Το στοίχημα του Μητσοτάκη

Από χθες ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «λυμένα» τα χέρια του.

Πηγή: Ελεύθεροσ Τύπος
Το 11ο Συνέδριο του κόμματος μετατράπηκε σε μία φιέστα ενότητας, ενώ η διαδικασία του διαλόγου ανέδειξε προγραμματικές θέσεις και όχι γκρίνιες ή εσωστρέφεια.
Είναι σαφές ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. μπορεί να οργανώσει τη στρατηγική του προς τις εκλογές
χωρίς να χρειάζεται να κοιτάξει πίσω. Τα κορυφαία στελέχη και προπαντός η βάση έχουν συσπειρωθεί γύρω από το πρόσωπό του όχι μόνο για να νικήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις θεωρείται σχεδόν βέβαιο, αλλά να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και ευημερίας.
Η Ελλάδα έχει χάσει πολύτιμο έδαφος τα τελευταία τρία χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αναγνωρίζει ότι εάν δεν είχαμε πρόωρες εκλογές τον Δεκέμβριο του 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά θα είχε βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια.
Στην τριετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ο λογαριασμός ανέβηκε στα 100 δισεκατομμύρια, η οικονομία εγκλωβίσθηκε στην ύφεση, ενώ παθογένειες του παρελθόντος, όπως ο κρατισμός, η αναξιοκρατία και η κομματικοποίηση του Δημοσίου, αναζωπυρώθηκαν σε βάρος των συμφερόντων των πολιτών.
Αυτή είναι και η εντολή που έλαβε χθες στο Συνέδριο ο κ. Μητσοτάκης. Να μη διστάσει μπροστά στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Να προχωρήσει στην αλλαγή του μίγματος οικονομικής πολιτικής προτάσσοντας τη μείωση των φόρων με πόρους από την εξοικονόμηση δαπανών. Να αλλάξει το Σύνταγμα ισχυροποιώντας τους θεσμούς και επιτρέποντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που θα φέρει έσοδα και προπαντός θα συγκρατήσει στη χώρα επιστημονικό δυναμικό και φοιτητές. Να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος χωρίς αποκλεισμούς και να άρει τα εμπόδια που φρενάρουν μεγάλες ή μικρότερες επενδύσεις.
Τέλος, να θέσει ως βασικό κριτήριο στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού την αξιοκρατία και όχι τα κομματικά ένσημα.
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, κλείνοντας το Συνέδριο, έδειξε ότι δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τα προβλήματα, ούτε εγκλωβίζεται σε μικροκομματικές λογικές. Αυτό θα είναι και το προσωπικό του στοίχημα, το οποίο δεν πρέπει να χαθεί γιατί μπορεί να ισοδυναμεί με την τελευταία ευκαιρία της χώρας για να μπει σε τροχιά προόδου