Η έξοδος στις αγορές, έστω με τον επικοινωνιακό τρόπο που γίνεται, είναι εύλογο να δημιουργεί αρκετά ερωτήματα.
Σε μια προσπάθεια να δώσουμε απαντήσεις, συγκεντρώσαμε έντεκα ερωτήματα που αφορούν την έξοδο στις αγορές αλλά και τον τρόπο που την αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αξίζει να δείτε και τα ερωτήματα και τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις:
1ον.Τι έλεγαν ο Αλ. Τσίπρας και οι κορυφαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, για την έξοδο στις αγορές, το 2014;
Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ (9. 4. 2014) : «Πρόκειται για μια στημένη ακριβή προεκλογικής σκοπιμότητας έξοδο».
Αλ. Τσίπρας (10. 4. 2014) : «Με αυτή την κίνηση που αποσκοπεί μόνο στην εξυπηρέτηση επικοινωνιακών προεκλογικών σκοπιμοτήτων πυροβολούμε τα πόδια μας. Γιατί από μόνοι μας αποδυναμώνουμε το επιχείρημα της αναγκαίας διαπραγμάτευσης για τη διαγραφή του χρέους, προκειμένου να γίνει βιώσιμο».
Ε. Τσακαλώτος (10. 4. 2014) : «Η έξοδος στις αγορές, με δεδομένο ότι το χρέος παραμένει μη βιώσιμο, απαντά στα πολιτικά και επικοινωνιακά προβλήματα της Κυβέρνησης».
Γιώργος Σταθάκης (10. 4. 2014) : Στο ερώτημα τι θα έκανε σε αντίστοιχη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ήταν στο τιμόνι της χώρας : «Θα προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους - αυτό είναι το διακύβευμα - προκειμένου να γίνει βιώσιμο».
2ον.Είναι επίτευγμα η έξοδος στις αγορές το 2017; Όχι. Είναι η απόδειξη ότι ανακόπηκε, για τρία χρόνια, από την Κυβέρνηση Τσίπρα η επιστροφή στην κανονικότητα του δανεισμού μας από τις αγορές. Κανονικότητα που είχε αρχίσει η Κυβέρνηση Σαμαρά από τον Απρίλιο 2014. Η Ελλάδα βγήκε δύο φορές στις αγορές το 2014. Τον Απρίλιο 2014 εξέδωσε πενταετές ομόλογο, ύψους 4 δις ευρώ περίπου, με επιτόκιο 4,95%. Τον Ιούλιο 2014 εξέδωσε τριετές ομόλογο, ύψους 2 δις ευρώ περίπου, με επιτόκιο 3,5%. Και μάλιστα σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες για την παγκόσμια οικονομία.
3ον. Έστω και αργά, δεν είναι θετικό να βγούμε στις αγορές; Φυσικά, επί της αρχής είναι θετική είδηση η δυνατότητα της Ελλάδας να δανείζεται από τις αγορές, αντί από επίσημους δανειστές μέσω της χρηματοδότησης των Μνημονίων. Όμως, θα πρέπει να γίνεται σε χρόνο και τρόπο που να επιβεβαιώνει την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών στην Ελλάδα.
4ον.Το σημερινό timing και η έκδοση πενταετούς ομολόγου είναι «ψήφος εμπιστοσύνης» των αγορών στην Ελλάδα; Όχι. Η Κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί μια "προστατευμένη" έξοδο με ανταλλαγή του πενταετούς ομολόγου που είχε εκδώσει η Κυβέρνηση Σαμαρά τον Απρίλιο 2014. Δεν τολμά μια «αυτόνομη» έκδοση ενός νέου ομολόγου. Πολύ περισσότερο δεν τολμά να εκδώσει δεκαετές ομόλογο, αλλά επέλεξε το πενταετές που φέρνει την αποπληρωμή του το 2022, δηλαδή σε ένα έτος που τελειώνει η περίοδος χάριτος της αποπληρωμής των δανείων του δεύτερου Μνημονίου, με αποτέλεσμα να αυξάνει πολύ τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας το ίδιο έτος.
