Ολόκληρη η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΚΟ της ΝΔ

                 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

            Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω. Ξεκινώντας την ομιλία μου, θέλω να σας ευχαριστήσω για τον αγώνα που δίνετε. Η δυναμική της Νέας Δημοκρατίας, το ισχυρό μας προβάδισμα αντανακλά τον αγώνα σας στη Βουλή, στο Κόμμα και, κυρίως, στην κοινωνία. Μετά και τις τελευταίες αλλαγές στο οργανόγραμμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας βλέπω ότι η λειτουργία μας είναι πιο αποτελεσματική. Θέλω να σας ευχαριστήσω, περιμένω όμως κι άλλα. Θα σας το πω κι αυτό: Περιμένω περισσότερα.

            Βάζω τον πήχη ψηλά για μένα, βάζω ψηλά τον πήχη και για σας. Τους συμπαραστάτες και συνοδοιπόρους μου. Φθάσαμε μαζί ως εδώ. Αλλά έχουμε να πάμε πολύ πιο μακριά. Όχι για μας, αλλά για τη χώρα. Για άλλη μια φορά, η παράταξή μας είναι έτοιμη να κάνει το καθήκον της. Ο κόσμος το ξέρει. Ο κόσμος το περιμένει από μας. Γι’ αυτό έχει επιστρέψει μαζικά στη Νέα

Δημοκρατία. Και γι’ αυτό μας οπλίζει ήδη με ένα σημαντικό προβάδισμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επαναπαυόμαστε. Τις εκλογές δεν θα τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ - το έχω ξαναπεί - θα τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. 

            Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

            Δεν θα ξεκινήσω με τα εσωτερικά. Θα ξεκινήσω με τα εξωτερικά. Γιατί ούτε έξω πάει η χώρα καλά. Επί δεκαετίες η Ελλάδα πορεύτηκε σταθερά και με ασφάλεια, χάρη στη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Μια στρατηγική επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ακόμη και τώρα που ο ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει, οι Έλληνες στηρίζουν αυτή την επιλογή. Παραμένουν προσηλωμένοι στην Ευρώπη.

            Οι μεγαλύτεροι γνωρίζουν ότι η Ενωμένη Ευρώπη εξασφάλισε την ειρήνη και τη σταθερότητα. Οι μεσήλικες βίωσαν στην πράξη την ευρωπαϊκή ευημερία. Αλλά και την ευρωπαϊκή εγγύηση Δημοκρατίας που είχε ανάγκη η χώρα μετά την σκοτεινή περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας.

            Οι νέοι, αν και αντιλαμβάνονται τις απεριόριστες δυνατότητες που δίνει η Ενωμένη Ευρώπη των Τεσσάρων Ελευθεριών αναζητούν τι σημαίνει η Ευρώπη για τη δική τους ζωή.

            Η Ευρώπη, όμως, σήμερα  αντιμετωπίζει κινδύνους, διλήμματα και, τελικά, προκλήσεις. Οικονομική κρίση, προσφυγικό, ρατσισμός. Ο ευρωσκεπτικισμός, δυστυχώς, δυνάμωσε. Ο λαϊκισμός παραπλάνησε. Τα άκρα ενισχύθηκαν. Πολλοί Ευρωπαίοι αισθάνονται ότι το κοινό Ευρωπαϊκό όραμα δεν τους αφορά. Αισθάνονται απροστάτευτοι από τους ανέμους της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής προόδου.

            Η Ευρώπη θα κληθεί σύντομα να πάρει ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον της. Δεν έχει άλλη λύση από το να σφίξει περισσότερο τους δεσμούς της. Και να δυναμώσει τους θεσμούς της. Στρατηγικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από μια όλο και πιο ενωμένη Ευρώπη. Μια μεγάλη δημοκρατική κοινότητα: λαών, αρχών, αξιών και αλληλεγγύης.

