Κι εμείς κλαίμε κυρία Μπαζιάνα κάθε 5η Ιουλίου...- Αποσπάσματα από την συνέντευξη

 

Πηγή: liberal.gr

"Η σημερινή συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα στην Εφημερίδα των Συντακτών είναι μία ιστορική συνέντευξη. Επειδή οι σύζυγοι των πρωθυπουργών δεν συνηθίζουν να δίνουν συνεντεύξεις, όσο οι σύζυγοί τους είναι πρωθυπουργοί. Τι μας είπε; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει την εξουσία παρά μόνο την κυβέρνηση, ότι κλαίει κάθε επέτειο του

δημοψηφίσματος κι ότι εξακολουθούν να είναι αριστεροί άνθρωποι.

Λένε ότι πίσω από κάθε ισχυρό άνδρα βρίσκεται μία ισχυρή γυναίκα. Αν είναι επίσης αλήθεια ότι ο κ. Τσίπρας εμπιστεύεται μία εξειδικευμένη ξένη εταιρεία για την δημόσια εικόνα του μαζί με την διαχείριση της υπόθεσης της διευθέτησης του χρέους, τότε ίσως να έχουμε την απάντηση στο ερώτημα για ποιόν λόγο η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα αποφάσισε να αφήσει τις ακαδημαϊκές της ανησυχίες και να μιλήσει στον ελληνικό λαό. Προφανώς οι Γάλλοι πιστεύουν ότι η πορεία του Μακρόν οφείλεται στην σύζυγό του και θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν αυτόν τον μύθο σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη...

Η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα δεν έδωσε είδηση. Είδηση είναι η παρουσία της. Μας έδωσε όλα τα γεγονότα από την δική της πλευρά. Αυτό όμως είναι φυσικό. Τι θα θέλατε να μας πει για το 2015; Ότι γύρισε ο Αλέξης στο σπίτι και του έκανε σκηνή γιατί ο σύζυγός της έκανε το “όχι” “ναι”; Περιορίστηκε, λοιπόν, να πει ότι ο Τσίπρας το 2015 πήγε στο όριο της αντοχής της χώρας και στην δίνη αυτή δεν άλλαξε τον χάρτη των αξιών του και δεν τάχτηκε υπέρ των ισχυρών. Κάποιος θα πρέπει να της μιλήσει για τον λογαριασμό. Επίσης, κάποιος πρέπει να της πει ότι με τους ισχυρούς η οικογένειά της έχει πλέον πολύ καλές σχέσεις.

Από τα καλύτερά της, πάντως, ήταν η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία. Κάπως έτσι μπορεί κανείς να εξηγήσει τις επιθέσεις σε βάρος της Δικαιοσύνης. Επειδή η αντίληψή τους είναι αυτή που περιγράφει η κυρία Μπαζιάνα. Θα πρέπει κι αυτά να τα έχει μάθει στην παιδική της ηλικία, όταν γαλουχήθηκε στις αρχές του κομμουνισμού. Άλλωστε, η ίδια σημειώνει ότι θα ήθελε να γνωρίσει τον Κάστρο. Δεν μας λέει αν θα μπορούσε να ζήσει στην χώρα του Κάστρο. Ίσως την έχουν πληροφορήσει ότι χιλιάδες ελληνόπουλα έχουν δραπετεύσει στο εξωτερικό, επειδή δεν μπορούν να ζήσουν ούτε στην Ελλάδα του Τσίπρα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για μία γνήσια αγωνίστρια, η οποία κάπου στο τέλος μπλέκει την αριστεία με το προσωπικό βόλεμα, το κέρδος και τις αξιακές της αναφορές. Όχι, για να μην έχετε αμφιβολία ποιος είναι ο καλύτερος σύμμαχος του κ. Γαβρόλγου. Είπε κι ένα αξιοπρόσεκτο: Ότι η ψυχανάλυση ίσως να βοηθούσε τους πολιτικούς. Το κρατάμε για το μέλλον".