5ον. Δεν είναι ένα πρώτο βήμα ενίσχυσης της εντύπωσης ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Όχι, αντίθετα, επιβαρύνεται η «καμπύλη επιτοκίων» και χειροτερεύει το προφίλ βιωσιμότητας του χρέους. Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση ενώ πήρε 14,5 δις ευρώ μέτρα λιτότητας, δεν πήρε 15 δις ευρώ από τις δόσεις που εκκρεμούν και είχαν προβλεφθεί μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2017 στο τρίτο Μνημόνιο. Έτσι, προτιμά να «αφήσει» 15 δις ευρώ με χαμηλό επιτόκιο 0,90% και, να βγεί στις αγορές για να δανειστεί με υψηλό επιτόκιο.
6ον. Ναι, αλλά αυτό είναι το επιτόκιο που δίνουν οι αγορές. Τι να κάνει η Κυβέρνηση; Αυτό είναι το τίμημα της αναξιοπιστίας της Κυβέρνησης, η οποία έχασε τη θετική Έκθεση βιωσιμότητας του χρέους του Δ.Ν.Τ., επιβάρυνε με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ το δημόσιο χρέος, ανέκοψε την δυναμική ανάπτυξης της οικονομίας και απέτυχε να εντάξει την Ελλάδα στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) της Ε.Κ.Τ. Δηλαδή έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να δανειζόμαστε με πολύ ακριβότερο επιτόκιο.
7ον. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους από το Δ.Ν.Τ. δεν είναι λογικό να διατηρούνται υψηλά τα επιτόκια; Τι διαφορετικό θα έκανε μια Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Το 2014, η Ελλάδα είχε θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους (DSA) από το Δ.Ν.Τ. Τον Ιούνιο μάλιστα του 2014, το Δ.Ν.Τ. εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος θα έμπαινε σε πτωτική τροχιά με ταχεία αποκλιμάκωσή του. Εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π. θα έπεφτε στο 60% του Α.Ε.Π. το 2060. Αντίθετα, σήμερα δεν έχουμε θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους καθώς το Δ.Ν.Τ. στην τελευταία του Έκθεση, πριν λίγες ημέρες, εκτιμά ότι το χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π. θα φθάσει το 195% του Α.Ε.Π. το 2060!
8ον. Έστω και έτσι όμως η οικονομία ανακάμπτει και θα καλύψει το χαμένο έδαφος, δεν είναι έτσι; Η Κυβέρνηση Τσίπρα κόστισε πάνω από 100 δις ευρώ στην Ελλάδα και παγίδευσε την οικονομία αρχικά σε ύφεση και στη συνέχεια σε βραδύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, με τις καθυστερήσεις στις αποκρατικοποιήσεις και την οπισθοδρόμηση στις μεταρρυθμίσεις έπεισε το Δ.Ν.Τ. ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πατήσει το γκάζι της ανάπτυξης. Έτσι, το Δ.Ν.Τ. στην τελευταία Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους, θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτερα από 1% κατ' έτος μακροπρόθεσμα, ενώ τρία χρόνια πριν θεωρούσε ότι μπορούσε να τρέξει με ρυθμό 1,9% κατ' έτος μακροπρόθεσμα. Το γεγονός αυτό διατηρεί, για πολλές δεκαετίες, πολύ υψηλό το λόγο χρέους προς Α.Ε.Π., όπως και το λόγο των ετήσιων χρηματοδοτικών αναγκών ως προς το Α.Ε.Π., συντηρώντας τους προβληματισμούς των επενδυτών και ανεβάζοντας, τελικά, τα επιτόκια που ζητούν για να δανείσουν την Ελλάδα.
9ον. Και πως θα μπορούσαν αυτά τα επιτόκια να κρατηθούν σε χαμηλότερα επίπεδα; Η Κυβέρνηση Τσίπρα απέτυχε να εντάξει τη χώρα στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) της Ε.Κ.Τ., ώστε να υπάρχει ένας αξιόπιστος μηχανισμός περιορισμού του κόστους δανεισμού. Αντίθετα, αξιωματούχοι της Ε.Κ.Τ., όπως ο κ. Κερέ, θεωρούν απομακρυσμένο το ενδεχόμενο ταχείας ένταξης στο QE. Μάλιστα, το Πρόγραμμα αυτό θα αρχίσει να μετριάζεται (tapering) από το τέλος του 2017, ή στις αρχές του 2018. Επομένως, ακόμη και αν ενταχθεί η Ελλάδα τους επόμενους μήνες, τα όποια οφέλη θα είναι πολύ βραχυπρόθεσμα και περιορισμένα.