            Είμαστε απέναντι στην Ευρώπη του κατακερματισμού,  του λαϊκισμού και των εθνικισμών, που – όπως διδάσκει η ιστορία – τελικά στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Η όλο και πιο ενωμένη Ευρώπη είναι λοιπόν η αμετάθετη στρατηγική μας επιδίωξη. Η πυξίδα μας. Ο στόχος μας. Από αυτό δεν μπορούμε να απουσιάσουμε. Κάτι τέτοιο θα ήταν εθνική ήττα. Ξέρετε καλά ότι εκεί μας οδηγεί η περιθωριοποίηση που είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Εκεί μας φέρνει, δυστυχώς, η μαύρη διετία 2015 - 2017, η χειρότερη, η πιο τραυματική περίοδος της Μεταπολίτευσης. Εμείς αυτό δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα επιτρέψουμε σε κάποιους στο εξωτερικό να χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως παράδειγμα χώρας που δεν μπορεί να συμμετέχει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης.

            Γίνεται ήδη συζήτηση για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Στην πραγματικότητα η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων είναι ήδη εδώ. Εδώ και καιρό. Μόνο που η Ελλάδα ήταν  πάντα στην πρώτη ταχύτητα. Μπήκε στην Ε.Ο.Κ. το 1981, πριν την Ισπανία και την Πορτογαλία. Μπήκε στην Ευρωζώνη. Είναι μέλος της Ζώνης του Σένγκεν. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Αυτή είναι η θέση μας. Και αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον.

            Ως χώρα, έχουμε κάθε λόγο να θέλουμε μεγαλύτερη δημοσιονομική εμβάθυνση. Να θέλουμε κοινή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων. Να θέλουμε κοινή πολιτική άμυνας. Να θέλουμε ενεργά διαρθρωτικά ταμεία. Να θέλουμε προγράμματα για την ανεργία των νέων. Τα κεκτημένα δεν είναι αυτονόητα. Τα υπερασπιζόμαστε. Δεν θα αφήσουμε τη χώρα να πάει στην άκρη. Ίσα – ίσα, θα την ξαναπάμε στο κέντρο.

            Παραλάβαμε από την προηγούμενη γενιά μια ισχυρή Ευρωπαϊκή παρακαταθήκη. Δεν θα παραδώσουμε μια Ελλάδα που θα είναι μόνο κατ’ όνομα ευρωπαϊκή χώρα. Δεν είμαστε ευρωπαϊστές από μόδα. Είμαστε με την ευρωπαϊκή ιδέα και την Ενωμένη Ευρώπη, γιατί αυτό είναι το ρεαλιστικό συμφέρον της Ελλάδας. Είμαστε με τη δημοκρατική Ευρώπη της ανάπτυξης, της αλληλεγγύης, του μέτρου, της υπευθυνότητας και της λογικής. Είμαστε με την Ευρώπη που μας παρέχει ασφάλεια, σε ένα κόσμο εντεινόμενης αβεβαιότητας, κρίσεων και πολύμορφων απειλών. Θα κάνουμε ό,τι απαιτείται για να ακολουθήσουμε την Ευρώπη στις νέες προκλήσεις που ανοίγονται μπροστά της. Ως πρωταγωνιστές και όχι ως ουραγοί. Και αν κάποιος αμφισβητεί ότι αυτή η επιλογή είναι προς το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον, ας ρίξει μια ματιά στην ταραγμένη γειτονιά μας. Δεν είμαστε ούτε Λουξεμβούργο ούτε Δανία.

            Είμαστε υποχρεωμένοι από την γεωγραφική θέση να ζούμε με γείτονες  που συχνά είναι απρόβλεπτοι. Και των οποίων οι κεντρικές γεωπολιτικές επιλογές και στοχεύσεις δεν είναι δεδομένες. Σας το είπα ήδη: Στα εξωτερικά θέματα, η Ελλάδα πληρώνει την επιπολαιότητα και την ανεπάρκεια αυτών που κυβερνούν από το 2015.

