Να σοβαρευτούμε

Πηγή: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ-Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

Σπανίως διαφωνούμε με τον Πάσχο Μανδραβέλη.

Τις ελάχιστες φορές που συμβαίνει είναι γιατί έχει παρασυρθεί είτε από αντιδεξιό μένος είτε από κεντρο αντι-αριστερό λαϊκισμό, όπως έχει κωδικοποιήσει γλαφυρά ο Αντώνης Παπαγιαννίδης αυτή τη νέα μόδα των πολιτικών μας ηθών.

Κι αυτή τη φορά έχει συμβεί το πρώτο. Στο άρθρο του με τον τίτλο: «Το έλλειμμα ενός συνεδρίου»

(Καθημερινή 16.12.2017), ενώ αναγνωρίζει με γενναιοδωρία το εύρος και το βάθος της προεργασίας που έγινε μέχρι η Νέα Δημοκρατία να φτάσει στο 11ο Συνέδριο αρχών της, καταλήγει στο ότι η προσπάθεια ακυρώνεται από την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας σήμερα να αποκηρύξει το παρελθόν της και αναφέρεται ανοιχτά στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά.

Το ακούμε συχνά και μάλιστα από εξίσου καλοπροαίρετους και μας εκπλήσσει κάθε φορά από την αρχή.

Είναι γνωστή η απαίτηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης να βγει και να καταγγείλει τους δύο πρώην προέδρους και πρωθυπουργούς.

Και για ποιο λόγο να το κάνει αυτό;

Μα για να πείσει για την ειλικρίνειά του αυτούς που τους έχουν εξοβελίσει από το ίδιο τους το κόμμα και στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές της Κεντροαριστεράς συσπειρώθηκαν γύρω από τον υποψήφιο που ασχολείται νυχθημερόν με τον Μητσοτάκη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε θέση για τα λάθη του παρελθόντος όταν σε ανύποπτο χρόνο για τις εσωκομματικές εξελίξεις κατά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αρνήθηκε να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο. Τότε πήρε το ρίσκο να γίνει το «μαύρο πρόβατο» του κόμματος του.

Να μην ξεχνούμε όμως ότι θέση για τα λάθη του παρελθόντος έχουν πάρει και οι οπαδοί και φίλοι της Νέας Δημοκρατίας όταν τέτοιες ημέρες πριν από δύο χρόνια ανέδειξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη αρχηγό της παράταξής τους.

Συμφωνούμε κατηγορηματικά με τη θέση ότι ο σχεδιασμός του μέλλοντος προϋποθέτει να έχεις κλείσει τους λογαριασμούς σου με το παρελθόν. Μόνο που η εργαλειακή χρήση του παρελθόντος ακόμα κι όταν δεν είναι ύποπτη για τις προθέσεις της είναι σίγουρα επιζήμια.

 Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν διαφωνεί με την άποψη ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια Νέα Δημοκρατία ισχυρή και σίγουρα μεγαλύτερη. Οπότε προς τι η εμμονή ορισμένων ο Μητσοτάκης να κάνει τη Νέα Δημοκρατία μικρότερη; Και στο όνομα τίνος; Και γιατί;

Να σοβαρευτούμε.