Κ. Χατζηδάκης στο 2ο Διεθνές Συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος: Η επόμενη μέρα του μνημονίου δεν θα έχει διαφορά με την προηγούμενη- Μόνο "καθαρή" δεν είναι η έξοδος

Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να συζητήσουμε για την επόμενη μέρα του Μνημονίου. Δυστυχώς, όμως, η επόμενη μέρα του Μνημονίου μικρή διαφορά θα έχει από την προηγούμενη. Όσες τελετές και πανηγύρεις και αν στήσει αυτή η κυβέρνηση. Όσες δηλώσεις και αν κάνουν τα στελέχη της και ο πρωθυπουργός περί δήθεν
καθαρής εξόδου. Διότι πώς μπορεί να χαρακτηριστεί «καθαρή» μια έξοδος όταν θα έχουμε, μετά τη λήξη του προγράμματος, τα εξής:
 

1. Περικοπή μιας ακόμη σύνταξης για τους συνταξιούχους το 2019.
2. Απώλεια ενός μισθού για τους μισθωτούς το 2020 με τη μείωση του αφορολόγητου.
3. Στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3.5% μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060.
4. Τον SSM αφεντικό στις τράπεζες για 35 χρόνια.
5. Το Υπερταμείο εδώ με υπογραφή Τσίπρα-Καμμένου για 98 ακόμη χρόνια.
6. Και φυσικά θα έχουμε την αυξημένη μεταμνημονιακή εποπτεία στην οποία έχει αναφερθεί ο κ. Τσακαλώτος, την οποία δεν έχουν, βεβαίως, χώρες όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Σας ακούγεται αυτό καθαρή έξοδος; Φυσικά η κυβέρνηση αυτή δεν φημίζεται για την αξιοπιστία των λεγομένων της. Και δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στις εποχές του σκισίματος των μνημονίων. Αρκεί να πάμε έναν χρόνο πίσω. Και συγκεκριμένα στις ομιλίες του κ. Τσίπρα για την οικονομία εκείνη την περίοδο. Τι υποσχόταν τότε;
 

1. Γρήγορο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης χωρίς νέα μέτρα.
2. Ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ.
3. Συμφωνία για μείωση του χρέους.
4. Υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
5. Μείωση των στόχων των πλεονασμάτων από 3,5% σε 2,5% για το 2019 και σε 2% για το 2020.

 

Πόσα από αυτά υλοποιήθηκαν; Ούτε ένα! Ούτε. Ένα. Η πραγματικότητα, βλέπετε, έχει την κακή συνήθεια να διαψεύδει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η πραγματικότητα είναι πως ενώ είχαμε ξεκινήσει το 2014, να βγαίνουμε από την κρίση, αυτή η κυβέρνηση μας πήγε πίσω. Αυτό δεν είναι κάτι υποκειμενικό. Το λένε τα στοιχεία:
 

• Mε βάση την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η βιωσιμότητα του χρέους επιβαρύνθηκε σημαντικά την τελευταία τριετία.
• Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών έχουν ξεπεράσει τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τον Δεκέμβριο του 2014 ήταν στα 73 δις.
• Το ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων, παρά τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει τελευταία, παραμένει σαφώς το υψηλότερο σε όλη την Ευρώπη, και σίγουρα πολύ υψηλότερο από την περίοδο 2013-14, μετά την εκτίναξη που είχε την περίοδο Βαρουφάκη. 
• Το 2014 η Κομισιόν προέβλεπε πως το ΑΕΠ της χώρας μας θα ήταν 217 δισ. ευρώ στο τέλος του 2018. Σήμερα προβλέπει ότι θα είναι 183 δισ. ευρώ. 34 δισ. ευρώ χαμένα, δηλαδή. 8.220 ευρώ μείον από το πορτοφόλι κάθε νοικοκυριού, χωρίς να μετράμε καν το τσουβάλι μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση.
• Και πώς τα πήγαμε σε σχέση με χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχη κατάσταση με εμάς; Την τριετία 2015-2017, η Ιρλανδία αύξησε το Α.Ε.Π. της κατά 13%. Η Κύπρος αύξησε το Α.Ε.Π. της κατά 9.3%. Η Πορτογαλία κατά 6.1%. Η Ελλάδα μόλις κατά 0.9%!
• Παράλληλα τα capital controls είναι ακόμη εδώ, 3 χρόνια μετά την επιβολή τους, για να βάζουν εμπόδια στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να θυμίζουν πως η εμπιστοσύνη στην οικονομία παραμένει απούσα.