            Μετά από μια δεκαπενταετία, σχεδόν εικοσαετία, ελληνοτουρκικής προσέγγισης, μιας πολιτικής που υπηρετήθηκε από διαδοχικές κυβερνήσεις, δυστυχώς, η ένταση έχει επανέλθει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Ελλάδα σέβεται τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και επιδιώκει πάντα σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία. Ας μην έχει κανείς αμφιβολία για την ενότητα των Ελλήνων και για την αποφασιστικότητά μας στην υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων. Όλα αυτά, όμως, θέλουν σοβαρότητα, θέλουν νηφαλιότητα και θέλουν ψυχραιμία. Στα εθνικά θέματα δεν επιτρέπεται η ελαφρότητα. Τα εθνικά θέματα δεν σηκώνουν ψευτοπαλικαρισμούς. Να το πω αλλιώς: Τα εθνικά μας θέματα θέλουν τόλμη και αρετή. Αλλά κυρίως αίσθημα ευθύνης.

            Τις τελευταίες εβδομάδες, ανέλαβα μια πρωτοβουλία ενημέρωσης των Ευρωπαίων εταίρων μας για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο. Βρήκα και κατανόηση και ανταπόκριση. Η εξωτερική πολιτική θέλει συνομιλητές, όπως θέλει και κατάλληλες συμμαχίες. Κυρίως, όμως, αυτό που χρειάζεται είναι στρατηγική. Θέλει να ξέρεις που πας και να καταλαβαίνεις τι κάνεις, για να μην καταλήξεις κάπου αλλού. Και κυρίως, όπως μας δίδαξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η υπεύθυνη εξωτερική πολιτική δεν ασκείται για εσωτερική κατανάλωση. Και αυτό καλά θα κάνουν να το καταλάβουν οι κυβερνώντες.

            Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,

            Έρχομαι τώρα στα εσωτερικά. Μαζευτήκαμε πάλι εδώ σε μια κρίσιμη στιγμή. Τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα. Και, μπορώ να πω, παράδοξα. Ζούμε δυστυχώς ένα θέατρο του παραλόγου. Η Κυβέρνηση εμφανίστηκε μετά το τελευταίο Eurogroup να πανηγυρίζει για μια συμφωνία που, υποτίθεται, θα έφερνε το τέλος της λιτότητας. Θυμόμαστε όλοι το διθυραμβικό κλίμα των πρώτων ωρών και τα σόου στα δελτία ειδήσεων – τα δελτία ειδήσεων που, κατά τα άλλα, πολεμούν ανηλεώς τους κυβερνώντες…

            Λίγες εβδομάδες μετά αποδεικνύεται το θράσος και το αίσχος της κοροϊδίας. Συμφωνία δεν έχουμε. Και πότε θα κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση δεν ξέρουμε. Δεν έχουμε τίποτα συγκεκριμένο για το χρέος. Δεν έχουμε τίποτα για την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ. Ένα πρόγραμμα στο οποίο θα έπρεπε να έχουμε μπει εδώ και ένα χρόνο και τώρα προσπαθούμε να το προλάβουμε κακήν κακώς πριν η κάνουλα αγοράς ομολόγων αρχίσει να κλείνει από την Ε.Κ.Τ.

            Δεν έχουμε τίποτε, γιατί δεν έχουμε Κυβέρνηση. Γιατί η διακυβέρνηση του τίποτα δεν αποφέρει τίποτα. Απλώς κανιβαλίζει το χρόνο. Ή μάλλον κανιβαλίζει τη χώρα.

            Μετά από ένα χρόνο «διαπραγμάτευσης» - εντός εισαγωγικών - έχουμε νέα μέτρα λιτότητας. Και γνωρίζουμε ήδη τί σημαίνει αυτό. Σημαίνει μείωση του αφορολογήτου και αύξηση των φόρων. Σημαίνει κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και μείωση των συντάξεων. Σημαίνει μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών. Αυτό είναι το βαρύ κόστος της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του είναι ανίκανοι, όταν δεν είναι ψεύτες. Και είναι ιδεοληπτικοί, όταν δεν είναι υποκριτές.

            Χωρίς μεταρρυθμίσεις, η χώρα γίνεται όλο και πιο αναξιόπιστη. Ως εκ τούτου, ζητούνται τώρα από τους ξένους υπερβολικά πρόσθετα μέτρα, που ξεπερνούν τον ορίζοντα του τρίτου Μνημονίου. Μέτρα που δεν ήταν στο τραπέζι, πριν από μερικούς μήνες. Θέλω να το τονίσω αυτό. Μέτρα που δεν θα ήταν ποτέ αναγκαία, αν η Ελλάδα δεν είχε αυτήν την Κυβέρνηση. Μέτρα που πλήττουν κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα. Κι έτσι η χώρα ξαναμπαίνει σε φαύλο κύκλο. Η οικονομία αποσταθεροποιείται. Η ύφεση επιστρέφει. Τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται. Η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία συρρικνώνεται. Η εμπιστοσύνη χάνεται. Η αβεβαιότητα επανέρχεται. Η Ευρώπη αρχίζει πάλι να απομακρύνεται. Στη μνήμη μας γυρίζει το πρώτο εξάμηνο του 2015. Τότε που μας έλεγαν ότι η συμφωνία «καθαρογραφόταν».

            Κάποιοι λένε ότι επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία. Ότι είναι σαν να διαβάζουμε προπέρσινες εφημερίδες. Ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να παίξει ξανά τη χώρα στα ζάρια και ότι πάει να ξεπεράσει το δικό της αδιέξοδο, στήνοντας ένα νέο μεγάλο εκβιασμό των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τους λέμε ξεκάθαρα: Ας το ξεχάσουν. Ας το ξεχάσουν από τώρα. Ας το ξεχάσουν, γιατί δεν το θέλει ο λαός. Ο λαός θέλει να φύγουν. Γιατί ξέρει ότι δεν μπορούν.

            Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να ψηφίσει το δημοσιονομικό πακέτο μέτρων που διαπραγματεύεται η Κυβέρνηση. Τα μέτρα αυτά είναι δικά τους. Πριν από λίγους μήνες κανείς δεν τα ζητούσε. Και σε λίγους μήνες θα ζητούνται, φοβάμαι, περισσότερα. Επαναλαμβάνω, λοιπόν:

            Ούτε μέτρα ούτε αντίμετρα. Δεν θα γίνουμε κανενός το δεκανίκι. Και είναι πολιτικά ανήθικη η απόπειρα εξαπάτησης των πολιτών, καθώς τα αρνητικά μέτρα καταβάλλονται επιτόπου, οι ελαφρύνσεις είναι υπό προϋποθέσεις και όλα αυτά εμφανίζονται με μαγικό τρόπο ως ισοδύναμα. Ας τα ψηφίσουν ή ας πάνε σε εκλογές. Το δίλημμα είναι δικό τους. Δεν είναι δικό μας.

            Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

            Η παράταξή μας δεν φοβήθηκε ποτέ να σταθεί με ευθύνη απέναντι στην Ιστορία. Εμείς βάλαμε τη χώρα στην τότε Ε.Ο.Κ. το 1981. Εμείς την κρατήσαμε στην Ευρωζώνη το 2012. Και όταν, πριν ενάμιση χρόνο, το καλοκαίρι του 2015, ο κ. Τσίπρας πήγε να τη ρίξει στα βράχια, εμείς κάναμε και πάλι το εθνικό καθήκον μας. Όχι για τον κ. Τσίπρα, αλλά για τη χώρα.

            Το συμφέρον της Ελλάδας βάζουμε πάνω από όλα. Αυτό είναι το μάθημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αυτός είναι ο δρόμος της εθνικής μας αλήθειας κι εγώ έχω αποφασίσει ότι θα τον ακολουθήσω. Αυτό χρωστάμε στη νέα γενιά. Γι’ αυτό ζητάμε από όλους στο εξωτερικό να τελειώνει η κουβέντα περί Grexit. Γι’ αυτό, δίνουμε μάχη να μειωθεί η απαίτηση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Γι’ αυτό, καλούμε επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και δεν σαμποτάρουμε τις προσπάθειές τους, όπως έκαναν οι νυν κυβερνώντες όταν ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση.

            Όταν ζήτησα εκλογές τον περασμένο Απρίλιο είχα πει ότι το κόστος παραμονής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι μεγαλύτερο από το κόστος της απομάκρυνσής του. Δυστυχώς για τη χώρα, οι εξελίξεις μας δικαίωσαν. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του δεν μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Ακόμη και να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η χώρα θα σέρνεται. Η κατάσταση δεν επιτρέπει ολιγωρία. Δεν βιαζόμαστε εμείς, η χώρα βιάζεται.

            Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο. Από τη μία, όλοι αναγνωρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να υλοποιήσει την τολμηρή πολιτική μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που χρειάζεται η Ελλάδα. Από την άλλη, κάποιοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να τον αφήσουμε να κάνει τη «δύσκολη δουλειά» για να έρθουμε εμείς ως λευκοί ιππότες να οδηγήσουμε τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης.

            Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν θα συνιστούσε στάση εθνικής ευθύνης. Και μια τέτοια προσέγγιση δεν ταιριάζει στην ιστορία της μεγάλης μας παράταξης. Εδώ είναι η δική μας αποστολή. Την ώρα που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βυθίζει τη χώρα στην αβεβαιότητα, εμείς έχουμε υποχρέωση να ξαναζωντανέψουμε την ελπίδα.

            Από τον κ. Τσίπρα και τους δικούς του μας χωρίζουν οι αξίες: Αυτοί θέλουν μια κοινωνία ισοπεδωμένη προς τα κάτω. Μια κοινωνία φτωχοποιημένων πολιτών, εξαρτημένων από το Κράτος. Ένα Κράτος κομματικό και πελατειακό, το Κράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ψευτο-αριστερή «μπανανία» σαν τα εξωτικά καθεστώτα που θαυμάζει και συναναστρέφεται ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. Μια Ελλάδα του αυταρχισμού και της ανέχειας, αυτό θέλουν να φέρουν. Αλλά δεν θα τα καταφέρουν.

            Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,

            Εμείς δεν θέλουμε μια Ελλάδα με σκυφτούς πολίτες. Δική μας αποστολή είναι να εμπνεύσουμε ξανά πίστη και εμπιστοσύνη σε κάθε Έλληνα πολίτη. Μιλώντας σε όλους αλλά, κυρίως, σε αυτούς που νιώθουν ότι βρίσκονται στην άκρη. Ήμασταν πάντα, ως Νέα Δημοκρατία, μια μεγάλη λαϊκή παράταξη.

            Γι’ αυτό, ξέρουμε τι θέλουν οι συμπατριώτες μας σήμερα: Απλά, χειροπιαστά πράγματα θέλουν. Θέλουν δουλειές. Όχι τζάμπα δουλειές. Όχι δουλειές ευκαιριακές. Δουλειές με αξιοπρέπεια και προοπτική. Θέλουν ευκαιρίες. Καλύτερα δημόσια σχολεία, καλύτερα δημόσια Πανεπιστήμια. Θέλουν ασφάλεια και σιγουριά. Όχι μόνο στην γειτονιά και την καθημερινότητά τους για να μην κινδυνεύουν. Όχι μόνο στα νοσοκομεία, αν χρειαστεί να νοσηλευτούν. Θέλουν ασφάλεια και σταθερότητα στη ζωή τους. Να μην νιώθουν, κάθε τρεις και λίγο, ότι μπαίνουν σε μια περιπέτεια που απειλεί διαλύσει τον προσωπικό και οικογενειακό τους σχεδιασμό. Η χώρα χρειάζεται πυξίδα. Εμείς την έχουμε. Όταν θα μας εμπιστευθούν οι πολίτες, θα δείξουμε την κατεύθυνση. Αλλά θα είμαστε και έτοιμοι να κινηθούμε γρήγορα.

