Το περιστατικό που θα σας περιγράψω συνέβη προχθές και αποδεικνύει πόσο μπάχαλο γίνεται μέρα με τη μέρα η ελληνική κοινωνία και τι κίνδυνος υπάρχει τελικά να καταντήσει να «λειτουργεί» με όρους ζούγκλας. Μπαίνει ελεγκτής σε λεωφορείο της ΕΘΕΛ και όταν φτάνει σε μία καλοντυμένη κυρία, εκείνη του λέει ότι έχει κάρτα απεριορίστων διαδρομών αλλά δεν είναι διατεθειμένη να του τη δείξει. «Είναι δυνατόν με στάσεις και απεργίες κάθε μέρα, να έχετε και μούτρα να κάνετε και ελέγχους στα εισιτήρια;» του λέει θυμωμένη και εκείνος αρχίζει τις απειλές ότι αν δεν του δείξει την κάρτα θα φωνάξει την αστυνομία. Το θέμα είναι ότι οι υπόλοιποι επιβάτες αμέσως παίρνουν το μέρος της κυρίας η οποία δεν βάζει με τίποτα νερό στο κρασί της… «Πήγαινέ με όπου θέλεις. Αφού δεν με σέβεστε, δεν σας σέβομαι. Δεν φοβάμαι τίποτα γιατί έχω πληρώσει αλλά κάρτα εσύ δεν θα δεις…», συνέχισε να του λέει κάτω από τις επιδοκιμασίες των άλλων επιβατών. Τελικά τι έγινε με την κυρία και τον ελεγκτή δεν γνωρίζω γιατί το περιστατικό συνέβη μπροστά στα μάτια φίλου μου ο οποίος στην επόμενη στάση αποβιβάστηκε από το λεωφορείο.
Τη σοβαρότητα του γεγονότος νομίζω ότι μπορούν να την αντιληφθούν οι πάντες. Μία πολίτης αξιοπρεπέστατη και καθ’όλα νόμιμη αρνήθηκε να κάνει το αυτονόητο, να δεχθεί τον τυπικό έλεγχο. Πρόκειται για πολίτη που βάζω στοίχημα ότι δεν υπερασπίζεται το κίνημα «δεν πληρώνω» αλλά βρίσκει έναν άλλο, πρωτότυπο ομολογουμένως τρόπο, να εκφράσει δυσφορία όχι απαραίτητα για τις αποφάσεις της κυβέρνησης αλλά σίγουρα για τη στάση των συνδικαλιστών στις αστικές συγκοινωνίες…Είναι το γνωστό φαινόμενο της επιθετικότητας που εκδηλώνουν μεταξύ τους πια διάφορες κοινωνικές ή επαγγελματικές ομάδες. Είναι μία από τις δυσάρεστες συνέπειες της κρίσης που θέλοντας και μη μας αλλάζει όλους μας.
Το κίνημα «δεν πληρώνω» είναι ίσως η πιο μεγάλη απειλή στα θεμέλια της κοινωνίας μας. Λειτουργεί πιστεύω σαν ωρολογιακή βόμβα που αν δεν εξουδετερωθεί άμεσα, θα σκάσει και τα θύματα θα είναι αμέτρητα…!
Παράλληλα, συμπεριφορές όπως της συγκεκριμένης κυρίας δείχνουν πως ακόμα και πρόσωπα που δεν ανήκουν στις λεγόμενες «επαναστατικές ή αντιδραστικές ομάδες» της κοινωνίας, εκδηλώνουν τέτοιες τάσεις μόνο και μόνο επειδή η καθημερινότητά τους έχει γίνει κόλαση. Γιατί είναι προφανές ότι η εν λόγω κυρία δεν δείχνει την κάρτα της στον ελεγκτή για να «τιμωρήσει» τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες οι οποίοι της έχουν κάνει τη ζωή πατίνι….Αυτό την «πονάει» και την ωθεί στην αντίδραση παρόλο που ίσως να τη βρίσκουν σύμφωνη κάποια από τα αιτήματα των συνδικαλιστών…
Και το θέμα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν και ουδείς αναλαμβάνει ευθύνες ή χτυπά καμπανάκι κινδύνου για τη συνέχεια. Η κυβέρνηση προχωρεί μεν στις όποιες αλλαγές αλλά με πολύ αργά βήματα και πολλές φορές πισωγυρίσματα. Φροντίζει δηλαδή να «χαϊδεύει» που και που αυτιά που θέλουν να ακούσουν υποσχέσεις που είναι βέβαιο ότι μάλλον αποκλείεται να πραγματοποιήσει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη επιχειρεί να βάλει δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Διαφωνεί από τη μία πλευρά με τους αντιδρώντες πολίτες που κινούνται στα όρια της ανομίας αλλά από την άλλη δικαιολογεί τη στάση τους ρίχνοντας τις ευθύνες στην κυβέρνηση… Έτσι πιστεύει ότι γίνεται ελκυστική αλλά η αλήθεια είναι πως απλώς επιχειρεί με λαϊκισμό να εξαπατήσει και να υφαρπάξει ψήφους…
Όσο για τα κόμματα της αριστεράς, βρίσκονται συνεχώς απόλυτα ταυτισμένα με τις θέσεις των «επαναστατών» πολιτών…
Φωτεινές εξαιρέσεις στο πολιτικό σκηνικό αποτελούν λιγοστές φωνές που διατυπώνουν ξεκάθαρες ρεαλιστικές απόψεις με βάση την πραγματικότητα και την κοινή λογική!
Τέλος οι συνδικαλιστές και γενικότερα οι πολίτες, κακομαθημένοι από εκείνη τη «χρυσή» δεκαετία του ’80 που τους έμαθαν να σπαταλούν και να μη δουλεύουν, αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και λειτουργούν εν μέσω κρίσης σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και σαν να μην έχει έρθει η χώρα αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας….
Μέσα σε αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα στην ελληνική κοινωνία, υποψιάζομαι πως θα έχουν αξιοπιστία και πιθανότητες επιβίωσης εκείνες οι φωνές που με ρεαλισμό και ειλικρίνεια απευθύνονται στους πολίτες διατυπώνοντας θέσεις και λύσεις που κινούνται στα όρια της ιδεολογικής τους συνέπειας. Γιατί για παράδειγμα, τα δύο μεγάλα κόμματα πλέον δείχνουν αναξιόπιστα καθώς απαρνιούνται εμπράκτως την ιδεολογία τους. Πχ το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει κεντροδεξιά πολιτική και η ΝΔ του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» όπως υποστηρίζει ο Αντώνης Σαμαράς, καταψηφίζει το μνημόνιο και υπόσχεται μηδενισμό του ελλείμματος χωρίς επιπλέον μέτρα σε 18 μήνες προφανώς με τη μέθοδο του Χάρυ Πότερ…
Γι’αυτό στις δημοσκοπήσεις οι πολίτες τους γυρνούν την πλάτη και στρέφονται όλο και περισσότερο σε πολιτικές δυνάμεις που έχουν εγκαταλείψει το λαϊκισμό, δεν κρίνουν την πορεία του τόπου με βάση το πολιτικό κόστος και καταθέτουν προτάσεις που δεν έχουν βάση ούτε το «λεφτά υπάρχουν», ούτε το «ψηφίστε με να μηδενίσω το έλλειμμα»…
Γιατί με κοινή λογική θα «τελειώσει» και ο λαϊκισμός και η ανομία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.