Ακόμη και το περιβόητο ζήτημα της ειδικής πιστοληπτικής γραμμής αποδεικνύει την προχειρότητα και την έλλειψη αξιοπιστίας αυτής της κυβέρνησης. Προσπάθησαν να αποφύγουν την ευρωπαϊκή πιστοληπτική γραμμή καταφεύγοντας σε μια δική τους κυβερνητική πιστοληπτική γραμμή. Πώς; Με υψηλότερο δανεισμό και σκουπίζοντας τα ταμειακά διαθέσιμα φορέων και οργανισμών. Και πρόσφατα ο πρωθυπουργός, πριν καν φουντώσει το θέμα της Ιταλίας, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να καταφύγει η κυβέρνηση και στην ευρωπαϊκή πιστοληπτική γραμμή. Όχι μία, αλλά δύο πατερίτσες, λοιπόν, ενώ κατά τις κυβερνητικές διακηρύξεις η Ελλάδα δήθεν αφήνει πίσω τα μνημόνια!

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως η πολιτική της τελευταίας τριετίας συνετέλεσε στο να πάνε σε μεγάλο βαθμό χαμένες οι θυσίεςπου έκαναν οι Έλληνες μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Και δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση μας πήγε πίσω. Είναι πως ακόμη και σήμερα υπονομεύει και τις προοπτικές ανάκαμψης, λειτουργώντας ως βαρίδι για την οικονομία. Με τη λατρεία της για ένα κράτος πατερούλη. Με τις ιδεοληψίες της που την οδηγούν να βάζει εμπόδια στην ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως βλέπουμε στο Ελληνικό και τις Σκουριές. Με τη λογική της υπερφορολόγησης που την έχει οδηγήσει να επιβάλει 34 νέους φόρους από το 2015 και μετά. Δεν είναι τυχαίο που πέρυσι οι επενδύσεις έφτασαν μόνο τα 20 δις ενώ το 2007, δύο χρόνια πριν την κρίση, ήταν 60 δις! Και ενώ υπολογίζεται πως το επενδυτικό κενό στη χώρα μας για τα επόμενα 6-7 χρόνια είναι περίπου 100 δις, το 2016 είχαμε χαμηλό εικοσαετίας στις επενδύσεις και υψηλό εικοσαετίας στη φορολογία!

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να τα κάνουμε όλα ανάποδα και να περιμένουμε ως δια μαγείας κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από τη σημερινή κατάσταση είναι να ξεφύγουμε από τη λογική που μας έφερε εδώ. Τη λογική του να διανείμουμε και όχι να παράγουμε. Και εκεί βρίσκεται η προστιθέμενη αξία μιας πολιτικής αλλαγής. Στην υιοθέτηση πολιτικών που θα βοηθήσουν τις μηχανές της οικονομίας να πάρουν μπροστά. Με βάση την προσέγγιση «λιγότεροι φόροι – μικρότερο δημόσιο – στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Αυτό είναι το μοντέλο που εφαρμόζεται σε όλες τις επιτυχημένες οικονομίες της Ευρώπης. Μόνο η υιοθέτηση αυτού του μοντέλου μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και, κατά συνέπεια, σε νέες επενδύσεις και νέες δουλειές.