            Το 1933, σε μια σκοτεινή περίοδο, η Κυβέρνηση Ρούζβελτ εισήγαγε στο Κογκρέσο δεκαπέντε νομοσχέδια, τις πρώτες εκατό ημέρες. Οι νόμοι αυτοί αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου «New Deal», που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να βγουν από την κρίση του 1929. Εμείς πρέπει, τους έξι πρώτους μήνες της θητείας μας, να έχουμε περάσει όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, ώστε να ξεφύγει η χώρα προς τα μπρος. Το συμπιεσμένο ελατήριο της ελληνικής οικονομίας μπορεί – υπό αυτές τις προϋποθέσεις – να δημιουργήσει την ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε.

            Εμείς δεν λέμε ψέματα, εμείς δεν κρύβουμε τίποτε: Ξεδιπλώνουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα. Και έχουμε ήδη – και θέλω να το τονίσω αυτό – παρουσιάσει πολλές επιμέρους προτάσεις: Για τη μείωση της φορολογίας. Για τα κόκκινα δάνεια. Για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Για το μεταναστευτικό - προσφυγικό. Έχουμε δώσει στη δημοσιότητα άξονες του αγροτικού μας προγράμματος, του προγράμματος για την Παιδεία. Μέχρι και για θέματα πολύ ευαίσθητα κοινωνικά, όπως η πολιτική για τις υιοθεσίες, έχουμε παρουσιάσει συγκροτημένες θέσεις. Τολμώ να πω ότι ποτέ Αντιπολίτευση δεν είχε παρουσιάσει τόσες πολλές ρεαλιστικές, συγκεκριμένες και κοστολογημένες δεσμεύσεις, σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Αλλά είμαστε ακόμα στην αρχή.

            Το δικό μας εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, είναι ένα τρίγωνο με τρεις κορυφές. Η πρώτη κορυφή αφορά στο μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής. Το βασικότερο στοιχείο του οικονομικού μας σχεδιασμού θα είναι η μείωση των φόρων. Με παράλληλη μείωση των κρατικών δαπανών. Στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης παρουσίασα αναλυτικά τους φόρους και τις δαπάνες που θα κοπούν.

            Όμως, ο μεγάλος στρατηγικός στόχος είναι να πείσουμε για την ανάγκη μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων. Όλοι πλέον καταλαβαίνουμε ότι ζούμε σε μια εποχή, που δεν μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Ωστόσο, μια συμφωνία που προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για πολλά χρόνια είναι λάθος. Είναι ένας βραχνάς που θα πνίξει την ελληνική οικονομία. Τα πλεονάσματα πρέπει, λοιπόν, να μειωθούν. Ως Αντιπολίτευση το ζητάμε επιτακτικά από τους εταίρους μας και ως Κυβέρνηση θα το διεκδικήσουμε. Πιστεύω ακράδαντα ότι μια αξιόπιστη ελληνική Κυβέρνηση θα το είχε ήδη πετύχει.

            Η δεύτερη κορυφή του τριγώνου αφορά στο τραπεζικό μας σύστημα. Δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην ανάπτυξη, χωρίς ένα τραπεζικό σύστημα που δεν παρέχει γενναία ρευστότητα στην αγορά. Είχα την ευκαιρία, χθες, να συναντηθώ με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών. Και δυστυχώς, η κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη. Πρέπει να υπάρξει μια γενναία ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των ελληνικών τραπεζών. Εμείς έχουμε ήδη καταθέσει μια τεκμηριωμένη, μια εμπεριστατωμένη πρόταση, που συμπεριλαμβάνει και το πλαίσιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Καλούμε την Κυβέρνηση να την εφαρμόσει. Ας την παρουσιάσουν ως δική τους, δεν μας πειράζει. Αφού εκείνοι δεν μπορούν να φτιάξουν ένα σχέδιο της προκοπής, ας πάρουν το δικό μας και θα το ψηφίσουμε και εμείς.

