Οι προτάσεις της ΝΔ για την βελτίωση του καθεστώτος δωρεάς ιστών – οργάνων και μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα- Τι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε σήμερα, Τρίτη 1 Νοεμβρίου, Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων και Μεταμοσχεύσεων, 5 προτάσεις για την βελτίωση του καθεστώτος δωρεάς ανθρωπίνων ιστών – οργάνων και μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα.

Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε παρουσία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκου
Μητσοτάκη, στα κεντρικά γραφεία του Κόμματος, από την Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπο, βουλευτή Επικρατείας, κυρία Νίκη Κεραμέως και τον υπεύθυνο του Τομέα Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή Λάρισας, κ. Χρήστο Κέλλα.

Οι 5 προτάσεις είναι οι εξής:

1.       Κινητές μονάδες Ε.Ο.Μ. διαπίστωσης εγκεφαλικού θανάτου

Η αδυναμία - απροθυμία διαπίστωσης του εγκεφαλικού θανάτου όταν υφίσταται καρδιακή λειτουργία, επιλύεται με τη δημιουργία κινητών μονάδων διαπίστωσης εγκεφαλικού θανάτου, που θα συνεπικουρούν - αντικαθιστούν τους θεράποντες ιατρούς των ΜΕΘ. Υπό το κύρος, τη γνώση και την αναγνώριση του κρατικού φορέα μεταμοσχεύσεων, οι κινητές μονάδες θα προβαίνουν αμιγώς στη διαπίστωση του εγκεφαλικού θανάτου, σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα της επιστήμης.

2.       Ενεργοποίηση εκ νέου και ενίσχυση του θεσμού των Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων

Ο θεσμός των Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων πρέπει να ενεργοποιηθεί εκ νέου και να λειτουργήσει άμεσα και αποτελεσματικά. Οι Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων πρέπει να αποτελούνται από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, το οποίο θα αξιολογείται. Προτείνουμε, επομένως, ως προς τους Συντονιστές, το τρίπτυχο: εκπαίδευση, αμοιβή, αξιολόγηση.

3.       Παροχή κινήτρων στις Μ.Ε.Θ. για τον εντοπισμό δοτών

Η παροχή κινήτρων στις Μ.Ε.Θ. που επιτυγχάνουν να συγκεντρώσουν δότες και μοσχεύματα θα μπορούσε να εντείνει τις προσπάθειες του προσωπικού. Προτείνουμε τη στελεχιακή ενδυνάμωση των ομάδων φροντίδας των δοτών, η οποία απαιτεί 24ωρη εγρήγορση και αφοσίωση. Η αναβάθμιση των κτιριακών υποδομών, η παροχή ιατρικού εξοπλισμού, καθώς και τα επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εργαζόμενους της Μ.Ε.Θ., μπορούν να αποτελέσουν κινητήριο δύναμη για βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων των Μονάδων.

4.       Παρακολούθηση και έλεγχος επιδόσεων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας

Ο πολυεπίπεδος, τακτικός έλεγχος από το Υπουργείο Υγείας και τον Ε.Ο.Μ. των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και των επιδόσεών τους στη συγκέντρωση οργάνων είναι μία ακόμη πρόταση, που θα μπορούσε να θεραπεύσει δυσλειτουργίες. Η ενδελεχής εποπτεία των Μ.Ε.Θ., αλλά και των Μονάδων Μεταμόσχευσης θα στοχεύει πρωτίστως στον εντοπισμό και την κάλυψη τυχόν ελλείψεων σε υποδομές, εξοπλισμό, προσωπικό, στον έλεγχο της προσήλωσης της κάθε Μονάδας στη διάσωση των μοσχευμάτων, στην αποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

5.       Επανεκκίνηση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων

Ο Ε.Ο.Μ. θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί, με διττό στόχο:

Α. Την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, προώθηση της δωρεάς ιστών και οργάνων στους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τα λοιπά μέλη του προσωπικού των Μ.Ε.Θ. 


Β. Την εποπτεία των μονάδων μεταμόσχευσης και την ενίσχυση του επιπέδου μεταμοσχεύσεων στη χώρα.

Η δωρεά ανθρωπίνων ιστών – οργάνων αποτελεί ζήτημα που αφορά στην καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής πολλών ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας. Πρόκειται για μία οικονομική «αιμορραγία» του δημοσίου, που μπορεί και πρέπει να διακοπεί, αφού το σύστημα μεταμοσχεύσεων είναι υπερ-ανταποδοτικό. Το παράδοξο σήμερα είναι ότι δαπανούμε, ως σύστημα υγείας, τεράστια ποσά, χωρίς να προσφέρουμε ποιότητα ζωής στους πάσχοντες.

Το 2015, στην Ελλάδα, οι δότες οργάνων αντιστοιχούσαν σε 2,7 ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Την ίδια ώρα, στην Ευρώπη, ο μέσος όρος ήταν 20 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Ειδικότερα, στην Ισπανία, ο μέσος όρος φτάνει τους 33 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι στην Ισπανία, ένας νεφροπαθής μεταμοσχεύεται μέσα σε έξι μήνες από τη στιγμή που αρχίζει αιμοκάθαρση. Στην Ελλάδα, ο μέσος χρόνος αναμονής είναι 7 με 8 χρόνια.

Οι βασικές αιτίες του προβλήματος είναι:
 

• Έλλειψη υποδομών και προσωπικού
• Έλλειψη Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων
• Αδυναμία - απροθυμία του θεράποντος γιατρού να διαπιστώσει τον εγκεφαλικό θάνατο ασθενούς
• Χαμηλή χρηματοδότηση και υποστελέχωση του Ε.Ο.Μ.

