Πυρήνας... υπονόμευσης του Κώστα Καραμανλή

Υπάρχει μια σελίδα στο διαδίκτυο που αυτοαποκαλείται «πυρήνας υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή», η οποία μόνο καλό δεν κάνει στον Κώστα Καραμανλή, αφού κάθε λίγο και λιγάκι αποκαλύπτει ότι επιστρέφει και σώζει την Ελλάδα, ενώ τον εκθέτει παρουσιάζοντάς τον να συμμετέχει σε διάφορα σενάρια, που το καραμανλικό στρατόπεδο αγνοεί ή γελά με αυτά.

Στις εσωκομματικές εκλογές υποστηρίζει ανοικτά τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και κάνει διάφορες αναρτήσεις που είναι ντροπιαστικό να υπάρχει, έστω και ως σκιά, το όνομα του Κώστα Καραμανλής πίσω από αυτές.

Τελευταία μια ανάρτηση κατά του… μητσοτακισμού(!!!) και ιδιαίτερα κατά του επιτίμου προέδρου και πρώην πρωθυπουργού Κώστα Μητσοτάκη, για τον οποίο υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ήταν πάντα σε συνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ (να θυμίσουμε ότι ο Μητσοτάκης υπέκυψε στις πιέσεις της εσωκομματικής καραμανλικής πτέρυγας- όχι του Κωνσταντίνου Καραμανλή- και έστειλε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο). Λέει και πολλές άλλες ανακρίβειες και του απευθύνει πολλές κατηγορίες με σημαντικότερη ότι δεν είναι ιδρυτικό μέλος της ΝΔ. Που σημαίνει ότι αυτός και οι απόγονοί του δεν πρέπει να τυγχάνουν των ιδίων προνομίων και δικαιωμάτων που τυγχάνουν τα ιδρυτικά μέλη της ΝΔ.

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ορισμένα πράγματα.

Όσοι ονειρεύονται μια ΝΔ με αποκλεισμούς και προνόμια ανήκουν σε άλλον αιώνα και αν επικρατήσουν είναι καταδικασμένοι να οδηγήσουν τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πορεία που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ.

Ο τόπος χρειάζεται μια ανοικτή ΝΔ με τη συμμετοχή όλων των νέων στελεχών στην κοινή προσπάθεια για αποτίναξη του καθεστώτος των Συριζοανέλ το συντομότερο δυνατόν.

Ωστόσο είναι αναγκαίο να γραφεί κάτι για αποκατάσταση της αλήθειας.

Το 1974, ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος στα χρόνια της δικτατορίας ήταν σε συνεχή επαφή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ζήτησε να κατέβει υποψήφιος με τη ΝΔ. Με δεδομένη την προϊστορία του Μητσοτάκη και τον μύθο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το 1965, ο Καραμανλής δεν του έδωσε ποτέ θετική απάντηση. Στις εκλογές ο Μητσοτάκης επιχείρησε να εκλεγεί ως ανεξάρτητος αλλά δεν το κατάφερε. Στις εκλογές του 1977 κατέβηκε με το κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος και εξέλεξε δύο βουλευτές. Τον εαυτό του και τον Παύλο Βαρδινογιάννη.

Αυτά βέβαια είναι ιστορικά δεδομένα τα οποία καταγράφουν πλέον και οι εγκυκλοπαίδειες, εκτός βέβαια αν ο συγκεκριμένος «πυρήνας» δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία…

Όσοι ενδιαφέρονται για του λόγου το αληθές μπορούν να διαβάσουν την πραγματικότητα στο σχετικό λήμμα της Wikipedia η οποία γράφει τα εξής: «Παρά τη στενή συνεργασία τους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν τον συμπεριέλαβε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχημάτισε μετά την κατάρρευση της Δικτατορίας τον Iούλιο του 1974. Στις εθνικές εκλογές του ίδιου έτους έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος στον νομό Χανίων χωρίς όμως επιτυχία. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1977 ίδρυσε το κεντρώο Κόμμα Νεοφιλελευθέρων λαμβάνοντας 1,09% (2 έδρες) στις εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη και ο Παύλος Βαρδινογιάννης».

Όσον αφορά την συναλλαγή που αναφέρει στη διεύρυνση του 1978, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι για να υπάρξει συναλλαγή απαιτούνται δύο. Ο ένας ήταν ο Μητσοτάκης  και όσοι ήλθαν στη ΝΔ από το Κέντρο και την Εθνική Παράταξη. Ο άλλος ποιος ήταν; Γιατί ένας κακοήθης θα μπορούσε να πει ότι ο άλλος ήταν εκείνος που διεύρυνε την κοινοβουλευτική του ομάδα για να μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Δεν συνέβη όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο. Γιατί  όταν προχωράς μπροστά και είσαι ηγέτης ενός κόμματος όπως η ΝΔ αναζητάς στελέχη από άλλους χώρους που ιδεολογικά δεν είναι ξένα για να διευρύνεις την παράταξή σου.  Και όταν πετυχαίνεις να φέρεις στο κόμμα σου κορυφαία στελέχη εκείνης της περιόδου όπως ήταν οι Μητσοτάκης και Κανελλόπουλος, δεν τους αφήνεις στο «ράφι». Τους αξιοποιείς και γιατί το αξίζουν αλλά και για να δείξεις ότι τους υπολογίζεις και τους σέβεσαι.

Όσο για τα υπόλοιπα είναι κρίμα σε μια εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση κάποιοι να προσπαθούν να αναβιώσουν μύθους και διαχωριστικές γραμμές που υπήρχαν μεν στο παρελθόν αλλά όχι στην ίδια ένταση που φαντάζονται κάποιοι ανιστόρητοι νεότεροι. Στους οποίους θυμίζουμε ότι ο Μητσοτάκης εξελέγη δύο φορές πρόεδρος της ΝΔ (1984 και 1985) και κέρδισε τρεις εκλογές (Ιούνιος και Νοέμβριος 1989 και Απρίλιος 1990), κάνοντας την ΝΔ κυβέρνηση με ποσοστά που η σημερινή ΝΔ δεν μπορεί να φανταστεί, αφού το 47,5% του 1990 εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο ποσοστό που έλαβε η ΝΔ υπό συνθήκες πολιτικής ομαλότητας, αν εξαιρέσουμε το θρυλικό 52% του Εθνάρχη Καραμανλή, στις εκλογές αμέσως μετά την πτώση της χούντας και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

Αυτά… Και αν δεν μπορεί κανείς να διδάξει ιστορία τους συγκεκριμένους «πυρήνες» ας τους πει τουλάχιστον ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης να μη γράφουν ιστορικές ανακρίβειες και να μην ανοίγουν νέες διαχωριστικές γραμμές γιατί  κάνουν και σε αυτόν κακό…

rigillis18.blogspot/ Παρατηρητής