            Η τρίτη κορυφή του τριγώνου – ίσως η πιο σημαντική – αφορά τις μεγάλες αλλαγές στο Κράτος, αλλά και γύρω από αυτό. Εδώ χρειάζεται μια πραγματική επανάσταση. Με μείωση της πολυνομίας, της κακονομίας και της γραφειοκρατίας. Με αξιολόγηση και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του Δημοσίου. Με σύστημα Υγείας που θα ρίχνει βάρος στην πρωτοβάθμια φροντίδα και την πρόληψη. Με δραστική επιτάχυνση στην απονομή της Δικαιοσύνης – ίσως μία από τις πιο βασικές μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμαστε. Με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δίνει ελευθερίες. Ελευθερίες σε μαθητές, αλλά ελευθερίες και σε κάθε εκπαιδευτική μονάδα, σε όλα τα επίπεδα. Με άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και δραστική απελευθέρωση στις αγορές προϊόντων. Αλλά κυρίως, με πολιτικές που επιτρέπουν στην επιχειρηματικότητα να ανθίσει, μέσα από ένα Κράτος που δεν βάζει φραγμούς σε όσους θέλουν να επενδύσουν.

            Όλα αυτά, όμως, δεν θα αποδώσουν, αν κάποιοι συμπολίτες μας βρίσκονται στο περιθώριο. Είναι ντροπή το 15% του πληθυσμού να είναι στα όρια ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Το μεγαλύτερο ποσοστό της προνοιακής μας πολιτικής θα πρέπει να πάει σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Είναι δέσμευσή μας ότι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα επεκταθεί, με στόχο να καλύψει, να προσφέρει έστω και μια μικρή ανακούφιση, σε κάθε πολίτη που έχει ανάγκη.

            Μαζί με αυτούς που νιώθουν καταπτοημένοι, πρέπει να έχουμε στο νου μας και τους ξενιτεμένους του Μνημονίου. Πρέπει να δώσουμε κίνητρα να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα όσο γίνεται περισσότεροι από όσους έφυγαν τα χρόνια της κρίσης. Και δυστυχώς, ο αριθμός τους αυξάνεται σήμερα αντί να μειώνεται. Καλά και δημιουργικά μυαλά που σπούδασαν με χρήματα του ελληνικού Κράτους και σήμερα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες. Αλλά θα τα καταφέρουμε μόνο να προσελκύσουμε αυτά τα νέα παιδιά να επιστρέψουν, αν η οικονομία γυρίσει στην ανάπτυξη. Και να τους κάνουμε κοινωνούς του μεγάλου μας εθνικού οράματος για την πατρίδα μας.

            Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο μηδενισμός που έχει γίνει σαράκι μέσα στα σωθικά της κοινωνίας. Είναι η απογοήτευση που έχουν φέρει οι τόσες και τόσες διαψεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στο «όλοι τα ίδια κάνουν».

            Αυτοί θέλουν ο κόσμος να πειστεί ότι υπάρχει μόνο ο κατήφορος - ένας κατήφορος που να οδηγεί σε ένα βούρκο λάσπης και εκεί να γίνεται η πολιτική, ενώ η εξουσία να ασκείται στο σκοτάδι ως διαρκής εκβιασμός. Δεν θα τους βγει. Όχι μόνο γιατί εμείς δεν θα ακολουθήσουμε στον κατήφορο, αλλά γιατί η κοινωνία αλλάζει. Και γυρίζει σελίδα.