10ον. Σύμφωνα, με την απόφαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2015, η Κυβέρνηση έχει τη δέσμευση των εταίρων ότι θα την βοηθήσουν να βγει και να σταθεί στις αγορές «χτίζοντας» ταμειακά διαθέσιμα. Η δέσμευση αυτή υπήρχε με την ίδια διατύπωση στην απόφαση του Eurogroup της 27 Νοεμβρίου 2012. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση Τσίπρα απέτυχε να οικοδομήσει ένα επαρκές ταμειακό αποθεματικό (cash buffer) ύψους τουλάχιστον 10 δις ευρώ, ώστε να πεισθούν οι επενδυτές για την μελλοντική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει στην λήξη τους τα ομόλογα που εκδίδει. Αντίθετα, η Κυβέρνηση εξακολουθεί να χρωστά πολλά δις ευρώ στο εσωτερικό, τα οποία πρέπει να αποπληρώσει (14 δις ευρώ repos προς ασφαλιστικά ταμεία και άλλους Φορείς Γενικής Κυβέρνησης και 5 δις ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την πραγματική οικονομία). Έτσι όλα αυτά μαζί, δηλαδή η απουσία θετικής έκθεσης βιωσιμότητας του χρέους, η μη - ένταξη της Ελλάδας στο QE και τα ανύπαρκτα ταμειακά αποθέματα, με ευθύνη της Κυβέρνησης, αλληλοεπιδρούν με αποτέλεσμα να συντηρείται η αβεβαιότητα και η δυσπιστία και να διατηρείται σε σχετικά υψηλά επίπεδα το κόστος δανεισμού.
11ον. Όλα μαύρα είναι; Δεν σηματοδοτεί η έξοδος στις αγορές μια επιστροφή στην κανονικότητα όπως λέει η Κυβέρνηση; Επιστροφή στην κανονικότητα θα ήταν να άφηνε πίσω της η χώρα τα Μνημόνια, την ενισχυμένη επιτήρηση και τα διαρκή μέτρα λιτότητας που επιβάλλει η κηδεμονία τους και να αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς. Όμως, την ίδια μέρα που έληγε η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος της Ε.Ε., η Κυβέρνηση έστελνε επιστολή με την υπογραφή του κ. Τσίπρα προς την κυρία Λαγκάρντ, με την οποία παρακαλεί το Δ.Ν.Τ. για ένα νέο Πρόγραμμα αυξημένης επιτήρησης μαζί του, χωρίς μάλιστα χρηματοδότηση. Δηλαδή, για ένα Μνημόνιο χωρίς λεφτά! Επιπλέον, το τρίτο Μνημόνιο λήγει τον Αύγουστο του 2018, αλλά τα μέτρα λιτότητας του τέταρτου Μνημονίου έρχονται. Νέες δραματικές μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο όριο ύψους 5,1 δις ευρώ περιμένουν τους Έλληνες από 1ης Ιανουαρίου 2019. Ποιος μπορεί να μιλά για επιστροφή στην κανονικότητα όταν οι 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχοι θα χάσουν 1-3 συντάξεις και όλοι οι χαμηλόμισθοι θα χάσουν ένα μηνιάτικο; Τι αλλάζει στη ζωή των Ελλήνων που βλέπουν τα φουσκωμένα εκκαθαριστικά της εφορίας και τα ειδοποιητήρια του ΕΦΚΑ; Ποιος θα τα πληρώσει; Οι ίδιοι πάντως αδυνατούν, καθώς έχουν ήδη γονατίσει από την υπερφορολόγηση, όπως αποδεικνύει η εκτόξευση των φορολογικών τους οφειλών, που αγγίζουν πλέον τα 100 δις ευρώ. Η καθημερινότητα των πολιτών είναι αμείλικτη για την Κυβέρνηση.
Οι Έλληνες πλέον ξέρουν πόσο κοστίζει ο λαϊκισμός. Καταλαβαίνουν ότι προϋπόθεση για επιστροφή στην κανονικότητα είναι η πολιτική αλλαγή. Και προσδοκούν ότι η επόμενη Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κάνει πράξη τη Συμφωνία Αλήθειας, ώστε με αλλαγή του μείγματος πολιτικής, με μείωση φόρων και δαπανών, με ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων, να ανακτήσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και να νιώσουν στην τσέπη τους το μέρισμα της επιστροφής στην ανάπτυξη.
Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ (9. 4. 2014) : «Πρόκειται για μια στημένη ακριβή προεκλογικής σκοπιμότητας έξοδο».
Αλ. Τσίπρας (10. 4. 2014) : «Με αυτή την κίνηση που αποσκοπεί μόνο στην εξυπηρέτηση επικοινωνιακών προεκλογικών σκοπιμοτήτων πυροβολούμε τα πόδια μας. Γιατί από μόνοι μας αποδυναμώνουμε το επιχείρημα της αναγκαίας διαπραγμάτευσης για τη διαγραφή του χρέους, προκειμένου να γίνει βιώσιμο».
Ε. Τσακαλώτος (10. 4. 2014) : «Η έξοδος στις αγορές, με δεδομένο ότι το χρέος παραμένει μη βιώσιμο, απαντά στα πολιτικά και επικοινωνιακά προβλήματα της Κυβέρνησης».
Γιώργος Σταθάκης (10. 4. 2014) : Στο ερώτημα τι θα έκανε σε αντίστοιχη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ήταν στο τιμόνι της χώρας : «Θα προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους - αυτό είναι το διακύβευμα - προκειμένου να γίνει βιώσιμο».
2ον.Είναι επίτευγμα η έξοδος στις αγορές το 2017; Όχι. Είναι η απόδειξη ότι ανακόπηκε, για τρία χρόνια, από την Κυβέρνηση Τσίπρα η επιστροφή στην κανονικότητα του δανεισμού μας από τις αγορές. Κανονικότητα που είχε αρχίσει η Κυβέρνηση Σαμαρά από τον Απρίλιο 2014. Η Ελλάδα βγήκε δύο φορές στις αγορές το 2014. Τον Απρίλιο 2014 εξέδωσε πενταετές ομόλογο, ύψους 4 δις ευρώ περίπου, με επιτόκιο 4,95%. Τον Ιούλιο 2014 εξέδωσε τριετές ομόλογο, ύψους 2 δις ευρώ περίπου, με επιτόκιο 3,5%. Και μάλιστα σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες για την παγκόσμια οικονομία.
3ον. Έστω και αργά, δεν είναι θετικό να βγούμε στις αγορές; Φυσικά, επί της αρχής είναι θετική είδηση η δυνατότητα της Ελλάδας να δανείζεται από τις αγορές, αντί από επίσημους δανειστές μέσω της χρηματοδότησης των Μνημονίων. Όμως, θα πρέπει να γίνεται σε χρόνο και τρόπο που να επιβεβαιώνει την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών στην Ελλάδα.
4ον.Το σημερινό timing και η έκδοση πενταετούς ομολόγου είναι «ψήφος εμπιστοσύνης» των αγορών στην Ελλάδα; Όχι. Η Κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί μια "προστατευμένη" έξοδο με ανταλλαγή του πενταετούς ομολόγου που είχε εκδώσει η Κυβέρνηση Σαμαρά τον Απρίλιο 2014. Δεν τολμά μια «αυτόνομη» έκδοση ενός νέου ομολόγου. Πολύ περισσότερο δεν τολμά να εκδώσει δεκαετές ομόλογο, αλλά επέλεξε το πενταετές που φέρνει την αποπληρωμή του το 2022, δηλαδή σε ένα έτος που τελειώνει η περίοδος χάριτος της αποπληρωμής των δανείων του δεύτερου Μνημονίου, με αποτέλεσμα να αυξάνει πολύ τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας το ίδιο έτος.
5ον. Δεν είναι ένα πρώτο βήμα ενίσχυσης της εντύπωσης ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Όχι, αντίθετα, επιβαρύνεται η «καμπύλη επιτοκίων» και χειροτερεύει το προφίλ βιωσιμότητας του χρέους. Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση ενώ πήρε 14,5 δις ευρώ μέτρα λιτότητας, δεν πήρε 15 δις ευρώ από τις δόσεις που εκκρεμούν και είχαν προβλεφθεί μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2017 στο τρίτο Μνημόνιο. Έτσι, προτιμά να «αφήσει» 15 δις ευρώ με χαμηλό επιτόκιο 0,90% και, να βγεί στις αγορές για να δανειστεί με υψηλό επιτόκιο.
