Ενόχλησαν οι αναφορές Μεϊμαράκη για την παρωδία εκλογής του 2009- Τι οφείλει να ξεκαθαρίσει ο πρόεδρος της ΝΔ στους υποψηφίους για την ηγεσία

Ενόχλησαν όσα είπε χθες ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης για τον τρόπο εκλογής προέδρου το 2009.
Ο κ. Μεϊμαράκης δεν αμφισβήτησε τη διαδικασία αλλά τόνισε ότι δεν είναι δυνατόν με 2 ευρώ να συμμετέχει στη διαδικασία ο καθένας που δεν είναι καν μέλος της ΝΔ.
Δυστυχώς ο κ. Μεϊμαράκης είπε πικρές αλήθειες.
Ποιος ξεχνά ανθρώπους που έβριζαν τη ΝΔ στις εκλογές της 4ης
Οκτωβρίου 2009 που είχαν προηγηθεί, να στέκονται στην ουρά για να ψηφίσουν και να αλλοιώσουν με τον τρόπο αυτόν τη βούληση του νεοδημοκράτη αγωνιστή, ο οποίος έχει δώσει αγώνες και χρόνο από τη ζωή για τις ιδέες και το κόμμα του.
Ο κ. Μεϊμαράκης είπε ξεκάθαρα την άποψή του λέγοντας ότι είναι οπαδός της αντιπροσωπευτικής και όχι της άμεσης δημοκρατίας. Γιατί λοιπόν κάποιοι αντιδρούν; Ενοχλούνται που είπε την αλήθεια;
Ποιος δεν θυμάται τη διαδικασία του 2009;  Ποιος δεν θυμάται ότι κάποιοι ψήφισαν δύο και τρεις φορές μόλις κάποιοι άλλοι φρόντισαν να πέσει το ηλεκτρονικό σύστημα; Ποιος δεν θυμάται ότι ενώ εκείνη τη στιγμή όλοι περίμεναν κάποιον από τους υποψηφίους να κάνει έστω μια καταγγελία ή έστω να ρωτήσει «τι γίνεται βρε παιδιά;» τελικά δεν υπήρξε καμία αντίδραση; Ή τελικά ποιος δεν θυμάται την εσπευσμένη αποδοχή του αποτελέσματος της ήττας της κυρίας Μπακογιάννη από την ίδια τότε υποψήφια αρχηγό, πριν καν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα;
Αλήθεια ολοκληρώθηκε ποτέ αυτή η καταμέτρηση;
Όλα αυτά όμως αποτελούν παρελθόν, ιστορία, ίσως και απλές εικασίες που κάποτε κάποιοι πρέπει να ερευνήσουν.
Εκείνο όμως που αποτελεί αδιάψευστο γεγονός είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία που δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κακέκτυπη αντιγραφή του λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ, προέκυψε ο χειρότερος πρόεδρος στην ιστορία της ΝΔ. Ο πρόεδρος που οδήγησε την παράταξη στο ιστορικό χαμηλό του 18% (Μάιος 2012), την έβγαλε από την ιδεολογική της κοίτη του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και από τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη τη συρρίκνωσε σε ένα μονόπλευρο δεξιό μόρφωμα, που χρειάζεται αγώνα για να επανέλθει στα προηγούμενα ποσοστά της.
Η μόνη σωστή κίνηση που έκανε ήταν η έστω και καθυστερημένη παραίτησή του, με την οποία ευτυχώς, έχρισε διάδοχό του τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, έναν βουλευτή μέσα από τα σπλάχνα της ΝΔ. Τώρα, διάφοροι δελφίνοι που φοβούνται ότι ο κ. Μεϊμαράκης μπορεί να ήλθε για να μείνει, ζητούν άμεση εκλογή ώστε να μη μπορέσει να εδραιωθεί στη συνείδηση των ψηφοφόρων της ΝΔ.
Μα, ο κ. Μεϊμαράκης δεν χρειάζεται να εδραιωθεί. Είναι εδραιωμένος στη συνείδηση της βάσης ως ο πλέον κομματικός όλων των ηγετικών στελεχών.  Έργο του δεν είναι να οδηγήσει τη ΝΔ σε εκλογές (εκτός κι αν προκύψουν άμεσα), αλλά να ανακόψει την πορεία διάλυσης της ΝΔ. Να οργανώσει το κόμμα. Να ενώσει τις «φυλές» της παράταξης και να τις κάνει να ομονοήσουν για το καλό της πατρίδας. Έχει αυτή τη δυνατότητα. Έχει αυτό το ταλέντο. Ξέρει κι ο ίδιος ότι πρέπει να κάνει ό,τι έκανε ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Ο οποίος αφού δημιούργησε κόμμα είχε το θάρρος να το παραδώσει σε κάποιον που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον ακατανίκητο μέχρι τότε Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα. Χρέος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη είναι να αποτρέψει την πορεία πασοκοποίησης της ΝΔ. Και θα το καταφέρει. Οφείλει όμως να κάνει τρεις σημαντικές κινήσεις:

1.      Να μη ενεργήσει υπό το βάρος των αντιδράσεων των διαφόρων δελφίνων που βλέπουν εντελώς κοντόφθαλμα.

2.      Να ζητήσει χρόνο για αναδιοργάνωση του κόμματος από την Πολιτική Επιτροπή.

3.      Να ξεκαθαρίσει ότι στο τέλος της διαδρομής, όποια διαδικασία κι αν επιλεγεί για την εκλογή προέδρου, δεν θα είναι ο ίδιος υποψήφιος, αφού δεν πρέπει να κατηγορηθεί για εκμετάλλευση του κομματικού μηχανισμού, αλλά και γιατί, ίσως, το κόμμα πρέπει να περάσει στην επόμενη γενιά.

Με το ξεκαθάρισμα αυτό θα απαντήσει στις ανησυχίες των  Ντόρα Μπακογιάννη, ο  Κυριάκου Μητσοτάκη, Μάκη Βορίδη και  Άδωνη Γεωργιάδη, οι οποίοι έδειξαν ότι ανησυχούν για τις προθέσεις του κ. Μεϊμαράκη.

Rigillis18. blogspot/ Παρατηρητής