Η εμμονή σε προσωπική αντιπαράθεση οδηγεί σε ρόλους «Δήμου Σταρένιου»- Δεν μπορεί στη «χαραυγή της νίκης» της ΝΔ και της απαλλαγής της Ελλάδος από τον ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι να γίνονται υποστηρικτές του.

Είναι γνωστό ότι ο κ. Τσίπρας επειδή δεν μπορεί να αυξήσει ο ίδιος τα ποσοστά του επιδιώκει με κάθε τρόπο να μειώσει τα ποσοστά της ΝΔ.

Έτσι λοιπόν ψάχνει για τον Φραντζέσκο Πετράκη της δεξιάς ( είναι ο περιβόητος ρόλος που έπαιζε ο αμίμητος Δήμος Σταρένιος στην ταινία «Η χαραυγή της νίκης», όταν ενημέρωνε τον κρητικό λαό πως «μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σαν φίλοι ήρθανε»…).

Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί πότε με διάφορους πανεπιστημιακούς και άλλους που θέλει στο ρόλο του «δοσίλογου» της Δεξιάς να μας πείσει ότι κατά βάθος μας αγαπάει και για το καλό μας, πίνει το αίμα του λαού μέσω της υπερφορολόγησης.

Εκτελεστικό βραχίονα αυτής της προσπάθειας ψάχνει ο κ. Τσίπρας, με στόχο να «κόψει τα φτερά» της ΝΔ στη «χαραυγή της νίκης» της.

Και όπως φαίνεται το ρόλο αυτό ανέλαβαν να παίξουν κάποιοι που αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για το «τριο στούτζες» της πολιτικής, αλλά επειδή οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για τη χώρα είναι μεγάλοι, κάποιος πρέπει να τους πει ότι η επιθυμία τους να δημιουργήσουν πολιτική κίνηση για να κόψουν τη δυναμική του Μητσοτάκη (άρα και της ΝΔ, γιατί αυτός είναι αρχηγός της ΝΔ) αυτομάτως τους κατατάσσει, στη λογική των ψηφοφόρων της φιλελεύθερης παράταξης, στο επίπεδο του Φραντζέσκου Πετράκη…

Μιλάμε για τους... πολιτικούς εγκεφάλους Αντώναρο, Παπακώστα και Καραχάλιο που σήμερα, ως πρώτη κίνηση της κοινής πολιτικής τους πορείας κόντρα στη ΝΔ, εξέδωσαν ανακοίνωση για την πρωτομαγιά.

Η επόμενη κίνησή τους είναι να προσπαθήσουν να μας πείσουν για ό,τι απέτυχε ο Πάνος Καμμένος (αυτός τουλάχιστον έγινε υπουργός), δηλαδή ότι «μας αγαπάει ο Τσίπρας, σαν φίλος ήλθε…».

Βέβαια παρακάμπτουμε τα ερωτήματα «με τι χρήματα θα κάνουν κόμμα» κλπ… και κάνουμε μια επισήμανση που οι ίδιοι προβάλλουν.  Για να συγκινήσουν κάποιους πολιτικά προβάλλουν το πολιτικό τους παρελθόν και την συνεργασία που είχαν κάποτε με τον Κώστα Καραμανλή, όταν ο ίδιος τους είχε εμπιστευθεί ως πρόεδρος της ΝΔ και ως πρωθυπουργός.

Η εκ μέρους τους επισήμανση αυτού του παρελθόντος, δεν σημαίνει κάτι. Γιατί στη 12χρονη θητεία του ως πρόεδρος της ΝΔ ο Κώστας Καραμανλής χρησιμοποίησε (και αυτό είναι ένα από τα θετικά του) πολλά στελέχη από όλες τις εσωκομματικές τάσεις.

Κι εν πάση περιπτώσει το επιχείρημά τους ότι εκφράζουν τον «καραμανλισμό» συγκρούεται με τη λογική, καθώς το εύλογο ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν οι Καραμανλήδες να υπηρετούν άλλο κόμμα ενώ εκφραστές του «καραμανλισμού» είναι αυτοί που για διάφορους, προσωπικούς λόγους, βρέθηκαν εκτός ΝΔ.

Αυτά είναι παράλογα και αστεία. Καθόλου παράλογη βέβαια, και καθόλου αστεία, δεν είναι η προσπάθεια του Τσίπρα και η προθυμία των εν λόγω στελεχών να τον διευκολύνουν, στη δημιουργία «πετράκηδων» στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Θα το πούμε ωμά: Καταλαβαίνουν τι κάνουν ή δεν τους νοιάζει να χαρακτηρισθούν  «Σταρένιοι*»  της παράταξης;

Κατανοούν ότι για να βγάλουν το προσωπικό τους γινάτι εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη που είτε τους διέγραψε είτε χρησιμοποιεί άλλες εταιρείες στον τομέα της επικοινωνίας, παίζουν το παιχνίδι εκείνων που θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν σε ρόλο «εφιάλτη» για την παράταξη και για τη χώρα; 

Δεν καταλαβαίνουν ότι σήμερα, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, η νίκη της ΝΔ αποτελεί πατριωτικό καθήκον; Κρίμα!!!

*Ο Δήμος Σταρένιος του οποίου το όνομα έχει ταυτιστεί με τον μισητό ρόλο του Φραντζέσκου Πετράκη ήταν ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ο οποίος ιδεολογικά ανήκε στην Αριστερά, μάλιστα πολέμησε στο πλευρό του ΕΑΜ. Ήταν τόσο καλός ηθοποιός που ταυτίστηκε με δύο ρόλους, αυτόν του προδότη στη «Χαραυγή της νίκης» και αυτόν του τσιγκούνη «γέρο Λαδά» στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται»