Μήπως πρέπει να αναπτύξουμε κι εμείς αλυτρωτικές διαθέσεις προς τα Σκόπια; -Μια άλλη ανάγνωση της χρήσης του όρου Μακεδονία

Προφανώς έχετε πάρει είδηση αυτόν τον γιγαντοτιτάνα της εξωτερικής πολιτικής, βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλο Μυταφίδη, που επιμένει ότι τα Σκόπια  πρέπει να μπουν στο ΝΑΤΟ με το συνταγματικό τους όνομα, «Μακεδονία»  και ότι έχουν το δικαίωμα του «αυτοπροσδιορισμού» ως «Μακεδόνες».

Αυτό το... πολιτικό μπουμπούκι σε συνέντευξη του στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και τον Στέφανο

Διαμαντόπουλο, έκανε λόγο για εθνικιστικές αντιλήψεις αλλά πάνω στην ασχετοσύνη του είπε ότι «η Μακεδονία από γεωγραφική άποψη δε σταματά στα ελληνικά σύνορα αλλά περιλαμβάνει τμήμα από την πΓΔΜ και τη Βουλγαρία».

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε αλλά εγώ συμφωνώ με την παρατήρηση Μυταφίδη ότι η Μακεδονία δεν σταματά στα ελληνικά σύνορα.

Ιστορικά ως γνωστόν η Ελλάδα κατέχει το 51% της γεωγραφικής έκτασης της περιοχής της Μακεδονίας, ενώ τα Σκόπια το 39% και η Βουλγαρία το 10%. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η περιοχή γύρω από τη λίμνη της Αχρίδας ήταν καθαρά ελληνική όπως και ότι η δεύτερη πόλη των Σκοπίων, το Μοναστήρι (Μπίτολα, κατ’ αυτούς) ήταν μια πόλη καθαρά ελληνική, η οποία στους Βαλκανικούς πολέμους δεν πρόλαβε να ελευθερωθεί από τον ελληνικό Στρατό, γιατί δόθηκε προτεραιότητα στη Θεσσαλονίκη την οποία επιβουλεύονταν οι Βούλγαροι.

Σαφώς λοιπόν τα εδάφη της Μακεδονίας δεν σταματούν στα ελληνικά σύνορα και προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Μυταφίδη. Αλλά με μια διαφορά. Ότι και πέραν των ελληνικών συνόρων υπάρχουν ελληνικά εδάφη, αλύτρωτα!!!

Αν λοιπόν οι Σκοπιανοί επιμένουν να κάνουν χρήση του ονόματος Μακεδονία, τότε μας δίνουν κάθε δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι ο γεωγραφικός χώρος του τμήματος της Μακεδονίας που κατέχουν πρέπει να επανέλθει στην ιστορική του κοίτη, δηλαδή στην Ελλάδα.

Για σκεφτείτε το κι από αυτήν την πλευρά κ. Ζάεφ; Σας συμφέρει ή όχι η χρήση του όρου «μακεδονία»;