Τι άλλες προϋποθέσεις υπάρχουν για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία;

Η πρώτη προϋπόθεση είναι μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση η οποία θα μπορέσει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη εντός και εκτός συνόρων. Μια κυβέρνηση στην οποία τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και οι υπουργοί, θα πιστεύουν στην ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και δεν θα τις παρουσιάζουν σαν αναγκαίο κακό. Μια κυβέρνηση που θα θυμίζει Εθνική Ελλάδος, με στελέχη υψηλού, πραγματικά, επιπέδου, από την πολιτική, την επιχειρηματική κοινότητα, και ικανά στελέχη του ιδιωτικό τομέα.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η αποφασιστική αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων. Ένα πρόβλημα που εμποδίζει τις τράπεζες να διοχετεύσουν τη ρευστότητα που τόσο χρειάζεται η οικονομία, και κρατάει σε ομηρία νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση δυστυχώς –με την ανοχή των δανειστών- έχει προωθήσει γραφειοκρατικές λύσεις που μπορούν να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερα προβλήματα. Η αποτυχία του εξωδικαστικού μηχανισμού που θέσπισε πανηγυρίζοντας η κυβέρνηση είναι ενδεικτική. Διαφημίστηκε ότι θα κάλυπτε δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και τελικώς κάλυψε απλώς μερικές δεκάδες! Στη Νέα Δημοκρατία έχουμε καταθέσει από τον Οκτώβριο του 2016 συγκεκριμένες προτάσεις για αυτό το ζήτημα. Μεταξύ άλλων μιλάμε για κίνητρα και κυρώσεις στις τράπεζες προκειμένου να κινηθούν γρήγορα, με μέτρα που δεν θα ωφελούν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές και με οριζόντιες ρυθμίσεις για το ιδιωτικό χρέος, δηλαδή τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία. Πρόκειται για παρεμβάσεις χωρίς δημοσιονομικό κόστος, που θα απελευθερώσουν ρευστότητα και θα δημιουργήσουν πρόσθετα φορολογικά έσοδα, καθώς και έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Ώστε να μετατρέψουμε τα κόκκινα δάνεια από απειλή σε ευκαιρία για την ελληνική οικονομία.

Η τρίτη προϋπόθεση για να μπει η οικονομία μας σε αναπτυξιακή τροχιά είναι η εγκαθίδρυση ενός πιο ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος, σε συνδυασμό με τη θέσπιση κινήτρων για επενδύσεις. Στη Νέα Δημοκρατία, όπως πιθανώς γνωρίζετε, έχουμε δεσμευτεί για μείωση του φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων από το 29 στο 20%.

Επίσης, μιλάμε αύξηση των αποσβέσεων στις νέες επενδύσεις παγίων σε ποσοστό μέχρι 200%. Έχουμε δεσμευτεί ακόμη για μείωση του φορολογικού συντελεστή επιπλέον 2%, όταν επιχειρήσεις που απασχολούν τουλάχιστον 50 εργαζομένους, αυξάνουν τις θέσεις εργασίας κατά 10% και πάνω. Πρώτος και βασικός στόχος είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Για αυτό τον λόγο και τα πρόσθετα κίνητρα. Επιπλέον, προτιθέμεθα να καθιερώσουμε τη θεσμοθέτηση της οριζόντιας μεταφοράς φορολογικών ζημιών. Δηλαδή τον συμψηφισμό της ζημιάς με μελλοντικά κέρδη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, κάτι που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Πορτογαλία και γνωρίζουμε ότι θα δώσει μεγάλη ανάσα στις επιχειρήσεις.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας που χρειάζεται η χώρα μας απαιτούνται παρεμβάσεις σε μια σειρά από τομείς που επηρεάζουν άμεσα την προσέλκυση επενδύσεων. Θα σταθώ σε κάποιους ενδεικτικούς:

Στη δημόσια διοίκηση στηρίζουμε την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων μέσω του ΑΣΕΠ, ώστε να ενισχυθεί η αξιοκρατία και να δημιουργήσουμε κίνητρα για ένα πιο αποδοτικό Δημόσιο που θα είναι στο πλευρό του ιδιωτικού τομέα και όχι εναντίον του.

