Διορισμός Θάνου: Η γιορτή της προπαγάνδας και η μαύρη σελίδα της δημοκρατίας

Αντί οι προπαγανδιστές του Μαξίμου να παραδεχτούν πως δεν έχουν κατανοήσει ούτε μια λέξη του Συντάγματος, επιμένουν σε αβάσιμους και ευφάνταστους συμψηφισμούς στην περίπτωση της κυρίας Θάνου προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον ελληνικό λαό.

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.

Ποτέ άλλοτε Πρόεδρος Ανώτατου Δικαστηρίου

δεν διορίστηκε σύμβουλος Πρωθυπουργού και μάλιστα, αμέσως μετά τη συνταξιοδότηση του.

Ακόμα και ο πρώην Πρόεδρος του ΣτΕ κ. Ρίζος διορίστηκε σύμβουλος του Προέδρου της Δημοκρατίας που αποτελεί το κατεξοχήν διακομματικό όργανο της Πολιτείας.

Ο κ. Αθανασίου δεν διετέλεσε ποτέ Πρόεδρος Ανώτατού Δικαστηρίου. Εξάλλου, πριν πολιτευτεί και εκλεγεί με την ψήφο του ελληνικού λαού, είχε παραιτηθεί τόσο από τη δικαστική όσο και από τη συνδικαλιστική του ιδιότητα. Εκτός εάν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, που προβλέπεται στο Σύνταγμα για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, αποτελεί κι αυτό μια ξένη συνταγματική έννοια για το Μαξίμου.

Οι δικαστικοί κ.κ. Πικραμμένος και Μενουδάκος, πράγματι τοποθετήθηκαν στο παρελθόν ως νομικοί σύμβουλοι Πρωθυπουργού, αλλά αυτό συνέβη πολύ πριν γίνουν Πρόεδροι Ανωτάτων Δικαστηρίων και μετά από άδεια του Δικαστικού Συμβουλίου και κατέλαβαν θεσμοθετημένη θέση Παρέδρων. Σημειώνεται, ακόμη, προς αποφυγή παρερμηνειών, πως ο κ. Πικραμμένος ανέλαβε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας το 2010, δηλαδή όχι επί Κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας.

Η περίπτωση της κυρίας Θάνου είναι μοναδική και διαφοροποιείται από όλες τις παραπάνω τόσο τυπικά, όπως αναφέρθηκε, όσο και ουσιαστικά. Πέραν του γεγονότος της άμεσης πρόσληψης της στη συγκεκριμένη θέση, 10 μέρες μετά τη λήξη της θητείας της, το ιστορικό της δείχνει πόσο υπονομευτικά προς τη δικαιοσύνη και υποστηρικτικά προς την Κυβέρνηση έχει δράσει.

Η κ. Θάνου δέχτηκε να διοριστεί Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας στις 3 τα ξημερώματα, γεγονός πρωτόγνωρο στα δικαστικά χρονικά, για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες.

Έστελνε επιστολές στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τη συνδικαλιστική της ιδιότητα προκαλώντας την αντίδραση των συναδέλφων της, καταγγέλλοντας τις μνημονιακές δεσμεύσεις, τις οποίες σήμερα καλείται από το νέο της πόστο να υπηρετήσει.

Πρότεινε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των ανώτατων δικαστών, παρά τη ρητή απαγόρευση που προβλέπει το Σύνταγμα.

Διαπραγματεύτηκε πέραν των αρμοδιοτήτων της με τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και σημερινό εργοδότη της την αύξηση των μισθών των δικαστικών.

Χρησιμοποιούσε την ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου ως μέσο για την ανάρτηση ανακοινώσεων που αφορούσαν προσωπικές της υποθέσεις και προσωπικές της απόψεις.

Σήκωσε θύελλα αντιδράσεων με την προκλητική επιμονή της να κάνει φιέστες για τα… 182 χρόνια του Αρείου Πάγου, που συνέπεσαν όλως τυχαίως με τη λήξη της θητείας της. Εκδήλωση που μέχρι και ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης αγνόησε.

Ευτυχώς για την Ελλάδα η κυρία Θάνου είναι μια μεμονωμένη περίπτωση δικαστικού, που δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του δικαστικού σώματος που αντιστέκεται στις εξωθεσμικές παρεμβάσεις και τις αντισυνταγματικές πολιτικές της Κυβέρνησης.