Μια άλλη ανάγνωση της δημοσκόπησης του ΠΑΜΑΚ που πρέπει να λάβει υπ’ όψιν της η ΝΔ

Μπορεί η ΝΔ να πανηγυρίζει για μια ακόμη θετική δημοσκόπηση που της δίνει προβάδισμα 10% έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία δυσαρέσκειας που εκφράζει το εκλογικό σώμα, να εξάγει θετικά συμπεράσματα για το τελικό αποτέλεσμα σε μια εκλογική αναμέτρηση, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, κάθε νόμισμα έχει

δύο όψεις.

Η άλλη όψη της ανάγνωσης του αποτελέσματος της δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, πρέπει να κάνει την ηγεσία της ΝΔ να προβληματιστεί και να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο.

Ξεκαθαρίζουμε ευθύς εξ αρχής ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτιά και την απόλυτη κυριαρχία της ΝΔ.

Απλά το ερώτημα που θέτουμε είναι αν η ΝΔ θέλει να γίνει μια ακόμα κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης ή επιθυμεί να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να κάνει τις τομές που απαιτούνται ώστε να βγάλει τη χώρα από την κρίση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πάρει τον τίτλο του πρωθυπουργού που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια και την οδήγησε στην ανάπτυξη και στην ευημερία.

Αυτό δεν φαίνεται από τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ούτε ως προοπτική.

Όταν στην εξουσία βρίσκεται επί ενάμιση χρόνο μια κυβέρνηση που το μόνο που έχει πετύχει είναι να κάνει όλα τα αντίθετα από εκείνα που είχε υποσχεθεί κι επιπροσθέτως έχει υπογράψει ένα ακόμη μνημόνιο, έχει ρίξει τη χώρα πιο βαθιά στην κρίση, έχει προσθέσει νέα φορολόγηση σε κάθε Έλληνα, έχει κόψει μισθούς και συντάξεις από κάθε Έλληνα, έχει ανεβάσει τη φορολόγηση ακόμα και στον ΕΝΦΙΑ, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που εμφάνισε η δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, τότε σίγουρα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός στους κόλπους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ που έγινε πριν τα τελευταία σκληρά φορολογικά μέτρα, η «ψαλίδα» έχει κλείσει κατά 1,5 μονάδα. Η ΝΔ έχει απολέσει μισή μονάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει κερδίσει μία μονάδα. Δικαιολογημένα κάποιος θα πει ότι το 1,5% βρίσκεται μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους. Ωστόσο αυτό είναι το ζήτημα; Η ΝΔ δεν θα έπρεπε να έχει εισπράξει κάτι από τη φθορά και τη δυσαρέσκεια προς το ΣΥΡΙΖΑ; Δυσαρέσκεια που υπάρχει ακόμα και σε εκείνους που δηλώνουν ότι θα τον ψηφίσουν και πάλι;

Αντ’ αυτού ένα 18,5% δηλώνει ότι δεν ξέρει ή δεν απαντά τι θα ψηφίσει, ένα 7% δηλώνει ότι θα ψηφίσει λευκό και ένα 17% του εκλογικού σώματος δηλώνει ότι θα επιλέξει την αποχή. Δηλαδή δεν θα πάει να ψηφίσει.  Από το λευκό και την αποχή ένα 60,5% ήταν πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα 12,5% ήταν ψηφοφόροι της ΝΔ κι ένα 27% είχαν ψηφίσει άλλα κόμματα.

Είναι δεδομένο ότι η λύση του πολιτικού προβλήματος της χώρας και κατ’ επέκταση και του οικονομικού προβλήματος, βρίσκεται μέσα στα ποσοστά που κατεγράφησαν στην προηγούμενη παράγραφο.  Σημασία έχει ποιος θα καταφέρει να πείσει όλο αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος που είτε δηλώνει ότι δεν ξέρει ακόμη τι θα ψηφίσει, είτε αρνείται να απαντήσει, είτε δηλώνει ότι θα ψηφίσει το λευκό επειδή κανείς δεν τον έχει πείσει, είτε αντιδρώντας στο πολιτικό σύστημα επιλέγει να μη πάει καθόλου να ψηφίσει.

Όλοι αυτοί πρέπει να είναι ο στόχος της ΝΔ και όλοι αυτοί δεν είναι οι λεγόμενοι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι. Αν ήταν οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι θα είχαν καταλάβει ποιος λέει την αλήθεια και δεν θα είχαν πάει καθόλου στον ΣΥΡΙΖΑ ή αν περιστασιακά παρασύρθηκαν θα είχαν ήδη πειστεί από την αλήθεια που εμφανώς εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όλοι αυτοί είναι απογοητευμένοι ψηφοφόροι. Είναι άτομα που εξαπατήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ τελευταία ή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα. Όλοι αυτοί είναι είτε κυνηγοί της ελπίδας, είτε ψηφοφόροι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι με τα κόμματα.

Σαφώς ο κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να τάξει «φρούδες ελπίδες». Σαφώς ο λεγόμενος «οδικός χάρτης»  για έξοδο από την κρίση, πρέπει να βασίζεται στον ρεαλισμό. Ωστόσο πρέπει να καταστήσει σαφές στους πολίτες τι όφελος θα έχουν στην καθημερινότητά τους. Πρέπει οι πολίτες να πεισθούν ότι αυτός ο «οδικός χάρτης» για έξοδο από την κρίση που θα ανακοινώσει στη Θεσσαλονίκη θα δημιουργεί την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, έστω σταδιακά, για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Πρέπει να πεισθούν ότι έρχονται όντως καλύτερες μέρες και ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας…

Την ελπίδα αυτή μπορεί να τη δημιουργήσει ο κ. Μητσοτάκης; Και βέβαια μπορεί. Μόνο που δεν αρκεί η διατύπωσή της. Απαιτείται σκληρή δουλειά για την προβολή της ώστε να γίνει κτήμα του ελληνικού λαού ότι «υπάρχει λύση», «υπάρχει ελπίδα» . Η λύση αυτή πρέπει να προβληθεί με κάθε τρόπο και με όση δυναμική μπορεί να εκπέμψει η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρός της.

Και φυσικά πρέπει να θυμούνται ότι μπορεί ακόμα και ο Χριστός να χρησιμοποίησε την αγάπη για να προβάλει την αλήθεια του Λόγου Του, αλλά όταν χρειάσθηκε πήρε και το φραγγέλιο για να πετάξει εκτός του ναού τους εμπόρους της ελπίδας.

Rigillis18.blogspot/ Παρατηρητής