Όταν ο Μιλτιάδης Βαρβιτσίωτης μιλώντας
στον ΣΚΑΙ δεν απέκλεισε τον μεγάλο συνασπισμό (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ), τον επαινέσαμε
θεωρώντας ότι κάτι πήρε από τον πατέρα του που έθετε πάνω από όλα τα συμφέροντα
του έθνους και μετά του κόμματος.
Μαθαίνουμε όμως ότι αυτό αποτελεί
«γραμμή» Σαμαρά, με σκοπό πάντα τον ίδιο, την όσο το δυνατόν μακρύτερη παραμονή
του στην καρέκλα της ΝΔ.
Επειδή ο κ. Σαμαράς βλέπει ότι το
σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» δεν του βγαίνει και ότι ο κ. Τσίπρας δεν
είναι πρωθυπουργός μιας χρήσεως, προσπαθεί να αλλάξει «τροπάριο» και να δείξει
ότι είναι ένας
συναινετικός πολιτικός αρχηγός και αν χρειασθεί κυβερνητική συναίνεση για τη δημιουργία ενός
μεγάλου συνασπισμού αυτός είναι εδώ, παρών για να λάβει μέρος. «Δεν χρειάζεται
να τρέξετε να αναζητήσετε άλλους. Εγώ είμαι εδώ. Πρόθυμος για όλα, όπως πάντα,
αρκεί να έχω την καρέκλα μου».
Εκείνο, βέβαια, που δεν ρωτά ο κ.
Σαμαράς είναι αν και πόσο θέλει ο φρέσκος και νικητής των εκλογών κ. Τσίπρας να
ταυτισθεί με τον φθαρμένο και βαριά ηττημένο και αποδοκιμασμένο από το λαό,
πολιτικό του αντίπαλο κ. Σαμαρά.
Οι μεγάλοι συνασπισμοί διαμορφώνονται
υπό άλλες συνθήκες. Και αν ο μη γένοιτο (γιατί θα έχουμε φθάσει στο μη
περαιτέρω) η Ελλάδα χρειασθεί οικουμενική διακυβέρνηση , τότε είναι βέβαιο ότι
βρεθεί λύση με πρόσωπα που μπορούν να δώσουν προοπτική στη χώρα.
Παρατηρητής
Πάση θυσία να πιάσουμε καρέκλα; Αλλά εδώ κάναμε κολλητιλίκια με το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο
ΑπάντησηΔιαγραφή