Τον Φιντέλ Κάστρο είπε στη συνέντευξή της ότι θα ήθελε να έχει γνωρίσει. Ομως το είδωλό της, μάλλον είναι μια άλλη τεθνεώσα, η Εβίτα Περόν. Ο πολιτικός ρόλος που επέλεξε με τη συνέντευξη-μανιφέστο που έδωσε η κ. Μπαζιάνα ταιριάζει περισσότερο στην «Εβίτα», παρά στον Κάστρο.
Την Εβίτα Περόν που έγινε αντικείμενο
λατρείας και θεωρήθηκε προστάτιδα των «ντεσκαμισάδος» (των φτωχών και των απόκληρων της Αργεντινής). Από την άλλη όμως θεωρήθηκε από πολλούς μια αδίστακτη και διεφθαρμένη λαϊκίστρια, που έριξε έξω τα ταμεία του κράτους. Στην Αργεντινή έγινε «λαϊκή ηρωίδα». Στη Δύση ποπ είδωλο (για την ιστορία την Εβίτα την έπαιξαν η Μαντόνα και η Αλίκη Βουγιουκλάκη). Γι’ αυτό και το δίλημμα που τη συνοδεύει μέχρι και σήμερα είναι «σκληρό»: Τι ήταν τελικά, «αγία ή χυδαία λαϊκίστρια»;
ΕΙΝΑΙ προφανές ότι η κ. Μπαζιάνα «επιστρατεύτηκε πολιτικά», σε μια περίοδο που δημοτικότητα και η αξιοπιστία του συζύγου της καταρρέουν απότομα. Κι επιστρατεύτηκε, ως ένα σχετικά «άφθαρτο» πρόσωπο, για να μιλήσει στο συναίσθημα των αριστερών, που έχουν απογοητευτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και του γυρνούν την πλάτη. Ομως το «γκελ» που έκανε αυτή η συνέντευξη, οι αντιδράσεις που προκάλεσε και τα σοβαρά λάθη που αποκάλυψε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ένα κανονικό πολιτικό και επικοινωνιακό Βατερλώ. Το οποίο, εκτός των άλλων, υπονομεύει προκαταβολικά τον πολιτικό ρόλο που διεκδικεί κι επισήμως πλέον.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ απέσπασε μεγάλη δημοσιότητα. Αλλά αυτό που κατά τα άλλα είναι πρωταρχικός στόχος -εν προκειμένω- δεν απεδείχθη καλό. Καθώς η μεγάλη δημοσιότητα λειτούργησε σαν μεγεθυντικός φακός αδυναμιών, λαθών και πολιτικών αντιλήψεων μη συμβατών με τον κοινοβουλευτισμό. Ο λόγος της, ρηχός, παραπέμπει στις ακατέργαστες ευκολίες της δεκαετίας του ‘80-‘90, αποτέλεσμα ημιμάθειας και συναισθηματικού λαϊκισμού. Τα λάθη όμως πολύ περισσότερα και πολύ πιο σοβαρά:
1. Μιλώντας για την «κυβέρνηση και την εξουσία», περιέγραψε αυθόρμητα καθεστώτα τα οποία πρώτα καταλαμβάνουν την εξουσία και μετά… διορίζουν κυβερνήσεις. Η δε διάκριση των εξουσιών είναι έννοια άγνωστη και ανεπιθύμητη.
2. Τα «τρία ΔΕΝ» (δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα), που χρησιμοποίησε για τη θεμιτή υπεράσπιση του συζύγου της, άθελά τους αποκάλυψαν ότι ξέρουν «τι πιστεύει ο κόσμος». Και κυρίως ήρθαν σε «μετωπική» με το βίωμα του μέσου Ελληνα, είτε είχε ψηφίσει είτε δεν είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.
3. Μιλώντας για το 2015 και την «μπότα των δανειστών», δεν κατάλαβε ίσως ότι χαρακτήρισε «φασιστικές» όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τις οποίες ο σύζυγός της εκλιπαρούσε όταν έπαψε να έχει αυταπάτες.
4. Το «ρομάντζο» με το ετήσιο «κλάμα της 5ης Ιουλίου» απλώς έβαλε την τελική πινελιά της φτήνιας σ’ αυτό το πρόχειρο «πολιτικό πάτσγουορκ».
Η ΑΠΡΕΠΕΙΑ να επιτεθεί ως μη όφειλε στη σύζυγο του Κ. Μητσοτάκη απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν διαθέτει ούτε την «αστική ευγένεια», η οποία όμως είναι επιβεβλημένη εκ του ρόλου της. Μπορεί να μην αισθάνεται «αστή», ασχέτως αν ζει σαν κανονική αστή, αλλά η ευγένεια είναι εκ των ων ουκ άνευ. Τουλάχιστον για όσο φέρει τον τίτλο της συζύγου του ΠΘ.
ΟΙ ΔΗΘΕΝ κουλτουριάρικες αναφορές στην ψυχανάλυση, στην εξουσία και τη σχέση της με τη λίμπιντο επωλούντο το ‘90 σε φυλλάδια στα πανέρια βιβλιοπωλών έξω από τη Νομική. Και δεν είναι παρά μια σταγόνα σε μια 4σέλιδη συνέντευξη, που έχει ως κεντρική ιδέα μια φράση του Π. Πολάκη στις 9/10/2017…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.