Οι σημαντικότερες συνέπειες είναι:
 

• Η επιβάρυνση της υγείας των ασθενών
• Οι ασθενείς συχνά να υφίστανται κοινωνικό και επαγγελματικό αποκλεισμό εξ αιτίας της ανάγκης για νοσηλεία, ιατρική παρακολούθηση κ.ά.
• Να διασκορπίζονται οικογένειες, με σκοπό την παραμονή του ασθενούς σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπου μπορούν να του παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες υγείας
• Το 70% των πόρων για την Υγεία να κατευθύνεται για την αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων  
• Η διαρροή ασθενών στο εξωτερικό, που κοστίζει περί τα 10.000.000 ευρώ ετησίως.

Χαιρετισμός του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη

στην παρουσίαση της πρότασης του Κόμματος

για την βελτίωση καθεστώτος δωρεάς ιστών – οργάνων

και μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα

Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου σήμερα, που μου δίνεται η ευκαιρία, μαζί με την κυρία Νίκη Κεραμέως και τον κ. Χρήστο Κέλλα, να παρουσιάσουμε τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα: Τη βελτίωση του καθεστώτος δωρεάς ανθρώπινων ιστών – οργάνων και μεταμοσχεύσεων, που ισχύει σήμερα στη χώρα μας.

Δεν επιλέξαμε τη σημερινή μέρα τυχαία. Σήμερα, είναι η Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων και Μεταμοσχεύσεων. Και θέλουμε, με την ευκαιρία της σημερινής παρουσίασης, να στείλουμε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία ένα σημαντικό μήνυμα ευαισθητοποίησης, για ένα ζήτημα, το οποίο μπορεί να μην απασχολεί τη δημοσιότητα με την ίδια ένταση που την απασχολούν άλλα ζητήματα. Αφορά, όμως, συγκεκριμένες κατηγορίες συνανθρώπων μας, οι οποίοι σήμερα πραγματικά υποφέρουν. Και υποφέρουν, διότι, δυστυχώς, η χώρα μας είναι η τελευταία χώρα στην Ε.Ε. σε μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων. Τα στατιστικά στοιχεία είναι, δυστυχώς, αποκαρδιωτικά.

Στην Ελλάδα έχουμε, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, 2,7 δότες ανά 1.000.000  πληθυσμού, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 20 δότες ανά 1.000.000 πληθυσμού. Και χώρες, όπως η Ισπανία, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή επιτυχημένων πολιτικών μεταμοσχεύσεων, έχουν καταφέρει και έχουν διπλασιάσει και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι ένας νεφροπαθής στην Ισπανία μπορεί να προσδοκά σε μια μεταμόσχευση εντός 6 μηνών, ενώ στην Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί να περιμένει σχεδόν μια δεκαετία.

Δεν στέκομαι μόνο στον μεγάλο ανθρώπινο πόνο συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν μπορούν να προσβλέπουν σε μια ποιοτική ζωή. Πολλές φορές δεν μπορούν καν να προσβλέπουν στην ίδια τους την επιβίωση όταν συζητάμε για μεταμοσχεύσεις οργάνων, όπως η καρδιά και ο πνεύμονας, εάν δεν καταφέρουν να βρουν ένα συμβατό δότη.

Θέλω να αναλογιστείτε και το πολύ σημαντικό οικονομικό κόστος, το οποίο επωμίζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά εν τέλει και ο Έλληνας φορολογούμενος, από την πολύ ακριβή υποστήριξη ανθρώπων, οι οποίοι χρειάζονται κάποια στιγμή μια μεταμόσχευση ιστού ή οργάνων.

Θα έχουμε την ευκαιρία, στη συνέχεια, να παρουσιάσουμε αναλυτικά τις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου - κατά την άποψή μας -  προβλήματος. Αλλά πριν φτάσουμε στην κατάθεση προτάσεων, θα πρέπει να εντοπίσουμε τα αίτια, γιατί στην Ελλάδα είμαστε τόσο πίσω σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Και πιστεύω ότι στην πρότασή μας θα αντιληφθείτε ότι έχουμε κάνει μια αρκετά συστηματική και μεθοδική δουλειά να καταλάβουμε, γιατί υπάρχει αυτή η σημαντική υστέρηση, όταν το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο διέπει τις μεταμοσχεύσεις, κρίνεται από πολλούς ως επαρκές. Αλλού είναι τα προβλήματα και γι’  αυτά νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω. Η παρουσία μου σήμερα εδώ, σε αυτήν την παρουσίαση των προγραμματικών μας θέσεων, σηματοδοτεί την προσωπική μου ευαισθησία για το ζήτημα αυτό. Προσωπική μου ευαισθησία, η οποία μου γεννήθηκε, για πρώτη φορά, όταν πριν από περίπου μια δεκαετία, νέος βουλευτής τότε είχα επισκεφθεί το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και είχα συνομιλήσει με ασθενείς, οι οποίοι ανέμεναν μια δωρεά καρδιάς για να ζήσουν. Και είχα βιώσει τον πόνο και την αγωνία αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι κοιμούνται και ξυπνούν με την προσδοκία ότι μπορεί να βρεθεί ένας συμβατός δότης για να μπορούν να ζήσουν και αυτοί μια κανονική, μια φυσιολογική ζωή. Πρέπει, λοιπόν, να μιλήσουμε γι’ αυτά τα θέματα.