Ο πραγματικός κίνδυνος για την πατρίδα

Συνήθως μέσα από αυτές τις στήλες διακωμωδούμε καταστάσεις και πολιτικές δηλώσεις. Ωστόσο η χθεσινή ομιλία του κ. Σαμαρά στο Βελίδειο μόνο ρίγη τρόμου για τον κίνδυνο που βρίσκεται μπροστά μας μπορεί να προκαλέσει. Και ο κίνδυνος δυστυχώς φέρει το όνομα του σημερινού αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και επίδοξου Πρωθυπουργού.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο κ. Σαμαράς δεν έχει καταλάβει σε ποια χώρα ζει αφού τα μέτρα που εξήγγειλε φορτώνουν την οικονομία με επί πλέον βάρη 20 δις €. Σας θυμίζω ότι η φασαρία για την 6^η δόση γίνεται για περίπου 8 δις €.

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για λαϊκισμό  όταν τάζει στους δημοσίους υπαλλήλους μέσω της ιδέας του για εργασιακή εφεδρεία, άδεια τριών ετών με το 60% του μισθού τους και εφ΄ όσον δεν βρει κάποιος δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, τότε θα τον επαναπροσλάβει στο δημόσιο.

Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για εθνική ανευθυνότητα όταν αυτός, ο αρχηγός του κόμματος που κάποτε ίδρυσε ο μεγάλος ευρωπαίος ηγέτης Κωνσταντίνος Καραμανλής - για λόγους προσωπικούς και για να δικαιολογήσει τα «χαστούκια» που έχει εισπράξει από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα για τις περίεργες ιδέες του και την ανεφάρμοστη πολιτική του-  καλλιεργεί έναν  επικίνδυνο ευρωσκεπτικισμό, λέγοντας «δεν είναι αυτή  η Ευρώπη που θέλουμε».

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει ακόμα και για πατριδοκαπηλία όταν ακούει τον άνθρωπο που σαμποτάρισε οποιαδήποτε εθνικά ανεκτή λύση στο ζήτημα που λεγόμενου «μακεδονικού» να προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την εύλογη ευαισθησία των Ελλήνων και γενικότερα των κατοίκων της Μακεδονίας μας.

Όλα αυτά για τα οποία θα μπορούσε να μιλήσει ο οποιοσδήποτε επικριτής του ωχριούν μπροστά στην απόλυτη πραγματικότητα, μπροστά στην ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού του που ο ίδιος αποκάλυψε με τις αναφορές του στο 1821.

Η προσπάθεια εθνοκαπηλίας έφθασε στο σημείο να αφιερώσει κομμάτι της ομιλίας του στα 200 χρόνια από τον ξεσηκωμό του έθνους, επέτειο που θα γιορτάσουμε σε …δέκα χρόνια!!!

Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Σαμαράς: «Θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό».

Αντίσταση ναι, αλλά σε ποιους; Σε εκείνους που παρακαλάμε να μας δανείσουν;

Αντίσταση στην ταπείνωση και στον εξευτελισμό, μήπως σημαίνει ότι πρέπει όλοι, και πρώτα απ’ όλα οι πολιτικοί – όπως ο ίδιος- που κυβέρνησαν από το 1981 και μετά, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δείξουν στους κατατρεγμένους πολίτες ότι οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν να πετύχουν ό,τι πέτυχαν το 1821. Γιατί το 1821 πετύχαμε το αδύνατο, αλλά όταν ξεκινήσαμε τον αγώνα ήμασταν όλοι ενωμένοι ως μια γροθιά απέναντι στον κατακτητή.

Τώρα πρέπει να καταλάβουμε ότι μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Εμείς, με πρώτους τους πολιτικούς μας, οδηγήσαμε την Ελλάδα σε αυτό το χάλι. Δεν είναι εχθρός εκείνος που –για δικούς του λόγους και συμφέροντα- μας τείνει χείρα βοηθείας –έστω και βαρυγκωμώντας- και μας δίνει από τα δικά του χρήματα για να τα αξιοποιήσουμε ώστε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.

Και εξακολουθούνε να παραμένουν εχθροί της Ελλάδος όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει να αφήσουν στην άκρη τους λεονταρισμούς και αντί να σηκώνουν επαναστατική παντιέρα κατά των ξένων, να σηκώσουν παντιέρα εναντίον της διαφθοράς, εναντίον όσων απομυζούν από το δημόσιο κλέβοντας τα χρήματα του λαού, να σηκώσουν παντιέρα κατά του αρρωστημένου χθες που μας οδήγησε εδώ που σήμερα βρισκόμαστε.

Αντί αυτού, όμως, βλέπουμε ότι κάποιοι κάνουν βουτιά στο χθες και λαϊκίζουν επικίνδυνα, επιχειρώντας να αντλήσουν κομματικά οφέλη ακόμα και από ιερούς αγώνες όπως αυτός του 1821.

Μέχρι σήμερα είχαμε αφήσει τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Κολοκοτρώνη, τον  Καραϊσκάκη, τον Κανάρη και τον Παπαφλέσσα εκτός του κομματικού ανταγωνισμού. «Ευτυχώς» οι διχαστικές βουτιές στην ιστορία έφθαναν μέχρι τον εμφύλιο του 1944-1949.

Τώρα κάποιοι με φρασεολογία Μπενίτο Μουσολίνι επιχειρούν να πετύχουν εθνοσυσπειρώσεις αλλά επιλέγοντας λάθος αντίπαλο. Στόχος τους είναι η προσωπική τους ανέλιξη στη θέση του πρωθυπουργού και από εκεί κι έπειτα «γαία πυρί μιχθήτω».

Δυστυχώς, με τέτοιες νοοτροπίες, χωρίς να κάνουμε ΤΩΡΑ την εθνική προσπάθεια που οι περιστάσεις επιβάλουν, η επέτειος για τα 200 χρόνια της εθνικής παλιγγενεσίας θα μας βρει να ζούμε μέσα «στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό»

Χ.Ψ.Α.