Στη Δικαιοσύνη ενδεικτικά προτείνουμε τη σύσταση ειδικών τμημάτων δικαστηρίων για ορισμένες κατηγορίες υποθέσεων που σχετίζονται με την οικονομική δραστηριότητα και τις επενδύσεις.Για παράδειγμα, στα πολιτικά δικαστήρια ειδικές κατηγορίες τμημάτων μπορεί να είναι τα τμήματα Διεθνών συναλλαγών, Ανταγωνισμού, Βιομηχανικής και Πνευματικής Ιδιοκτησίας, Τραπεζικού και Χρηματοοικονομικού Δικαίου, Εμπορικών συμβάσεων και Πτωχευτικού. Έτσι θα έχουμε ταχεία επίλυση σημαντικών υποθέσεων, βελτιωμένη ποιότητα των σχετικών αποφάσεων και, κατά συνέπεια, βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος.

Στο ζήτημα της διαδικασίας αδειοδότησης των επιχειρήσεων, σκοπεύουμε να εφαρμόσουμε έναν νόμο-πλαίσιο στα πρότυπα του 4262/2014 που ακύρωσε αυτή η κυβέρνηση. Ο νόμος αυτός θα απλοποιεί την αδειοδότηση σε όλα τα επιχειρηματικά πεδία και όχι μόνο σε 3, όπως συνέβη με τη ρύθμιση που έφερε η σημερινή κυβέρνηση αφού σταμάτησε την προηγούμενη διαδικασία. Στόχος είναι η αδειοδότηση στις απλούστερες περιπτώσεις να γίνεται ηλεκτρονικά και αυθημερόν. Προτείνουμε, επίσης, να λειτουργούν τα επιχειρηματικά πάρκα ως

Επίσης, στόχος μας είναι να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης ξεκάθαρων χρήσεων γης, το οποίο γνωρίζουμε ότι απασχολεί έντονα την επιχειρηματική κοινότητα. Σκοπεύουμε να απλοποιήσουμε άμεσα το σχετικό πλαίσιο, δημιουργώντας συγκεκριμένες διακριτές κατηγορίες χρήσεων γης. Προτείνουμε, λοιπόν, την κατηγοριοποίηση των χρήσεων γης σε 4 πεδία: Κατοικία, Παραγωγικές δραστηριότητες, Ειδικές χρήσεις, Τουρισμός. Ώστε να είναι ξεκάθαρο για τους επενδυτές τι επιτρέπεται πού, και να βάλουμε τέλος στις γκρίζες ζώνες που υπάρχουν σήμερα. Μελετούμε, μάλιστα, τρόπους γιανα δημιουργήσουμε τις απαραίτητες ψηφιακές υποδομές, ώστε να μπορεί ο κάθε επενδυτής να ενημερώνεται διαδικτυακά γιατις χρήσεις γης που επιτρέπονται σε κάθε περιοχή της χώρας. Παράλληλα, σκοπεύουμε να απλοποιήσουμετην αλλαγή από τη μία χρήση γης στην άλλη όταν πρόκειται για συναφείς χρήσειςκαι να καταργήσουμε την αδειοδότηση για ηπιότερες χρήσεις γης. Στόχος είναι να αφαιρέσουμε περιττά γραφειοκρατικά εμπόδια που καθυστερούν, και ενίοτε ακυρώνουν, επενδύσεις που τόσο έχει ανάγκη η οικονομία.

Τέλος, στην εκπαίδευση έχουμε ως στόχο την ανάδειξη της Ελλάδας σε εκπαιδευτικό κέντρο. Γνωρίζουμε, φυσικά, τους περιορισμούς του Συντάγματος. Ωστόσο, στο πλαίσιο του παρόντος Συντάγματος στοχεύομε στη δημιουργία ξενόγλωσσων προπτυχιακών και μεταπτυχιακών τμημάτων. Ώστε να προσελκύσουμε φοιτητές από άλλες χώρες αντί να εξάγουμε κάθε χρόνο φοιτητές και συνάλλαγμα και να δημιουργηθούν πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία μας.

