Ο σύγχρονος «Καιάδας» και οι… «Πολάκηδες»!

Σε κάθε κοινωνία τίθενται προτεραιότητες ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής.

Στη λογική της αρχαίας Σπάρτης κυριαρχούσε η δύναμη του σώματος  αφού επρόκειτο για μια στρατιωτική κοινωνία. Θα λέγαμε ήταν μια πόλη κράτος – στρατώνας.

Η λογική  της συγκεκριμένης κοινωνίας δεν
επέτρεπε τη συντήρηση ατόμων με αναπηρία. Έτσι λοιπόν ο «αψύς» πολίτης της Σπάρτης θεωρούσε λογικό να πετάει το ανάπηρο παιδί του στον Καιάδα.

Η λογική και η ανάγκη της σημερινής κοινωνίας στηρίζεται στη δύναμη του πνεύματος και όχι στη δύναμη του σώματος.  Μη ξεχνάμε ότι ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης εποχής ήταν ο καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι Στήβεν Χόκινς που θα μείνει στην ιστορία για τη δύναμη του πνεύματός του. Και η κάθε χώρα είναι τόσο περισσότερο ασφαλής όσο περισσότερους πνευματικούς γίγαντες διαθέτει.

Στη σημερινή κοινωνία, στη σύγχρονη εποχή, «ανάπηροι» θεωρούνται οι πνευματικά ανίκανοι. Όχι εκείνοι που η φύση δεν τους προσέφερε πνευματικά πλεονεκτήματα, αλλά εκείνοι που τυπικά θεωρούνται υγιείς αλλά μέσα από ιδεοληψίες, κακίες, ανηθικότητα, κόμπλεξ, βλακεία, υποστηρίζουν ότι έχουν τη μοναδικότητα της γνώσης ενώ είναι έμπλεοι πνευματικής άγνοιας και ανικανότητας.  Άνθρωποι, που μόνο κατ’ όνομα είναι άνθρωποι, και πάντως δεν είναι οι τυπικοί εκπρόσωποι του σύγχρονου ανθρώπινου είδους.

Μήπως λοιπόν σε αυτούς τους κατ’ όνομα ανθρώπους πρέπει ένας σύγχρονος Καιάδας; Και αυτός – σε μια εποχή σαν τη δική μας, την εποχή των social media - δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Καιάδα της επικοινωνιακής και κοινωνικής απομόνωσης και αποκλεισμού.