Ο κ. Σαμαράς πρέπει να δείξει στην πράξη ότι η πρόταση για εθνική συνεννόηση δεν είναι ρητορικό σχήμα- Το ταγκό της διχόνοιας θέλει δύο…

Γράψαμε χθες ότι η πρόταση του κ. Σαμαρά για εθνική συνεννόηση και αποφυγή του καταστροφικού σεναρίου των εκλογών που είναι πιθανόν να οδηγήσει ακόμα και σε έξοδο από το ευρώ, είναι η μόνη σωστή αυτήν την κρίσιμη ώρα που περνά η πατρίδα μας.

Η εθνική συνεννόηση όμως δεν είναι ένα σύνθημα που το αμολάμε στον αέρα για να είμαστε καλυμένοι ότι το είπαμε και στην πράξη ακολουθούμε διχαστική πολιτική. Η εθνική συνεννόηση συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που πρέπει να ακολουθήσουν

από εκείνους που την υπερασπίζονται, έστω και αν φαινομενικά οι πράξεις αυτές φαίνονται ως υποχώρηση σε ένα σκληρό επικοινωνιακό σκηνικό.

Όποιος πιστεύει πραγματικά στην εθνική συνεννόηση δεν θα ανέβει σήμερα στο βήμα της Βουλής με διχαστικά συνθήματα και με μια ρητορική που θα αναδεικνύει λάθη και ευθύνες.

Όποιος πραγματικά πιστεύει στην εθνική συνεννόηση θα φανεί από την πρώτη στιγμή από τον τρόπο που θα μιλήσει και από τους τόνους που θα κρατήσει.

Πρώτος ανεβαίνει στο βήμα ο πρωθυπουργός. Στον κ. Τσίπρα λοιπόν ανήκει η κύρια ευθύνη σε πρώτη φάση. Αλλά ακόμα και αν ο πρωθυπουργός επιδείξει ανωριμότητα και ακολουθήσει διχαστική ρητορική, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα έχει μια μοναδική ευκαιρία να δείξει ότι μπροστά στον εθνικό κίνδυνο παραμερίζει τα προσωπικά και προτάσσει την ανάγκη για εθνική συνεννόηση.

Με δεδομένες τις διαρροές που κάνει η Συγγρού για το τι θα πει ο κ. Σαμαράς το απόγευμα στη Βουλή και την πρόθεσή του να ανεβάσει τους τόνους, όπως διαρρέουν συνεργάτες του, φοβούμαστε ότι θα αποδειχθεί πως η προβολή της ανάγκης για εθνική συνεννόηση ήταν ένα ρητορικό σχήμα που συνήθως χρησιμοποιούν οι πολιτικοί αρχηγοί πριν «βγάλουν τα μάτια τους» στη Βουλή.

Ελπίζουμε ότι ο κ. Σαμαράς, έστω αυτήν την ύστατη ώρα, θα αξιοποιήσει την ευκαιρία να διαψεύσει όλους όσους πιστεύουμε κάτι τέτοιο και ότι θα σταθεί, όπως επιβάλει το εθνικό του καθήκον, στο ύψος των περιστάσεων.  Ομολογουμένως θα είναι μια μοναδική γι’ αυτόν ευκαιρία να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία του και να κερδίσει και πάλι πόντους στο εσωτερικό –και όχι μόνο- πολιτικό σκηνικό.

Θα μου πείτε αυτά λέει η λογική και το αίσθημα εθνικού χρέους έναντι της πατρίδας, ότι πρέπει να πράξει, ενώ το θυμικό με βάση το οποίο κινούνται οι συνεργάτες του και ο ίδιος πολλές φορές, του υπαγορεύει μια διαφορετική στάση. Εκείνη του «εγώ σας τα έλεγα αλλά δεν με ακούγατε, τώρα όπως στρώσατε θα κοιμηθείτε. Εγώ δικαιώθηκα». Όμως ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να γνωρίζει ότι το «κρεβάτι» που έχει στρώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ είναι κοινό για όλους τους Έλληνες. Και μια αρνητική εξέλιξη και έλλειψη συνεννόησης οι πολίτες θα τη χρεώσουν στο σύνολο του σημερινού πολιτικού συστήματος.  Τότε, όμως, ο λαός θα είναι αμείλικτος. Και έτσι θα πρέπει να είναι γιατί θα έχει διαπιστώσει πως όταν η χώρα βούλιαζε οι καπετάνιοι της αντί να σώσουν το καράβι εξακολουθούσαν να χορεύουν στο κατάστρωμα το ταγκό της εθνικής διχόνιας και όχι της εθνικής συνεννόησης.

Rigillis18.blogspot/ Παρατηρητής