Σέργιος Τσίφτης
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ.(Για την ΟΝΝΕΔ ο λόγος). Γράφεται με αφορμή την απώλεια του Άγγελου Μοσχονά, Αναγκαστικά, τα όσα διαβάσετε θα έχουν πολλές προσωπικές αναφορές. Η ιστορία άλλωστε προκύπτει ως συμπίλημα πολλών προσωπικών μαρτυριών.
Είναι 1972. Σε πολλές σχολές το φοιτητικό κίνημα κατά της χούντας έχει φουντώσει. Σε μας, στο Φυσικό της Αθήνας είναι και λίγο πιο προχωρημένο και εκδηλώνεται με αποχή από τα (υποχρεωτικά) εργαστήρια. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ήρθαμε πολύ κοντά με το Σταύρο Τσαφαράκη. Είχαμε ήδη γίνει φίλοι από την πρώτη μέρα της εγγραφής μας στη Γραμματεία με αυτό το λεβέντη από τα Χανιά που έπαιξε τότε μπάσκετ (γυαλίζοντας τον πάγκο) στη σπουδαία ομάδα Α΄ Εθνικής που είχε το Παγκράτι. Με το Σταύρο διαπιιστώσαμε ότι είχαμε κάτι κοινό. Ως μαθητές είχαμε γίνει μέλη της ΕΡΕΝ, αυτός στα Χανιά κι εγώ στο Θησείο. Η ίδια η δικτατορία όμως μας είχε ριζοσπαστικοποιήσει και είχε μείνει μόνο ως παλιά ανάμνηση εκείνη η ιδιότητα. Ο Σταύρος πήγαινε στη Φοιτητική Ένωση Κρητών, όπου τον ακολούθησα χωρίς να είμαι Κρητικός. Γνώρισα τότε το γενναίο μεγαλύτερο αδελφό του Σταύρου, το Μανούσο(που αργότερα ήταν στη συντονιστική επιτροπή της κατάληψης του Πολυτεχνείου), την Ιωάννα Καρυστιάνη, το Βασίλη Πεντάρη και άλλους αγωνιστές.
Με την εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της χούντας άρχισαν οι συνελεύσεις στις σχολές. Με τον Τσαφαράκη αποφασίζουμε να φτιάξουμε μια ανεξάρτητη παράταξη για να καλύψουμε τους φοιτητές που δεν εκφράζονταν από την Πανσπουδαστική, τον Δημοκρατικό Αγώνα και τις αριστερίστικες ΑΑΣΠΕ και ΠΠΣΠ που είχαν ήδη εμφανιστεί. Έτσι φτιάξαμε την ΑΣΕΦ που στις πρώτες εκλογές κέρδισε 4 έδρες στο 7μελές ΔΣ. Είχε εμφανιστεί ένα περίπου χρόνο πριν στη Σχολή ένας τύπος λίγο μεγαλύτερος από εμάς που δεν τον ήξερε κανείς και δεν μιλούσε και σε κανέναν. Κυκλοφορούσαν διάφορες εικασίες γι' αυτόν, oι περισσότεροι όμως πίστευαν ότι είναι φυτευτός χαφιές της χούντας. Στα εργαστήρια Ηλεκτρονικής Φυσικής (στην οποία ήμουν σκράπας) με βάζουν ζευγάρι με αυτόν. Λεγόταν Θόδωρος Στίνης. Αισθάνθηκα πολύ τυχερός γιατί ο τύπος ήταν άσσος στην Ηλεκτρονική Φυσική και στην ουσία αυτός έκανε κάθε φορά τη δύσκολη δουλειά για να συμπληρώσουμε το τετράδιο της άσκησης. Ήρθαμε έτσι πολύ κοντά. Άρχισα να πηγαίνω σπίτι του στον Κολωνό. Την πρώτη φορά που πήγα είδα κολλημένη στον τοίχο μια αφίσα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ίσως από τις εκλογές του 1963. Τον ρώτησα. Σιγά-σιγά μου ανοίχτηκε. Ήταν στην ΕΡΕΝ πριν τη δικτατορία. Είχε ενταχθεί στην αντιστασιακή οργάνωση "Ελεύθεροι Έλληνες", στην οποία μετείχαν αξιωματικοί , μεταξύ των οποίων και ο ηρωικός Σπύρος Μουστακλής. Ο Θόδωρος συνελήφθη και κρατήθηκε στο ΚΕΣΑ και βασανίστηκε για έξη μήνες. Αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να δικαστεί. Φυσικά καταταλαιπωρημένος ήταν επιφυλακτικός με όλους.
