Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

Απέναντι στις διεκδικήσεις της Τουρκίας οφείλουμε κι εμείς να διεκδικήσουμε τα δίκαια του ελληνισμού


Η Ελλάδα στη διεθνή της πορεία ακολούθησε πιστά την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Σε αυτό στηρίχθηκε και όταν οι ισχυροί αυτού του κόσμου την εγκατέλειπαν. Και σε αυτό επιμένει μέχρι σήμερα. Γιατί ξέρει ότι όντας χώρα μικρή δεν μπορεί να στηρίζεται στο δίκαιο του ισχυροτέρου αλλά στο Διεθνές Δίκαιο και στο δίκαιο των επιχειρημάτων της.

Το ίδιο κάνει και τώρα με την Τουρκία. Απέναντι στη τουρκική προκλητικότητα προβάλλει το Διεθνές Δίκαιο και ζητάει την εφαρμογή του.

Η Τουρκία, από την πλευρά της, καθημερινά αυξάνει τις απαιτήσεις της σε έναν κατάλογο χωρίς τέλος, με τον οποίο, προφανώς, θα προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ενώ η Αθήνα προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μόνα θέματα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και την οριοθέτηση της ΑΟΖ η Τουρκία αμφισβητεί τα πάντα και θέτει παράλογες απαιτήσεις.

Σ έναν πρόχειρο κατάλογο που κάναμε, η Άγκυρα ζητάει:

1.       Αναθεώρηση της κυριαρχίας επί νησίδων στο Αιγαίο («γκρίζες ζώνες»)

2.       Μειωμένη (έως μηδενική) επήρεια των ελληνικών νησιών σε ΑΟΖ

3.       Αποστρατιωτικοποίηση – αφοπλισμό νησιών του Αιγαίου

4.       Νομιμοποίηση του Συμφώνου Ερντογάν – Σάρατζ (Τουρκίας – Λιβύης)

5.       Αναθεώρηση του καθεστώτος της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και αναγνώρισή της ως τουρκική

6.       Αναγνώριση ύπαρξης μουσουλμανικής μειονότητας σε νησιά του Αιγαίου (Ρόδο, Κω, Λέσβο, Χίο κλπ)

Σήμερα Δευτέρα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών κ. Πομπέο θα έχει κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Δένδια.

Να θυμίσουμε ότι ο κ. Πομπέο που εκφράζει μια γραμμή πιο λογική από εκείνη του κ. Τραμπ ο οποίος δεν κρύβει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα στην Τουρκία, μόλις προχθές είχε δηλώσει ότι οι σχέσεις της υπερδύναμης με την Ελλάδα βρίσκονται στο καλύτερο σημείο εδώ και δεκαετίες.

Στις συζητήσεις που θα έχει ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών με την ελληνική πολιτική ηγεσία θα βρεθεί η προκλητική στάση της Τουρκίας και η ανάγκη εξεύρεσης λύσης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, εν όψει μάλιστα της επανέναρξης του ελληνοτουρκικού διαλόγου που ξεκινά στην Κωνσταντινούπολη, με δεδομένο ότι ο προηγούμενος γύρος είχε ολοκληρωθεί στην Αθήνα.

Η αξιοπιστία και η υπευθυνότητα που έχει επιδείξει το Μαξίμου και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών το τελευταίο έτος έχουν συμβάλλει καθοριστικά στο να διαμορφωθεί σε όλα τα διεθνή fora μια θετική για τις θέσεις της χώρας μας στάση από πολλούς συμμάχους.

Δεν μπορούμε ωστόσο να παραβλέψουμε την ουσιαστική ουδετερότητα της Γερμανίας, που είναι ένας μεγάλος ευρωπαϊκός παίχτης, και την ανάλογη στάση των ΗΠΑ που κινείται στη λογική «Ελλάδα δίκιο έχεις, αλλά είστε σύμμαχοι με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και γι’ αυτό βρείτε τα».

Η «ουδετερότητα» αυτή είναι που δίνει θάρρος στην Τουρκία και την καθιστά ολοένα και προκλητική.

