Μαθήματα πολιτικού πολιτισμού

Πηγή: «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου»- Της Αγγελικής Καραγεώργου

Μια κρητική μαντινάδα λέει πως «ο άνδρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άνδρα»

Ισχύει για μια σειρά πολιτικών που έχουν φύγει από τη ζωή. Ισχύει και για τον Μανώλη Γλέζο ο οποίος με τη στάση του την περασμένη εβδομάδα έγινε ο κύριος αρνητής ενός ψευδοδιχασμού που επιχειρείται το τελευταίο διάστημα να επιβληθεί από μερίδα του πολιτικού συστήματος με μοναδικό κίνητρο το κομματικό όφελος.

Όπως έγραψε η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου» θέλοντας να τιμήσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο Γλέζος επισκέφτηκε την οικία του γιου του Κυριάκου και

παρέδωσε ένα γράμμα προς την οικογένεια στο οποίο μιλάει με τα πιο θερμά λόγια για τον πατέρα του. «Υπήρξαν διαφορετικές οι απόψεις μας για το πολιτικό γίγνεσθαι. Η διαφορά όμως αυτή δεν υπήρξε λόγος να γίνουμε οχτροί»,  έγραψε μεταξύ άλλων ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Ο διαχωρισμός που κάνει ο Γλέζος άλλο ιδεολογικοί αντίπαλοι άλλο εχθροί είναι που αγνοούν με επικίνδυνο τρόπο αρκετοί πολιτικοί σήμερα. Για τη στάση ορισμένων βέβαια το κίνητρο είναι προφανές. Όπως για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη.

Το ύφος σε σχόλιο του για τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού κινήθηκε στα συνηθισμένα από τον ίδιο χαμηλά επίπεδα. Έβγαλε χολή την ημέρα της κηδείας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πιθανότατα επειδή δεν άντεξε να βλέπει σε μια εποχή απαξίωσης των πάντων τόσον κόσμο να δείχνει την αγάπη του σε έναν πολιτικό άνδρα που δεν ανήκε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στη ΝΔ.

Ανάλογης φύσεως παρά την προσπάθεια ανασκευής ήταν η τακτική του αντιπεριφερειάρχη Αττικής Γιώργου Καραμέρου, όπως και η ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Τι μύγα μίσους έχει τσιμπήσει ορισμένους που δεν μπορούν να σεβαστούν ούτε τον θάνατο ενός ανθρώπου; Η Ελλάδα του 2017 μεταξύ πολλών άλλων στερείται και στοιχειώδους πολιτικού πολιτισμού.

Πολιτικοί Νεάντερταλ με όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σερβίρουν μισαλλόδοξες απόψεις μήπως και προσελκύσουν κανέναν ψηφοφόρο. Κι αυτό συμβαίνει πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά διότι στο παρελθόν οι πολιτικοί αποχαιρετούσαν με σεβασμό τους αντιπάλους τους.

Όχι δεν πρόκειται για την τάση της ωραιοποίησης του παρελθόντος αλλά για το τι συνέβαινε σε μια άλλη εποχή.

Ο Γιάννης Ραγκούσης σε πρόσφατη ανάρτησή του προχώρησε σε μια σημαντική υπενθύμιση. Επιχειρώντας να καταδείξει την αντίθεση δύο κόσμων ο πρώην υπουργός έγραψε: «Η δήλωση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν πέθανε ο μεγαλύτερος πολιτικός του αντίπαλος, Ανδρέας Παπανδρέου, πρέπει να ορίζει το ορθό μέτρο του δημόσιου λόγου σε τέτοιες στιγμές. “Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ένας πολιτικός ο οποίος έπαιξε σημαντικό, σε πολλές περιπτώσεις καθοριστικό, ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Η Ιστορία θα τον κρίνει, όπως θα κρίνει όλους μας Απευθύνω τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγο του στην οικογένειά του και στο κόμμα του”».

Άλλοι καιροί, άλλα ήθη!

Τουλάχιστον υπάρχει ακόμη ο Μανώλης Γλέζος να παραδίδει ανιδιοτελώς μαθήματα πολιτικής αξιοπρέπειας. Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.