Καλοκαίρι 1974. Στην πρώτη συνέλευση στο Παλαιό Χημείο ένας ανεκδιήγητος τύπος της ΑΑΣΠΕ (ο οποίος το1972 έσπαγε την αποχή από τα εργαστήρια) ξεκινάει εκστρατεία αποχουντοποίησης με πρώτο στόχο το Θόδωρο. Ως μέλος της ΑΣΕΦ τοποθετούμαι. Λέω όσα ξέρω για το Θόδωρο. Με πολύ πάθος για το εξοργιστικά άδικο της κατηγορίας. Ο κατήγορος επανέρχεται και στις επόμενες συνελεύσεις. Παρουσίασα στη συνέλευση επιστολή του Αλέκου Παναγούλη που την είχε δώσει στο Θόδωρο. Είχε καταντήσει οι συνελεύσεις να έχουν ως βασικό ζήτημα τις μάχες μου με την ΑΑΣΠΕ για το αν ήταν χουντικός ένας άνθρωπος που έτρωγε ξύλο επί έξι μήνες στην ΕΣΑ. Οι παρατάξεις της Πανσπουδαστικής Σ.Κ.(ΚΝΕ) και Δημοκρατικός Αγώνας (ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος) είχαν δείξει εξαιρετικά σοβαρή στάση απέχοντας από αυτή τη γελοιότητα, αλλά ήταν φανερό ότι δυσφορούσαν με τη συνέχισή της. Μου λέει μια μέρα ο Τσαφαράκης. "Ρε συ, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε κάθε μέρα για το Στίνη, έχουμε γίνει μονοθεματικοί". Είχε δίκιο. Μπήκε σε ψηφοφορία, αποκαταστάθηκε η δικαιοσύνη.
Έχει έρθει ο Καραμανλής, σχημάτισε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η Κύπρος ματώνει. Κάποια στιγμή μου λέει ο Θόδωρος. "Αύριο θα μαζευτούμε κάποιοι παλιοί της ΕΡΕΝ. Έλα να τους γνωρίσεις". Θυμάμαι έντονα την ώρα που έγερνε ο ήλιος και μπαίναμε στο κτίριο της Λεωφόρου Αμαλίας απέναντι από την είσοδο του Ζαππείου. Στον πρώτο όροφο η ΑΔΚ. Τεχνικό γραφείο των μηχανικών Αρώνη, Δρέττα, Καρλαύτη. Οικοδεσπότης της συνάντησης (που ήταν η πρώτη τους) ο Νίκος Δρέττας, Δεν ξέρω κανένα. Με συστήνει ο Θόδωρος. Δύο κοινά έχουν μεταξύ τους. Προέρχονται από την ΕΡΕΝ και είχαν όλοι αντιχουντική στάση. Σίγουρα ξεχνάω αρκετούς από τους περίπου δώδεκα παρόντες. Νίκος Χελιώτης, Περιβολιώτης, Στέργιος Σπανός, Νίκος Δρέττας. Ένας φοιτητής που είχε γραφτεί στη Γεωπονική μετά την απόταξή του το 1967 από τη Σχολή Ευελπίδων επειδή τον έπιασαν να γράφει συνθήματα κατά της χούντας στις τουαλέτες, ο Διονύσης Μπεχράκης. Και ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής της βραδιάς, ο Άγγελος Μοσχονάς. Ένας σκούρος μελαχροινός όμορφος τριαντάρης, μαύρο παντελόνι, μαύρο πουκάμισο, θυμίζει χορευτή φλαμέγκο από την Ανδαλουσία. Ο Μοσχονάς βγάζει φωτιές. Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΟΜΜΑ-ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΕΟΛΑΙΑ-ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ-ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΑΝ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ. Το αποφάσισα. Σε αυτό το κόμμα που θα κάνει ο Καραμανλής θέλω να είμαι. Σε αυτή τη νεολαία. Παραιτήθηκα από την ΑΣΕΦ. Με το Θόδωρο κατεβάσαμε στις φοιτητικές εκλογές τη ΔΑΚΦ. Πολύ αργότερα έγινε ΔΑΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.