Η διαφορά Μητσοτάκη και Τσίπρα- Ο ένας μέσα στο λαό ως απλός πολίτης και ο άλλος δεν τολμά να εμφανισθεί ούτε για τζόκινγκ στην Ελλάδα

 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες 28η Οκτωβρίου, έκανε κάτι που τον διαχωρίζει από τους λοιπούς πολιτικούς αρχηγούς. Δεν επεδίωξε μια ακόμη στημένη φωτογραφία σε κάποια εξέδρα επισήμων παρακολουθώντας την παρέλαση μαθητών ή αγημάτων του Στρατού, όπως ορίζει ο ρόλος του ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.  Γνωρίζοντας ότι σύντομα οι ευθύνες του θα είναι αυξημένες, επίλεξε το ρόλο του γονιού και πήγε και στάθηκε, ως  ένας απλός πατέρας, ανάμεσα στους τόσους άλλους, και να παρακολουθήσει την παρέλαση της κόρης του Δάφνης. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι στάθηκε ανάμεσα στους λοιπούς γονείς, στους λοιπούς πολίτες, χωρίς να είναι περιτριγυρισμένος από τη φρουρά που αναγκαία λόγοι ασφαλείας, επιβάλλουν στον αρχηγό ενός κόμματος που βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας. Κι αυτό γιατί και ο ίδιος ξέρει πως όχι μόνο δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τους πολίτες, αλλά και γιατί αντλεί δύναμη στο έργο του από την επαφή με το λαό. Ο λόγος που Κυριάκος δεν έχε να φοβηθεί τίποτα από τους πολίτες είναι ότι μέχρι σήμερα ποτέ δεν τους κορόιδεψε και ποτέ δεν τους είπε ψέματα. Ούτε ως απλός βουλευτής, από το 2004 έως σήμερα, ούτε ως υπουργός, ούτε τώρα ως πρόεδρος της ΝΔ και εν αναμονή πρωθυπουργός. Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας ακόμα και στις εθνικές επετείους κρύβεται.  Ποτέ δεν κάνει δημόσια εμφάνιση αν δεν έχει γύρω του τον «στρατό» των σωματοφυλάκων του που είναι αναγκασμένοι να τον προστατεύσουν από την… «αγάπη» του λαού.  Και μιλάμε γι’ αυτόν τον πολιτικό που πριν από τις εκλογές του 2015 γυρνούσε σε όλη την Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα, προβάλλοντας τον εαυτό του ως το στήριγμα των κατατρεγμένων και των αδυνάμων. Σήμερα ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να βγει από την πόρτα του σπιτιού του χωρίς φρουρά, γιατί ξέρει ότι όσο σεβασμό και να έχουν οι πολίτες στον θεσμό του πρωθυπουργού, ο ίδιος με τα ψέματά του και τις κωλοτούμπες του, κατάφερε να ευτελίσει τα πάντα και πρώτα από όλους τον εαυτό του. Έτσι λοιπόν δεν μας παραξένεψε καθόλου που ο κ. Τσίπρας πηγαίνοντας στην Ουάσιγκτον επίλεξε να κάνει εκεί τζόκινγκ, εμφανιζόμενος μάλιστα, άνετος, χωρίς σωματοφύλακες. Η ασφάλεια της ανωνυμίας ήταν το καλύτερο πράγμα στην αμερικανική πρωτεύουσα. Ποιος θα ασχοληθεί μαζί του αφού κανείς δεν τον ήξερε. Εκεί, λοιπόν, ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ήταν το μόνο σημείο που ένιωθε ασφαλής και δεν είχε ανάγκη φρουράς. Εκεί κατάφερε να βγει στο δρόμο για να περπατήσει… Δεν πήγε καν στη Νέα Υόρκη , γιατί εκεί έχει πολλούς Έλληνες... Και τους Έλληνες τους φοβάται... Και μην αμφισβητήσει κανείς την εξήγηση αυτή γιατί η αντιπρόταση πρόκληση έχει ήδη διατυπωθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη: Ας κατέβει ο κ. Τσίπρας μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και ας συνομιλήσει με τους πολίτες. Τολμά; Η σύγκριση λοιπόν των δύο πολιτικών είναι συντριπτική: Ο ένας μέσα στο λαό να παρακολουθεί την παρέλαση της κόρης του, και ο άλλος για να κάνει τζόκινγκ πρέπει να ξενιτευθεί!!!