Κυρίες και κύριοι, αν θέλουμε να έχουμε πραγματική ελπίδα να γυρίσουμε σελίδα και να εκπλήξουμε ευχάριστα αγορές και επενδυτές, πρέπει πρώτα από όλα να  γυρίσουμε την πλάτη στον λαϊκισμό, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Να κάνουμε μια στροφή στη σοβαρότητα και να ανοίξουμε τα μάτια μας στις καλές πρακτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτή είναι και η ουσία όσων μόλις περιέγραψα. Ένα πρόγραμμα και μια πολιτική πρακτική που θα εκπλήξουν ευχάριστα και θα πείσουν ότι η Ελλάδα γίνεται μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Και θα οδηγήσουν στην ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας, που είναι το ήμισυ του παντός στη συνολική προσπάθεια. Δεν απαιτείται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Απαιτείται απλά να εφαρμόσουμε, με σχέδιο και μεθοδικότητα, πράγματα που πέτυχαν αλλού και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πετύχουν και στη χώρα μας. Διότι δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος που άφησαν πίσω τους την κρίση και τα μνημόνια.

Δεν έχουμε περιθώριο να καθυστερήσουμε άλλο. Δοκιμάσαμε τους λαϊκιστές με τις μαγικές συνταγές και τα λεφτόδεντρα και το πληρώσαμε ακριβά.Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε την υπευθυνότητα και την κοινή λογική. Διότι αν συνεχίσουμε στην ίδια πορεία, ο κίνδυνος δεν είναι απλά ότι η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται. Είναι ότι θα συνεχίσει να πηγαίνει από το κακό προς το χειρότερο. Με τους νέους να φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό και μια κοινωνία που γηράσκει. Και έτσι θα προσπαθούμε να περάσουμε στην Ελλάδα της παραγωγής χωρίς παραγωγικές δυνάμεις. Καθώς οι παραγωγικοί Έλληνες θα παραμένουν εξόριστοι λόγω του λαϊκισμού και των ιδεοληψιών που κρατάνε τη χώρα πίσω. Μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτή τη μιζέρια. Στροφή στην υπευθυνότητα και στην αξιοπιστία λοιπόν. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία της Νέας Δημοκρατίας. Ηχώρα μας δεν έχει ανάγκη απλά να αλλάξει κυβέρνηση, αλλά να αλλάξει σελίδα.

Για αυτό χρειαζόμαστε μια μεγάλη πατριωτική συμμαχία που θα φέρει μαζί όσους οραματίζονται μια διαφορετική Ελλάδα: Τους νέους επιστήμονες που περιμένουν, επιτέλους, μια αγορά ευκαιριών και όχι επιδομάτων. Τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που θέλουν μια αγορά εργασίας που θα ανταμείβει τις ικανότητές τους όπως τους αξίζει. Τους αγρότες που βλέπουν την ανάγκη για καινοτόμες μεθόδους παραγωγής. Τους δημοσίους υπαλλήλους που επιθυμούν ουσιαστική επιβράβευση της προσπάθειάς τους. Τους συνταξιούχους που λαχταρούν να δουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να ανοίγουν τα φτερά τους και να μην στηρίζονται στο δικό τους χαρτζιλίκι. Τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες οι οποίοι περιμένουν ένα κράτος που δεν θα τους υπερφορολογεί, αλλά θα τους επιτρέπει να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.

Μόνο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε. Για αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πει πως ακόμη και αυτοδύναμη να είναι η Νέα Δημοκρατία, θα απευθυνθεί σε όλες τις δυνάμεις που πιστεύουν στην Ευρώπη και στην κοινή λογική και θα τους καλέσει να συμμετάσχουν στη μεγάλη μεταρρυθμιστική συμμαχία. Διότι η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει τη μάχη του ψυχολογικού κλίματος, εκπλήσσοντας θετικά όλο τον κόσμο. Με νέα δείγματα γραφής. Όλοι οι Έλληνες που δεν συμβιβαζόμαστε με την Ελλάδα της αερολογίας και της μιζέριας και πιστεύουμε στην Ελλάδα της δημιουργίας και των ευκαιριών πρέπει να δώσουμε μαζί τη μάχη. Είναι μια μάχη που έχουμε και το ταλέντο και την ικανότητα να την κερδίσουμε. Και είμαι βέβαιος πως με σχέδιο, αποφασιστικότητα και σκληρή δουλειά θα τα καταφέρουμε. Για μας και για τις γενιές που θα έρθουν. Σας ευχαριστώ.