6ον. Ναι, αλλά αυτό είναι το επιτόκιο που δίνουν οι αγορές. Τι να κάνει η Κυβέρνηση; Αυτό είναι το τίμημα της αναξιοπιστίας της Κυβέρνησης, η οποία έχασε τη θετική Έκθεση βιωσιμότητας του χρέους του Δ.Ν.Τ., επιβάρυνε με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ το δημόσιο χρέος, ανέκοψε την δυναμική ανάπτυξης της οικονομίας και απέτυχε να εντάξει την Ελλάδα στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) της Ε.Κ.Τ. Δηλαδή έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να δανειζόμαστε με πολύ ακριβότερο επιτόκιο.
7ον. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους από το Δ.Ν.Τ. δεν είναι λογικό να διατηρούνται υψηλά τα επιτόκια; Τι διαφορετικό θα έκανε μια Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Το 2014, η Ελλάδα είχε θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους (DSA) από το Δ.Ν.Τ. Τον Ιούνιο μάλιστα του 2014, το Δ.Ν.Τ. εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος θα έμπαινε σε πτωτική τροχιά με ταχεία αποκλιμάκωσή του. Εκτιμούσε ότι το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π. θα έπεφτε στο 60% του Α.Ε.Π. το 2060. Αντίθετα, σήμερα δεν έχουμε θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους καθώς το Δ.Ν.Τ. στην τελευταία του Έκθεση, πριν λίγες ημέρες, εκτιμά ότι το χρέος ως ποσοστό του Α.Ε.Π. θα φθάσει το 195% του Α.Ε.Π. το 2060!
8ον. Έστω και έτσι όμως η οικονομία ανακάμπτει και θα καλύψει το χαμένο έδαφος, δεν είναι έτσι; Η Κυβέρνηση Τσίπρα κόστισε πάνω από 100 δις ευρώ στην Ελλάδα και παγίδευσε την οικονομία αρχικά σε ύφεση και στη συνέχεια σε βραδύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, με τις καθυστερήσεις στις αποκρατικοποιήσεις και την οπισθοδρόμηση στις μεταρρυθμίσεις έπεισε το Δ.Ν.Τ. ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πατήσει το γκάζι της ανάπτυξης. Έτσι, το Δ.Ν.Τ. στην τελευταία Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους, θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτερα από 1% κατ' έτος μακροπρόθεσμα, ενώ τρία χρόνια πριν θεωρούσε ότι μπορούσε να τρέξει με ρυθμό 1,9% κατ' έτος μακροπρόθεσμα. Το γεγονός αυτό διατηρεί, για πολλές δεκαετίες, πολύ υψηλό το λόγο χρέους προς Α.Ε.Π., όπως και το λόγο των ετήσιων χρηματοδοτικών αναγκών ως προς το Α.Ε.Π., συντηρώντας τους προβληματισμούς των επενδυτών και ανεβάζοντας, τελικά, τα επιτόκια που ζητούν για να δανείσουν την Ελλάδα.
9ον. Και πως θα μπορούσαν αυτά τα επιτόκια να κρατηθούν σε χαμηλότερα επίπεδα; Η Κυβέρνηση Τσίπρα απέτυχε να εντάξει τη χώρα στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) της Ε.Κ.Τ., ώστε να υπάρχει ένας αξιόπιστος μηχανισμός περιορισμού του κόστους δανεισμού. Αντίθετα, αξιωματούχοι της Ε.Κ.Τ., όπως ο κ. Κερέ, θεωρούν απομακρυσμένο το ενδεχόμενο ταχείας ένταξης στο QE. Μάλιστα, το Πρόγραμμα αυτό θα αρχίσει να μετριάζεται (tapering) από το τέλος του 2017, ή στις αρχές του 2018. Επομένως, ακόμη και αν ενταχθεί η Ελλάδα τους επόμενους μήνες, τα όποια οφέλη θα είναι πολύ βραχυπρόθεσμα και περιορισμένα.
