Μιλάμε συνήθως για δάνεια που φορτώσαμε τον λογαριασμό μας και
ο νους μας πάει σε μια περίοδο που όλοι είχαμε ξεφύγει στην κυριολεξία.
Ο νους μας πάει σε μια περίοδο που το τηλέφωνό μας χτύπαγε
καθημερινά από τράπεζες όχι για να μας ζητήσουν να πληρώσουμε δόσεις αλλά για
να μας πείσουν να πάρουμε κι άλλα δάνεια, άσχετα αν χρωστούσαμε ήδη στην ίδια ή
σε κάποια άλλη τράπεζα.
Αυτό δεν τους ενοχλούσε…
Έδιναν δάνεια χωρίς κανέναν έλεγχο. Ήθελαν
μόνον την υπογραφή μας και ένα
τηλέφωνο…
Οι ίδιες οι τράπεζες που σήμερα σπάνε τα τηλέφωνα να πάρουν
πίσω εκείνα που με περισσή κουβαρντοσίνη έδιναν, φαίνεται να ξεχνάνε τι
έπρατταν τότε.
Στο αρχείο μας βρήκαμε μια διαφήμιση μιας τράπεζας που δεν
υπάρχει σήμερα.
Απλά τη θυμίζουμε. Τη θυμίζουμε και στις τράπεζες και σε
εμάς τους πολίτες που έχουμε την τάση να ξεφεύγουμε και να ξεχνάμε τις ευθύνες μας.
Δείτε τι γράφει το διαφημιστικό: Έδιναν διακοποδάνειο για να
πας να πιείς καφέ στο υψηλότερο κτίριο του κόσμου!!! Κι εμείς πηγαίναμε και τα
πέρναμε… Και τώρα δεν έχουμε ούτε για καφέ στη καφενείο της γειτονιάς μας…
Αυτά, για να θυμόμαστε την εποχή της αφροσύνης.
Ελπίζουμε ότι έχουμε βάλει μυαλό και δεν θα επιστρέψουμε ποτέ σε αυτήν. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι τράπεζες, ούτε οι πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.