Μετά τις δηλώσεις και τη στάση Κοτζιά τίθεται το ερώτημα: Την Ελλάδα ποιος την εκπροσωπεί στη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια;

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει ένα εθνικό θέμα σε εσωτερικό πρόβλημα και ιδιαίτερα εσωκομματικό πρόβλημα της ΝΔ είναι ό,τι πιο τραγικό και  εθνικά επικίνδυνο έχει βιώσει ο τόπος.

Η στάση Κοτζιά με τη διαρροή των εγγράφων στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και οι υπόλοιπες απειλές που εκτόξευσε από την

ΕΡΤ, αγγίζουν τα όρια της εθνικής μειοδοσίας.

Ο άνθρωπος αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι ακατάλληλος για τη θέση που κατέχει.

Ποτέ άλλοτε υπουργός των Εξωτερικών, από την εποχή του Καποδίστρια, δεν απείλησε με αρχεία του υπουργείου πολιτικούς αντιπάλους του.

Ο άνθρωπος αυτός, φυσικά με την ανοχή του Τσίπρα που τον διόρισε και τον διατηρεί στη συγκεκριμένη θέση, εστράφη και εναντίον του Κώστα Καραμανλή ότι το 2005 είχε αποδεχθεί ως βάση συνομιλίας με τα Σκόπια το όνομα «Σκόπια- Μακεδονία».

Χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί ότι άλλο «βάση συνομιλίας» για να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση και άλλο «αποδοχή» και «συμφωνία» σε μια διαπραγμάτευση.

Και βέβαια χωρίς να υπολογίζει ότι στην περίοδο που αναφέρεται (αν είναι αλήθεια ο ισχυρισμός του), η Ελλάδα είχε βρεθεί αντιμέτωπη με ένα «τσουνάμι» διεθνών αναγνωρίσεων των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία», ύστερα από την αναγνώριση από τις ΗΠΑ, ενέργεια που ήλθε ως αντίποινα για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Με την κίνηση αυτή, τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε ανακόψει το ρυθμό διεθνών αναγνωρίσεων και φάνηκε ότι η Ελλάδα είναι διαλλακτική κι επιθυμεί λύση και ότι τα Σκόπια είναι στην ουσία αδιάλλακτα.

Το ποια, τελικά, ήταν η θέση της ΝΔ, η οποία, τυπικά, αποτελεί ακόμα εθνική θέση, το είδαμε στο Βουκουρέστι το 2008, με την απειλή βέτο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Όλα αυτά, όμως, είναι άγνωστα στη «διπλωματική» λογική του υπουργού των Εξωτερικών. Το μόνο που μετράει γι’ αυτόν είναι να βρει επιχειρήματα κατά των πολιτικών του αντιπάλων. Έστω και αν χρησιμοποιήσει ένα εθνικό ζήτημα για να αποκομίσει κομματικά οφέλη.

Κι ενώ ο κ. Κοτζιάς αναλώνεται δημιουργώντας εσωτερικά μέτωπα, αντί να ενημερώνει πολιτικά πρόσωπα και κόμματα που πιθανόν αύριο θα χρειαστεί για να περάσει από τη Βουλή τη συμφωνία που –υποτίθεται- θα φέρει, εν τη ρύμη του λόγου του στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, αποκαλεί τα Σκόπια «η χώρα της Μακεδονίας».

Το ερώτημα που εύλογα λοιπόν προκύπτει, είναι απλό: Πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστεί κάποιος τα συμφέροντα της Ελλάδος όταν κάνει τα πάντα για να περάσουν οι θέσεις των Σκοπίων;

Και αν θεωρείτε λεκτικό λάθος η αναφορά σε «χώρα της Μακεδονίας» ή αν δεν έχετε πειστεί ότι με την τακτική που ακολουθεί στη διαπραγμάτευση ο κ. Κοτζιάς, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας, τότε ας δώσει κάποιος μια λογική απάντηση γιατί ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, συνεχίζει (ακόμα και μετά τις πειστικές εξηγήσεις Μπαμπινιώτη) να προωθεί διεθνώς την θέση των Σκοπίων ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει την «μακεδονική γλώσσα» από τη διάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα, το 1977.

Τι και ποιους εξυπηρετεί μη αποδεχόμενος την, ομολογουμένως πειστική εξήγηση του καθηγητή κ. Γιώργου Μπαμπινιώτη ότι επρόκειτο για τεχνικό ζήτημα μετάφρασης από το κυριλλικό στο λατινικό αλφάβητο και όχι για πολιτική υπόθεση αναγνώρισης ή μη κάποιων γλωσσών;

Δεν αποδυναμώνει έτσι την ελληνική επιχειρηματολογία;

Και αν ο Νίκος Κοτζιάς με τη στάση του δεν εξυπηρετεί τα πάγια εθνικά συμφέροντα στην διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, τελικά ποιος εκφράζει τις ελληνικές θέσεις;

Είναι σαφές λοιπόν ότι η διαπραγμάτευση είναι ετεροβαρής.

Από τη μια πλευρά του τραπεζιού κάθονται ο κ. Ντιμιτρόφ, που ούτως ή άλλως θέλει να τελειώνει και να αναγνωρίσει η Ελλάδα τα Σκόπια με όνομα που θα περιλαμβάνει και τον όρο «Μακεδονία».

Δίπλα του κάθεται ο κ. Νίμιτς, διαπραγματευτής του ΟΗΕ, που θέλει, κι αυτός, να κλείσει όπως – όπως η υπόθεση.

Και από την ίδια πλευρά με την τακτική του τοποθετείται και ο κ. Κοτζιάς, ο οποίος θίγεται όταν ο κ. Μπαμπινιώτης αμφισβητεί τα επιχειρήματα των Σκοπίων, ενώ συνεχίζει και τώρα να αποκαλεί τα Σκόπια «χώρα της Μακεδονίας»

Από το άλλο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, βρίσκεται μόνο ο ελληνικός λαός με τις αντιδράσεις του, τις οποίες, έστω και δια της πλαγίας, στηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ωστόσο ξεκάθαρα δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» και «μακεδονικής γλώσσας», στέλνοντας έμμεσα μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τη συμφωνία που θα επιτύχει ο κ. Τσίπρας.