Η νίκη Τραμπ, το ταξίδι Ομπάμα και οι χαμένες ελπίδες Τσίπρα

Η νίκη του Ντόναλντ Τράμπ για όσους ξέρουν να διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις, φαινόταν από καιρό και μόνο όσοι εθελοτυφλούσαν δεν την έβλεπαν την τελευταία εβδομάδα.

Όταν με όσα έχουν προηγηθεί, με τις ύβρεις και τις απανωτές γκάφες του Τραμπ, η Κλίντον δεν φεύγει μπροστά 20 μονάδες, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ακόμα και οι πληροφορίες για σεξιστικές επιθέσεις

λειτούργησαν υπέρ του, αφού ανέδειξαν έναν υγιή βιολογικά, οργανισμό, απέναντι στην Κλίντον που υποβασταζόταν.

Τι σημαίνει όμως για την Ελλάδα η νίκη του Τραμπ;

Αν κρίνουμε από τον πανικό που έχει πέσει στο Μέγαρο Μαξίμου και τις συνεχείς συσκέψεις, μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το περίμενε. Κι όχι μόνο αυτό. Φαίνεται ότι η έλευση στην Αθήνα σε έξι ημέρες ενός αποδυναμωμένου Ομπάμα (στήριξε μετά πάθους την Κλίντον), καθιστά την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στη λήξη της θητείας του, τουριστική περιήγηση. Και λογικό είναι. Σε τι μπορεί να δεσμεύσει ο απερχόμενος Πρόεδρος τον επερχόμενο; Όταν μάλιστα ο κ. Τραμπ δηλώνει μετά πάθους αντισυστημικός;

Ιδεολογικά, όσο κι αν πανηγυρίζει η εφημερίδα «Κόντρα» που ως μετεξέλιξη του «αυριανισμού» έχει εξελιχθεί σε πειθήνιο υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τραμπ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από εκείνη που βρίσκεται ο Τσίπρας. Άρα θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπάρχει καν ιδεολογική προσέγγιση. Με δεδομένο όμως ότι ο λαϊκισμός (και ο παραλογισμός σε ορισμένες περιπτώσεις) δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε ιδεολογία, τίποτα δεν θα μας εκπλήξει.

Η ΝΔ παραδοσιακά είχες καλές σχέσεις με το ρεμπουπλικανικό κόμμα. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι το ρεμπουπλικανικό κόμμα δεν είχε καλές σχέσεις με τον κ. Τραμπ, παρότι ήταν υποψήφιός του. Ωστόσο ο κ. Τραμπ πρέπει με κάποιους να κυβερνήσει και σίγουρα θα στηριχθεί στο κόμμα του, ενώ στην Ελλάδα δεν έχει τίποτα πιο φιλικό στο κόμμα του από τη ΝΔ.

Φυσικά ένα ερώτημα είναι αν και πόσο η εκλογή Τραμπ θα επηρεάσει και τις συνομιλίες για το Κυπριακό, αλλά και τα ελληνοτουρκικά. Αλλά εκεί υπεισέρχονται ζητήματα γεωπολιτικής στρατηγικής στα οποία σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η αμερικανική γραφειοκρατία. Και σίγουρα ο θρησκευτικός «ρατσισμός» του κ. Τραμπ δεν φαίνεται ότι μπορεί να ευνοήσει ένα μουσουλμανικό κράτος και ιδιαίτερα κάποιον που θέλει να το παίξει Σουλτάνος.

Επίσης αν ο κ. Τραμπ υλοποιήσει έστω και μέρος της ρητορικής του κατά των μεταναστών, θα βρει μιμητές και στην Ευρώπη και το μεταναστευτικό θα ανέβει στην ατζέντα των προβλημάτων που απασχολούν τις χώρες της γηραιάς ηπείρου.

Όλα αυτά είναι εξελίξεις που μόνο θετικές δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν για τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του, το οποίο είχε επενδύσει τα πάντα στην νίκη της Χίλαρι κλίντον και την επίσκεψη Ομπάμα, η οποία, δεδομένων των συνθηκών, εξελίσσεται σε αποχαιρετιστήρια τουριστική περιήγηση!