Το… ψυχικό του Κυριάκου στον γιό του Στεφανόπουλου και πώς χάνεται μια Περιφέρεια!!!

Διαβάζουμε στα έγκριτα ΝΕΑ ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Οι γόνοι βάζουν τέλος στη βεντέτα», το οποίο υποστηρίζει ότι την παλαιά αντιπαλότητα των Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κωστή Στεφανόπουλου «σβήνουν» τώρα τα παιδιά τους με την πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει στον γιο του αείμνηστου Προέδρου Δημοκρατίας, Ηλία Στεφανόπουλο, να είναι

υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος, με τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας.

Μάλιστα στο εν λόγω ρεπορτάζ η νεαρά συνάδελφος Καρολίνα Παπακώστα αναφέρει: «Στους άγραφους κανόνες του τελετουργικού της μανιάτικης βεντέτας περιλαμβανόταν το λεγόμενο «ψυχικό». Μια πράξη με την οποία κάποιος από τους εμπλεκομένους υπερέβαινε το μίσος το δικό του και της αντίπαλης οικογένειας και κατόρθωνε να μετατρέψει τους άσπονδους εχθρούς σε εγκάρδιους φίλους σε ψυχαδερφούς. Για τους παροικούντες την κεντροδεξιά παράταξη η πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη να δώσει το χρίσμα του υποψήφιου περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας στον Ηλία Στεφανόπουλο θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένα τέτοιο «ψυχικό». Μια πράξη που θα τερμάτιζε και επισήμως την πιο γνωστή πολιτική βεντέτα στον χώρο της Δεξιάς, εκείνη που ξεκίνησαν ο Κωστής Στεφανόπουλος με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη».

Κατ’ αρχάς να θυμίσουμε σε όσους δεν το έζησαν και δεν έκαναν τον κόπο να ενημερωθούν γι’ αυτό μελετώντας την πρόσφατη πολιτική ιστορία, ότι τη λεγόμενη «βεντέτα» δεν την ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Την ξεκίνησε ο Κωστής Στεφανόπουλος ο οποίος παρά το γεγονός ότι η ΝΔ στις εκλογές του 1985 ηττήθηκε μεν αλλά αύξησε σημαντικά τα ποσοστά της (ο Μητσοτάκης δεν είχε συμπληρώσει εννέα μήνες αρχηγός του κόμματος), θεώρησε υπεύθυνο για την ήττα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και ύστερα από κάποια λανθασμένα ρεπορτάζ ότι το ίδιο πίστευε και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, έθεσε δια του Τύπου θέμα ηγεσίας. Τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απεδέχθη την πρόκληση, παραιτήθηκε και ζήτησε εκ νέου την εμπιστοσύνη της Κοινοβουλευτικής Ομάδος, την οποία έλαβε με αυξημένη μάλιστα πλειοψηφία, σε σχέση με την πρώτη εκλογή του.  Σε εκείνη την ψηφοφορία ο Κωστής Στεφανόπουλος δεν τόλμησε καν να κατέβει υποψήφιος.

Στη συνέχεια, ως γνωστόν, αποχώρησε από τη ΝΔ και δημιούργησε τη ΔΗΑΝΑ, παραβλέποντας τη ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ ότι «όποιος είναι έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος».

Και βέβαια για ένα χρονικό διάστημα πράγματι τους «έφαγε ο λύκος», αλλά στην ελληνική πολιτική σκηνή τα πάντα είναι εφικτά. Έτσι λοιπόν μετά την αποτυχία του να εκλεγεί ευρωβουλευτής το 1994 (ποσοστό 2,74%), ένα χρόνο μετά, αναδείχθηκε ως λύση για υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας από την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά και ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, τορπιλίζοντας το σχέδιο της ΝΔ του Μιλτιάδη Έβερτ, για εκλογές λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου. Αν οι εκλογές είχαν γίνει τότε είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα είχε γλυτώσει πολλά και κυρίως τα σκάνδαλα της περιόδου Σημίτη (Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου κλπ).

