Δεν είναι εύκολο να αναλαμβάνεις την προεδρία ενός κόμματος εξουσίας με πολιτικά παρόντες δύο πρώην προέδρους και πρώην πρωθυπουργούς. Ειδικά όταν δεν σε στήριξαν ή βρέθηκαν απέναντί σου σίγουρα στον πρώτο ή και στους δύο γύρους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ζει ήδη, παρ’ όλο που παραδοσιακά οι πρώτοι μήνες μετά από μια εκλογή είναι μήνες -επιφανειακής τουλάχιστον- εσωκομματικής ηρεμίας κορυφής. Εχοντας όμως το αίσθημα του ανθρώπου που πήγε κόντρα σε κυρίαρχα ρεύματα, σε πρόσωπα και σε προβλέψεις, κέρδισε και δικαιώθηκε, δύσκολα μπορεί να κρύψει την επιθυμία ή την ανάγκη του για «καθαρή» προεδρία. Κι αυτή είναι μια άσκηση για γερούς πολιτικούς παίκτες.
Για παράδειγμα, η τυπική απάντηση «Εχω μια πολύ καλή προσωπική σχέση και με τους δύο. Παρά τα όσα μπορεί να λέγονται ή να γράφονται. Θα αναζητώ τη συμβουλή τους, τη στήριξή τους…» στην ερώτηση για τη σχέση του με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή συνοδεύτηκε από το «Ολα τα πράγματα κάποια στιγμή και όλοι οι κύκλοι πρέπει να φτάνουν σε ένα τέλος... Νομίζω ότι ο ρόλος ενός τέως πρωθυπουργού είναι καθορισμένος από την ίδια την ιστορική του διαδρομή». Πιο σαφής… δεν γίνεται! Και πιο ειλικρινής, καθώς, πέρα από τις πρώτες εθιμοτυπικές επισκέψεις, όπου ακούστηκαν και ειπώθηκαν ένθεν κακείθεν τα τυπικά -αλλά και αρκετά σοβαρά σε σχέση με τις δυσκολίες της χώρας και το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό-, δεν έχει γίνει κάτι άλλο, ούτε, όπως όλα δείχνουν, θα υπάρξει κάποια κίνηση που θα δημιουργεί ουσιαστικούς διαύλους ανοιχτής επικοινωνίας ανάμεσα στους τρεις… Αλλωστε, ο κ. Μητσοτάκης φρόντισε να βάλει σε μέλλοντα χρόνο την όποια επαφή του με τους πρώην πρωθυπουργούς, κάτι που, όπως λένε συνεργάτες του, «θα γίνει και θα το δείτε». Φυσικά και «θα» γίνει, αλλά, αν κρίνει κανείς από τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, τα περιθώρια εμβάθυνσης ή ουσιαστικά καλής χημείας θα είναι περιορισμένα, γιατί, αν κάτι ωθεί τον κ. Μητσοτάκη, αυτό είναι να σφραγίσει κι όχι να γράψει απλώς μια σελίδα στην ιστορία της Ν.Δ.
Ο κ. Μητσοτάκης πολιτικά έχει προαποφασίσει ότι η Ν.Δ. επί των ημερών του θα γίνει ένας άλλος πολιτικός οργανισμός κι ότι αυτό προϋποθέτει ρήξεις. Αυτό που διαφήμισε, αλλά δεν τόλμησε ποτέ ο κ. Σαμαράς, τη μετάλλαξη και το νέο κόμμα, θα το επιχειρήσει, με άλλο όμως βασικό σχέδιο, ο κ. Μητσοτάκης. Οχι μόνο με διευρύνσεις προς άλλους χώρους, ούτε επειδή έχει απωθημένα με το κόμμα. Ομως θεωρεί ότι, αν δεν αλλάξει η Ν.Δ., δεν θα μπορέσει να εκφράσει τις νέες υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις στον κεντρώο και τον κεντροδεξιό χώρο. «Δεν χρειάζεται νέο κόμμα, χρειάζεται όμως μια πραγματικά νέα Ν.Δ., σοβαρή, συνεπής, αξιόπιστη, που θα κερδίσει ξανά μεγάλα κοινωνικά στρώματα», λένε συνεχώς οι συνεργάτες του.
ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Στόχος στη Ν.Δ. είναι να μην υπάρχει ανακολουθία λόγων ως αντιπολίτευση και έργων στο μέλλον ως κυβέρνηση, κάτι που έμμεσα χτυπάει και την περίοδο Σαμαρά, πριν και μετά το 2012. Οσο για τη σημασία της γλώσσας της αλήθειας, ακόμη κι αν είναι δυσάρεστη προς τους πολίτες; Εχει ενδιαφέρον ότι, πέραν της αναμενόμενης αναφοράς στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τέθηκε το ερώτημα από συνεργάτη του νέου προέδρου: «Τι είναι ο καραμανλισμός τελικά, αν όχι το αντίθετο του λαϊκισμού, των κούφιων λόγων, της αναποτελεσματικής διακυβέρνησης;», κάτι που άνετα μπορεί να εκληφθεί ως έμμεση αιχμή για την επταετία Καραμανλή.
