Το δύσκολο έργο Μητσοτάκη απέναντι στο λαϊκισμό

Πηγή: newpost.gr- Του Τάσου Τσιφόρου
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή αποτέλεσε κυρίως μία τακτική και, δευτερευόντως, μία πολιτική δοκιμασία για τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία κατέδειξε ότι ο Πρωθυπουργός έχει ακόμη την ευχέρεια τακτικών κινήσεων από τις οποίες μπορεί να αποκομίσει βραχυπρόθεσμα οφέλη. Άλλωστε, το τακτικό πέδιο μοιάζει να είναι και
το μόνο που το Μαξίμου επιδεικνύει μία σχετική αποτελεσματικότητα.
Για τη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, η απόφαση για «παρών» στην χθεσινή ψηφοφορία για το επίδομα προς τους συνταξιούχους αποτέλεσε μία δοκιμασία και απέδειξε ότι το έργο του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στο λαϊκισμό δεν είναι εύκολο.
Στο εσωτερικό του κόμματος, άλλωστε, διατυπώθηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις:

• μία σειρά στελεχών επέμεινε ότι η Ν.Δ. θα έπρεπε να παραμείνει στην θέση υπέρ του «ναι», όπως είχε προαναγγείλει, προκειμένου να μην χάσει το έρεισμα εκπροσώπησης των χαμηλοσυνταξιούχων. Ουσιαστικά έλεγαν ότι το κόμμα θα έπρεπε να ψηφίσει το επίδομα, κατακεραυνόντας στη συνέχεια τους τακτικισμούς Τσίπρα γύρω από αυτό
• η άλλη άποψη ήθελε τη Ν.Δ. να ψηφίζει «όχι», στέλνοντας μήνυμα ότι εκπροσωπεί τα δυναμικά τμήματα της κοινωνίας (εργαζόμενους, κλπ) και παράλληλα εννοεί τα όσα λέει περί δύσκολων αποφάσεων προκειμένου να επανέλθει η χώρα σε κανονικότητα
• και ο τρίτος δρόμος ήταν, προφανώς, ανάμεσα στις δύο πρώτες επιλογές, δηλαδή μεταξύ της στήριξης των χαμηλοσυνταξιούχων και της ανάγκης διαφοροποίησης της Ν.Δ., ως δύναμης ευθύνης, από την εκβιαστική και, τελικά, επικίνδυνη για τη χώρα τακτική της κυβέρνησης.

Εν τέλει, επελέγη ο δρόμος του «παρών» και όχι της αποχής (όπως έπραξε πχ το Ποτάμι), με τη Ν.Δ. να δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι τάσσεται υπέρ της χορήγησης του επιδόματος αλλά ζητά αυτή να γίνει σε συμφωνία με τους θεσμούς και χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η πορεία των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης, κατά τον κύκλο των επαφών που είχε χθες στις Βρυξέλλες, διευκρίνισε εμφατικά ότι οι μονομερείς ενέργειες (σ.σ. Και δεν εννοούσε μόνον της Αθήνας) δεν βοηθούν στην επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Στον ίδιο κύκλο συναντήσεων, ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε και το ραντεβού με τη γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, το οποίο οριστικοποιήθηκε για τις 13 Φεβρουαρίου στο Βερολίνο.
Την ίδια στιγμή, σε Αθήνα αλλά και σε Βρυξέλλες, όπου βρισκόταν και ο κ. Αλ. Τσίπρας, η πολεμική της κυβέρνησης για τη στάση της Ν.Δ. ήταν σκληρή. Στόχος του Μαξίμου, άλλωστε, ήταν εξ αρχής να εγκλωβίσει τη Ν.Δ. σε ένα δίπολο: είτε να την σύρει στη στήριξη του επιδόματος και τη... συνενοχή με την κυβέρνηση, είτε να την εξαναγκάσει σε άρνηση και να την ταυτίσει με τον... Σόιμπλε. Η επιλογή «παρών» από τη Ν.Δ, προφανώς δεν ακύρωσε τον κυβερνητικό σχεδιασμό, αφού ήδη από χθες σε τηλεοπτικά κανάλια και κοινωνικά δίκτυα, η κυβερνητική γραμμή είναι ότι η Ν.Δ. αρνήθηκε το επίδομα.
Η δύναμη, άλλωστε, του λαϊκισμού και της συνθηματολογίας υπήρξε ανέκαθεν ισχυρή και δείγμα του δύσκολου έργου που έχει ο Πρόεδρος της Ν.Δ. να πείσει, χωρίς παράλληλα να τάζει τα πάντα στους πάντες, για τη δική του Συμφωνία Αλήθειας που, όπως ευθαρσώς λέει, θα περιλαμβάνει και δύσκολες αποφάσεις.