Είναι δεδομένο ότι η Τουρκία δεν θα κάνει πίσω από θέσεις όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Θα επιμείνει στις θέσεις της περί «ζωτικού χώρου» και πέρα από το τι λέει το Διεθνές Δίκαιο θα λειτουργήσει επικοινωνιακά σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα του Καστελορίζου και θα βρει ευήκοα ώτα. Και η Ελλάδα εμμένοντας μόνο στο Διεθνές Δίκαιο και στο αίτημα για εφαρμογή του,  τελικά, ίσως βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.

Η πρόσφατη ελληνική ιστορία πάντως έχει αποδείξει ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο με την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Αν συνέβαινε αυτό το Κυπριακό θα είχε λυθεί από τη δεκαετία του ’70. Δυστυχώς όμως στις σχέσεις των κρατών ισχύουν άλλα δεδομένα.

Η Ελλάδα πρέπει να διδαχθεί από την ιστορία και να αναγνωρίσει ότι υπάρχει μείζον ζήτημα με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και αναλόγως να συμπεριφερθεί.

Μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 η Ελλάδα είχε ως επίσημη, εθνική θέση ότι «δεν υφίσταται μακεδονικό ζήτημα». Μέχρι που φθάσαμε τα Σκόπια να διεκδικούν την ιστορία μας και να υπάρχει μερίδα Ελλήνων που θεωρούν… επιτυχία το γεγονός ότι η ελληνική Βουλή ενέκρινε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία»…

Αν αντί για τη θέση «δεν υφίσταται μακεδονικό ζήτημα» στέλναμε μήνυμα στα Σκόπια ότι «αν οι κάτοικοί σας αισθάνονται μακεδόνες, δηλαδή Έλληνες, τότε να σας προσαρτίσουμε στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι την ελληνική πόλη Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα)», τότε ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και τα Σκόπια να λεγόντουσαν «Δαρδανία» ή κάπως αλλιώς, πάντως δεν θα είχαν το όνομα «Μακεδονία».

Η ζωή έχει δείξει ότι δεν μπορείς απέναντι σε έναν προκλητικό και διεκδικητικό γείτονα να πηγαίνεις μόνο με «τον σταυρό στο χέρι». Χρειάζεται να βάλεις κι εσύ στο τραπέζι απαιτήσεις.

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν στις συζητήσεις του με τον κ. Πομπέο, θα πρέπει να τον ενημερώσει ότι επισήμως η χώρα μας προσέρχεται στον διάλογο με τη θέση για καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και αν δεν βρεθεί λύση, μόνη διέξοδος είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Σε περίπτωση όμως που η Τουρκία κατεβάσει στο τραπέζι του διαλόγου τον κατάλογο των διεκδικήσεων που προαναφέραμε, να τον ενημερώσει ότι η Ελλάδα θα ζητήσει:

-          Την αποχώρηση της Στρατιάς του Αιγαίου.

-          Κλείσιμο ναυτικών και αεροπορικών βάσεων στα παράλια του Αιγαίου

-          Πλήρη αποστρατιωτικοποίηση από τον Έβρο μέχρι και τα Δαρδανέλια.

-          Το δικαίωμα επιστροφής στην Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων και των απογόνων τους που εκδιώχθηκαν από το 1955 και μετά.

-          Απόδωση σε όλους τους εκδιωχθέντες των περιουσιών τους

-          Επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης.

-          Επανακαθορισμό των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε Ίμβρο, Τένεδο Πριγκηπονήσια και Κωνσταντινούπολη.

-          Αυτοδιοίκητο, αλα Βατικανού, στο Φανάρι και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Και κάθε φορά που η Τουρκία εμφανίζει μία διεκδίκηση, η Ελλάδα να εμφανίζει δύο διεκδικήσεις.

Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε τα κεκτημένα και ίσως καταλάβει η Τουρκία ότι όταν ζητάς πρέπει να δίνεις…

Σε διαφορετική περίπτωση σύντομα θα συρθούμε σε συμβιβασμούς που σήμερα αδυνατούμε να φανταστούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.