Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Μια περιστασιακή πλειοψηφία δεν μπορεί να νομοθετεί εις βάρος κανόνων που έθεσε προηγουμένως μια αυξημένη πλειοψηφία.

Του Τάσου Αβραντίνη*

Οι υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού -δεξιοί και αριστεροί- μισούν τους συνταγματικούς κανόνες γιατί αυτοί στέκονται εμπόδιο στην αυθαιρεσία τους. Οι πιο πονηροί υποστηρίζουν τα ήπια Συντάγματα που οι κανόνες τους δε διαφέρουν και πολύ από τους απλούς νόμους.
Η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος στα ολοκληρωτικά ή ημι-ολοκληρωτικά καθεστώτα δε γνωρίζει
περιορισμούς και είναι διαρκής ανάλογα με τους αντικειμενικούς σκοπούς της στιγμής.
Η θεμελιώδης διάκριση μεταξύ Συντάγματος και απλών τυπικών νόμων, η αυξημένη δηλαδή τυπική δύναμη του πρώτου είναι ανάλογη με τη διάκριση μεταξύ της υπάρξεως νόμων και της εφαρμογής τους από τους δικαστές. Όπως όταν ο δικαστής αποφασίζει για μια υπόθεση δεσμεύεται από τους νόμους έτσι και ο νομοθέτης όταν νομοθετεί δεσμεύεται από το Σύνταγμα που θέτει φραγμούς στην αυθαιρεσία του. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι θιασώτες τους στις δημοκρατίες (Τσίπρας, Παππάς, νομικοί τους σύμβουλοι με βαθυστόχαστες μελέτες υπέρ των κομμουνιστικών συνταγμάτων κλπ.) αδυνατούν να χωνέψουν ότι οι επιδιώξεις τους μπορεί να περιορίζονται από αυξημένης τυπικής ισχύος κανόνες που δεν υπακούουν σε βραχυπρόθεσμους σκοπούς.
Η νομοθετική λειτουργία και συνολικά η πολιτική δραστηριότητα, εάν επιθυμούν να επιτύχουν υψηλούς στόχους και θετικά αποτελέσματα για τους πολίτες οφείλουν να συμμορφώνονται στους κανόνες του Συντάγματος και να τους διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού. Το αντεπιχείρημα (λ.χ. δηλώσεις Παρασκευόπουλου, Σακελλαρίου κοκ.) ότι το Σύνταγμα πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τις ορέξεις της κοινής γνώμης ή της πλειονότητας είναι απολύτως αντιδημοκρατικό. Οι άμεσες επιδιώξεις της πολιτικής ιεραρχούνται υπό τις γενικές αρχές του Συντάγματος. Μια περιστασιακή πλειοψηφία δεν μπορεί να νομοθετεί εις βάρος κανόνων που έθεσε προηγουμένως μια αυξημένη πλειοψηφία.
Αυτοί οι περιορισμοί στις ad hoc επιλογές των πρόσκαιρων πλειοψηφιών παρέχει στο λαό μεγαλύτερο και πιο αποτελεσματικό έλεγχο των κρατικών αποφάσεων και διασφαλίζει τη διαιώνιση του δημοκρατικού πολιτεύματος


*Από τον λογαριασμό του διακεκριμένου νομμικού και συγγραφέα Τάσου Αβραντίνη στο facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.