            Διαγράφεται ήδη – φαίνεται από όλες τις μετρήσεις – μια νέα κοινωνική πλειοψηφία. Μια πλειοψηφία αποφασισμένη να τελειώνει με την κρίση και να πάει την Ελλάδα μπροστά. Που θέλει λιγότερους φόρους στην οικονομία. Μικρότερο και αποτελεσματικότερο Κράτος. Και επιστροφή στην κανονικότητα. Που θέλει γενναίες τομές στο πολιτικό σύστημα. Τομές που εμείς θα τις φέρουμε. Για να αποδείξουμε ότι βελτιωνόμαστε. Ότι δεν ερχόμαστε για να επαναλάβουμε τους εαυτούς μας, αλλά για να τα καταφέρουμε καλύτερα.

            Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

            Είμαστε μια παράταξη που στάθηκε πάντα με γενναιότητα απέναντι στην Ιστορία. Και την πατρίδα - το ξέρετε - την πήγαμε μπροστά, όταν έπρεπε και όπως έπρεπε. 

            Το 1974, η Νέα Δημοκρατία εγγυήθηκε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Το 1980, πετύχαμε την είσοδο της χώρας στην Ε.Ο.Κ. Με τις κυβερνήσεις του 1989 - 90 γεφυρώσαμε τον εθνικό διχασμό.

            Η παράταξη μας είναι σταθερά προσανατολισμένη στις αξίες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι επίσης μια δύναμη σταθερότητας που δεν έχασε ποτέ τη συνοχή της ακόμη και στα δύσκολα τελευταία χρόνια.

            Θυμίζω ότι, το 2009 η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προειδοποίησε έγκαιρα και έντιμα για τους κινδύνους που είχε για τη χώρα η διεθνής οικονομική κρίση. Και ότι το 2014, μια Κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Νέα Δημοκρατία ήταν έτοιμη να απαλλάξει τη χώρα από τα δεσμά των Μνημονίων, καθώς η συζήτηση για τον μηχανισμό προληπτικής στήριξης είχε ωριμάσει. Αλλά το 2015 έφερε την επέλαση του λαϊκισμού.

            Ό,τι όμως ξεκίνησε στην Ελλάδα, τελειώνει πρώτα εδώ. Φάνηκε στη γρήγορη κατάρρευση, ηθική, πολιτική και δημοσκοπική του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του.

            Ο λαϊκισμός, αριστερός ή ακροδεξιός, υποχωρεί διεθνώς. Το είδαμε, χθες βράδυ, στα αποτελέσματα των ολλανδικών εκλογών. Εκλογές θα έχουμε και στην Ελλάδα. Και θα τις κερδίσουμε.

            Στην πολιτική, πέρα και πάνω από τις εκλογές, κάθε γενιά δίνει τις δικές της μάχες. Και η μάχη της γενιάς μας είναι να σηκώσουμε ξανά όρθια τη χώρα.

            Σας ξέρω και ξέρω πως αυτό είναι το χρέος που νιώθετε. Ξέρω επίσης πως στη μάχη αυτή θα είμαστε όλοι μαζί. Χωρίς καμία αίσθηση μικροπολιτικής και χωρίς ματαιοδοξία. Χωρίς να ξεχνάμε αυτά που περιμένουν από εμάς οι πολίτες.

            Η εμπιστοσύνη του κόσμου, που γυρίζει τόσο γρήγορα, τόσο μαζικά και τόσο συγκινητικά στη Νέα Δημοκρατία, είναι ο καθρέφτης της ευθύνης μας. Ξέρω πως μέσα σε αυτόν καθρέφτη κοιτάτε. Και βλέπετε πως είμαστε έτοιμοι. 

            Γιατί έχουμε τη θέληση και έχουμε τις δυνάμεις. Γιατί λέμε όχι στο φόβο και όχι στη φτώχεια. Γιατί «θα ελευθερώσουμε το μέλλον» και θα πάμε μπροστά. Γιατί η Ελλάδα μπορεί. Και γιατί σίγουρα αξίζει μια πολύ καλύτερη Κυβέρνηση από αυτή που έχει σήμερα.