Ομως, η νέα ηγεσία δημόσια και επίσημα θα περιοριστεί σε μια αόριστη αποδοχή «λαθών» και δεν θα σκαλίζει το παρελθόν. Οπως και με την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά, όπου επίσης αναγνωρίζονται λάθη, όμως του αναγνωρίζεται δημόσια ότι ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός από τους πρωθυπουργούς της κρίσης. Μέχρι εκεί… Τώρα, αν ο κ. Καραμανλής παραμένει σιωπηλός και απόμακρος, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον κ. Σαμαρά, που υπερασπίζεται τη διακυβέρνησή του και δίνει το στίγμα του. Ετσι, στην τελευταία του συνέντευξη, όταν ρωτήθηκε για τον νέο πρόεδρο, απάντησε λακωνικά και εξόχως… πατερναλιστικά: «Νομίζω ότι μέχρι στιγμής ο Κυριάκος το πάει καλά και ισορροπημένα, όπως πρέπει…». Κάτι που προκάλεσε μια κάποια, ανομολόγητη όμως, «δυσφορία» στη νέα ηγεσία της Συγγρού. Οχι για την ουσία του σχολίου, αλλά για τη ζυγισμένη διατύπωση και την αίσθηση ότι έπεται συνέχεια…
Οι επιθέσεις φιλίας στους βουλευτές
Ο μέχρι στιγμής καταμερισμός ρόλων και θέσεων στο κόμμα της Ν.Δ. και στη Βουλή είναι ισορροπημένος ως προς τις… πτέρυγες προέλευσης - μια αναμενόμενη κίνηση, για να υπάρξει η αναγκαία ομαλή διαδοχή. Αλλά την ίδια στιγμή στα γραφεία των πρώην πρωθυπουργών οι βουλευτές-επισκέπτες εξακολουθούν να «μοιράζονται» σκέψεις και προβληματισμούς. Πολύ λιγότερο στην Παναγή Κυριακού, καθώς ο κ. Καραμανλής δεν έχει διάθεση για εσωκομματικές κουβέντες και αναλύσεις, πολύ περισσότερο στη Μουρούζη και στο γραφείο του Αντ. Σαμαρά στη Βουλή, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός έχει την ακριβώς αντίθετη διάθεση. Ωστόσο, κι αυτό πρέπει να σημειωθεί, όλοι οι βουλευτές δέχτηκαν επίθεση πολιτικής φιλίας από τη νέα ηγεσία, με στόχο να εμπεδωθεί το αίσθημα της λευκής σελίδας στη μεταξύ τους σχέση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: πρώην υπουργός, που στήριξε Μεϊμαράκη και ήταν βέβαιος, όπως έλεγε, ότι θα πληρώσει το τίμημα της επιλογής του…, τελικά δεν το πλήρωσε. Ο ίδιος άνθρωπος σήμερα είναι σαφώς πιο θετικός απέναντι στον κ. Μητσοτάκη. «Είναι εξαιρετικά συνεννοήσιμος και φιλικός», λέει για τον νέο πρόεδρό του. Στο ερώτημα αν μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να αποδυναμώσει σημαντικά τους σκληρούς πυρήνες γύρω από τους δύο πρώην προέδρους η απάντηση είναι «όχι» και επιπλέον ότι δεν τον ενδιαφέρει αυτό. Τον ενδιαφέρει να μην υπάρξει κάποια αξιόλογη εσωκομματική αντιπολίτευση, ειδικά όταν θα έρθει η στιγμή της διεύρυνσης προς το Κέντρο, όποτε και όπως αυτή συμβεί. Τελικά, η στρατηγική Μητσοτάκη εσωκομματικά είναι απλή και δοκιμασμένη: Ενωσε όσο περισσότερους μπορείς, από τη μία, και, από την άλλη, διαίρει τους δυσαρεστημένους και προέδρευε!
Η βάση του κόμματος στηρίζει το νέο αρχηγό. Όλοι, ανεξάρτητα τι ψηφίσαμε. Φιλοδοξίες μπορεί να έχει οποιοσδήποτε, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Μόνο ο Μητσοτάκης κάνει αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ όπως έκανε παλιά πατέρας του στο ΠΑΣΟΚ. Τέτοιο αρχηγό θέλουμε, δυναμικό, όχι να συνεργάζεται με τους σοσια-ληστές.
ΑπάντησηΔιαγραφή