Ενημερωτικά αποσπάσματα από την συνέντευξη:

«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε ταπεινωτικό συμβιβασμό, γιατί δεν πρόδωσε τον λαό» δηλώνει η σύντροφος του πρωθυπουργού Mπέτυ Μπαζιάνα. Χαρακτηρίζει τους δανειστές «μια τιμωρητική, φασιστική μπότα που προσπαθούσε να σου λιώσει το κεφάλι, να σε πατήσει κάτω επειδή τόλμησες να ξεστομίσεις "δεν αντέχω άλλο"... Λες και δεν είχες δικαίωμα να αντιστέκεσαι».

«Ο Τσίπρας το οδήγησε μέχρι εκεί που μπορούσε να το πάει, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης για ό,τι είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό αλλά και της ευθύνης μπροστά στο διακύβευμα. Γι' αυτό δεν δέχομαι τις κατηγορίες περί προδοσίας και εξαπάτησης. Δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε. Πάλεψε να διαχειριστεί μια σκληρή, αμετακίνητη κατάσταση που ορθώθηκε μπροστά του άκρως απειλητική. Και το πήγε ως το όριο που είχε η χώρα μπροστά στην τρομακτική πίεση, τον πνιγμό, την τιμωρία» τονίζει, και προσθέτει:  «Ναι, αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε έχοντας απόλυτα συναίσθηση της επικίνδυνης κατάστασης. Και στην τελευταία πρόταση συμφωνίας από τους δανειστές, στο εκβιαστικό take it or leave it πάλεψε όσο άντεξε».
Σύμφωνα με τη σύντροφο του πρωθυπουργού ο κ. Τσίπρας «έκανε έναν συμβιβασμό, όχι όμως ταπεινωτικό. Έναν συμβιβασμό που πίστευε ότι είχε προοπτική. Να οδηγήσει τελικά στο τέλος της ηγεμονίας των ισχυρών, στο τέλος της παράλογης λιτότητας».

Απευθυνόμενη στη συνέχεια «σε όσους μοιράστηκαν μαζί την κοινή αγωνία, την κοινή προσδοκία, το κοινό όνειρο», λέει: «Έχω να πω ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει». «Δεν ξέρω τι νόημα έχει αν είχαμε αυτοκτονήσει συλλογικά. Ο πόλεμος έχει πολλές μάχες» παρατηρεί.
Όσον αφορά τη λιτότητα, η κ. Μπαζιάνα απαντά ότι «αυτό είναι το μεγάλο κόστος, όμως έρχεται η στιγμή που σταδιακά θα πρέπει να ανακληθούν. Δεν γίνεται αλλιώς. Οι παροχές που δόθηκαν αυτές τις ημέρες αποτελούν ένα είδος αντιστάθμισμα σε αυτή τη λαίλαπα. Συμβιβάστηκες για να υπάρχει η χώρα σου».

Με αφορμή τη σύγκρουση κυβέρνησης - δικαστικών δηλώνει «κι εγώ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για το αν πρέπει οι δικαστικοί να δηλώνουν πόθεν έσχες ή όχι» και σε αυτό το σημείο προσθέτει «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία. Γιατί εξουσία δεν είναι ο υπουργός αλλά ο μηχανισμός. Υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά που εξυπηρετούν το παλιό διεφθαρμένο σύστημα, και περιμένω την κάθαρση».

Αναφορικά με το δημοψήφισμα του 2015 σημειώνει δε ότι «προσωπικά μιλώντας, τα τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή - ναι κυριολεκτώ. Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς-δυνάστες του; Ποια "δημοκρατία" των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο; Θυμηθείτε, το μήνυμα που διαδόθηκε παγκόσμια σαν φλόγα εκείνο το βράδυ της μοιραίας διαπραγμάτευσης: This is a coup...».

Όπως αναγνωρίζει ακόμα η Μπέτυ Μπαζιάνα «η εξουσία, ακόμα και η αριστερή, χτυπάει πολύ εσωτερικές χορδές του ανθρώπου, έχει να κάνει με την αυταρέσκειά του, ακόμα και με τη λίμπιντό του. Ίσως η ψυχανάλυση, συμπληρώνει, να βοηθούσε τους πολιτικούς…

Ερωτηθείσα ποιον πολιτικό θα ήθελε να συναντήσει απαντά «κάποιον που δεν ζει πια, δεν πρόλαβα να συναντήσω. Τον Φιντέλ Κάστρο»