Οι πολιτικές ισορροπίες επέβαλαν την επανεκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου το 2000. Και ομολογουμένως η θητεία του ήταν καλή. Βέβαια έκτοτε, όπως ο ίδιος ο αείμνηστος Πρόεδρος έχει δηλώσει, ψήφιζε τους πολιτικούς του ευεργέτες στο ΠΑΣΟΚ και όχι τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά αυτό είναι κάτι που τον τιμά, αφού κι αυτός έδειχνε ότι δεν είναι αγνώμων.

Στην πορεία και αφού και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κωστής Στεφανόπουλος είχαν πλέον αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, επανειλημμένως έτυχε να βρεθούν σε δημόσιους χώρους και να έχουν φιλικούς χαιρετισμούς και ολιγόλεπτη ανταλλαγή απόψεων.

Ουδέποτε υπήρξαν συναισθήματα «βεντέτας» από την πλευρά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.  Άλλωστε για να υπάρξει βεντέτα χρειάζονται δύο. Ενόσω ήταν στη ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είχε δώσει δείγματα αντεκδίκησης, άλλωστε η νοοτροπία ζωής για τον πρώην πρωθυπουργό ήταν ότι ο πολιτικός πρέπει πάντα να είναι μεγαλόψυχος, τακτική την οποία ακολούθησε και στην πράξη. Μετά τον θάνατό τους για να υπάρχει πολιτική βεντέτα μεταξύ των γόνων τους θα πρέπει οι γόνοι τους να είναι και οι δύο πολιτικοί ή έστω να έχουν πολιτική δράση.

Και ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολιτική δράση ως πρόεδρος της ΝΔ, ο δε Ηλίας Στεφανόπουλος (γιος του Κωστή) μέχρι σήμερα μόνο στις καλλιτεχνικές στήλες των εντύπων της Πάτρας είχε παρουσία λόγω της θεατρικής του δραστηριότητας, μιας κι έχει τη φιλοδοξία και το «ψώνιο» της ηθοποιίας. Δεν είναι από τους μεγάλους δικηγόρους της Πάτρας, αφού η δικηγορία δεν είναι ένα επάγγελμα που τον «παθιάζει» όπως συμβαίνει με το θέατρο. Και ο κόσμος τον γνωρίζει από τις εμφανίσεις του στο «πατρινό Κομιτάτο» και από τις βόλτες του με ένα μηχανάκι στους δρόμους και ουδόλως από πολιτικές δραστηριότητες, από τις οποίες απέχει συστηματικά, μιας και- όπως λέει συχνά- η πολιτική δεν τον εμπνέει.

Τώρα πώς θα διεκδικήσει ένα μη πολιτικό όν την περιφέρεια απέναντι σε επί χρόνια πολιτικούς όπως ο Απόστολος Κατσιφάρας ή ο Κώστας Σπηλιόπουλος, δεν το καταλαβαίνω. Και ίσως δεν το καταλαβαίνουν και όσοι έχουν σχέση με την πολιτική.

Με ποια κριτήρια έγινε η πρόταση στον κ. Στεφανόπουλο, δεν μπορούν να το κατανοήσουν ούτε τα στελέχη της ΝΔ στην περιοχή, τα οποία βλέπουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους και να χρησιμοποιούν ήδη το επιχείρημα της «οικογενειοκρατίας»…

Επανερχόμενοι ωστόσο στο δημοσίευμα των ΝΕΩΝ, αναρωτιέται κανείς πόσο τιμητικό είναι για τον κ. Στεφανόπουλο να δέχεται «ψυχικό» από τον κ. Μητσοτάκη.

Αν και τα καίρια πολιτικά ερωτήματα είναι δύο: πρώτον, αν με… ψυχικά κερδίζει κανείς Περιφέρειες και, δεύτερον, αν αυτήν την ανανέωση επαγγέλλεται ο Κυριάκος  Μητσοτάκης…

ΥΓ: Όταν δηλώνεις από σήμερα ότι δεν θα έχεις την αδελφή σου στο Υπουργικό Συμβούλιο για να μη σε κατηγορήσουν για οικογενειοκρατία, δεν μπορεί να αυτοαναιρείσαι προτείνοντας για μια καίρια πολιτική θέση τον γόνο ενός άλλου πολιτικού…