10ον. Σύμφωνα, με την απόφαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2015, η Κυβέρνηση έχει τη δέσμευση των εταίρων ότι θα την βοηθήσουν να βγει και να σταθεί στις αγορές «χτίζοντας» ταμειακά διαθέσιμα. Η δέσμευση αυτή υπήρχε με την ίδια διατύπωση στην απόφαση του Eurogroup της 27 Νοεμβρίου 2012. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση Τσίπρα απέτυχε να οικοδομήσει ένα επαρκές ταμειακό αποθεματικό (cash buffer) ύψους τουλάχιστον 10 δις ευρώ, ώστε να πεισθούν οι επενδυτές για την μελλοντική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει στην λήξη τους τα ομόλογα που εκδίδει. Αντίθετα, η Κυβέρνηση εξακολουθεί να χρωστά πολλά δις ευρώ στο εσωτερικό, τα οποία πρέπει να αποπληρώσει (14 δις ευρώ repos προς ασφαλιστικά ταμεία και άλλους Φορείς Γενικής Κυβέρνησης και 5 δις ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την πραγματική οικονομία). Έτσι όλα αυτά μαζί, δηλαδή η απουσία θετικής έκθεσης βιωσιμότητας του χρέους, η μη - ένταξη της Ελλάδας στο QE και τα ανύπαρκτα ταμειακά αποθέματα, με ευθύνη της Κυβέρνησης, αλληλοεπιδρούν με αποτέλεσμα να συντηρείται η αβεβαιότητα και η δυσπιστία και να διατηρείται σε σχετικά υψηλά επίπεδα το κόστος δανεισμού.
11ον. Όλα μαύρα είναι; Δεν σηματοδοτεί η έξοδος στις αγορές μια επιστροφή στην κανονικότητα όπως λέει η Κυβέρνηση; Επιστροφή στην κανονικότητα θα ήταν να άφηνε πίσω της η χώρα τα Μνημόνια, την ενισχυμένη επιτήρηση και τα διαρκή μέτρα λιτότητας που επιβάλλει η κηδεμονία τους και να αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς. Όμως, την ίδια μέρα που έληγε η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος της Ε.Ε., η Κυβέρνηση έστελνε επιστολή με την υπογραφή του κ. Τσίπρα προς την κυρία Λαγκάρντ, με την οποία παρακαλεί το Δ.Ν.Τ. για ένα νέο Πρόγραμμα αυξημένης επιτήρησης μαζί του, χωρίς μάλιστα χρηματοδότηση. Δηλαδή, για ένα Μνημόνιο χωρίς λεφτά! Επιπλέον, το τρίτο Μνημόνιο λήγει τον Αύγουστο του 2018, αλλά τα μέτρα λιτότητας του τέταρτου Μνημονίου έρχονται. Νέες δραματικές μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο όριο ύψους 5,1 δις ευρώ περιμένουν τους Έλληνες από 1ης Ιανουαρίου 2019. Ποιος μπορεί να μιλά για επιστροφή στην κανονικότητα όταν οι 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχοι θα χάσουν 1-3 συντάξεις και όλοι οι χαμηλόμισθοι θα χάσουν ένα μηνιάτικο; Τι αλλάζει στη ζωή των Ελλήνων που βλέπουν τα φουσκωμένα εκκαθαριστικά της εφορίας και τα ειδοποιητήρια του ΕΦΚΑ; Ποιος θα τα πληρώσει; Οι ίδιοι πάντως αδυνατούν, καθώς έχουν ήδη γονατίσει από την υπερφορολόγηση, όπως αποδεικνύει η εκτόξευση των φορολογικών τους οφειλών, που αγγίζουν πλέον τα 100 δις ευρώ. Η καθημερινότητα των πολιτών είναι αμείλικτη για την Κυβέρνηση.
Οι Έλληνες πλέον ξέρουν πόσο κοστίζει ο λαϊκισμός. Καταλαβαίνουν ότι προϋπόθεση για επιστροφή στην κανονικότητα είναι η πολιτική αλλαγή. Και προσδοκούν ότι η επόμενη Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κάνει πράξη τη Συμφωνία Αλήθειας, ώστε με αλλαγή του μείγματος πολιτικής, με μείωση φόρων και δαπανών, με ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων, να ανακτήσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και να νιώσουν στην τσέπη τους το μέρισμα της επιστροφής στην ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.