Δεν θέλω το βουλευτή μου «ζήτουλα» και υποχείριο του καθενός

Ακούμε αυτές τις μέρες μια πλειοδοσία πατριωτισμού... Έδωσα το αυτοκίνητό μου... Έδωσα τα προνόμιά μου... Έδωσα την πρώτη θέση στο αεροπλάνο...

Μα, αγαπητοί μου, εμένα θα με ένοιαζε αν είχες δώσει το αυτοκίνητό σου, τα «προνομιά» σου όπως τα λές, χωρίς να μου το πεις...

Θα με ένοιαζε να το μάθαινα αλλιώς... Ή και να μην το μάθαινα ποτέ... Γιατί αν το είχες κάνει θα ήταν και διαφορετική η πορεία σου. Θα είχες νοιαστεί για μένα...

Είναι σαν το επίδομα της τρίτεκνης που το παίρνουν οι έχοντες και τους το κόψαμε...

Και αν ο βουλευτής δεν έχει αυτοκίνητο; Αν ο βουλευτής δεν έχει σπίτι; Αν, αγαπητέ μου, εσένα σου περισσεύουν, τότε κακώς το πήρες...

Έδωσες την πρώτη θέση στο αεροπλάνο... Μα, κακώς ταξίδευες τόσο καιρό πρώτη θέση στο αεροπλάνο... Δεν σου λέω να πας με το πλοίο της γραμμής! Όχι! Να πας με το αεροπλάνο! Όμως γιατί πρώτη θέση;

Εάν έχεις 10 αυτοκίνητα και πήρες το βουλευτικό κακώς το πήρες... Και αν πήρες και το υπουργικό και έχεις και το βουλευτικό; Χείριστα! Όμως αν αυτό που έχεις είναι «σακαράκα» καλώς έκανες και το πήρες... Δεν θέλω το βουλευτή μου «ζήτουλα» και υποχείριο του καθενός! Τον θέλω ανεξάρτητο... Όπως θέλω και τον αστυνομικό... Όπως θέλω και τον εφοριακό... Όπως θέλω τον γιατρό...
Όμως τον θέλω δίπλα μου, συμπαραστάτη μου... Όχι να κρύβεται στη Βουλή ή στα γραφεία του... Γιατί αν δεν είχε κάνει χρήση των "προνομίων" του, όταν κακώς κάποιοι του τα δίνανε, τώρα δεν θα πλειοδοτούσαν για την παραχώρησή τους...

Η Ρηγιλλίτσα